Κυριακή 14 Φλεβάρη 2010
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 7
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΑΤΥΠΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΟΡΥΦΗΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ
Ενιαία στρατηγική σε βάρος των λαών

Τίποτα καλό δεν έχουν να περιμένουν οι εργαζόμενοι από τις αποφάσεις της άτυπης Συνόδου. Η λυκοσυμμαχία ετοιμάζεται να οξύνει την ολομέτωπη και ενιαία επίθεση σε βάρος τους

Associated Press

Τίποτα καλό δεν έχουν να περιμένουν οι εργαζόμενοι από τις αποφάσεις της άτυπης Συνόδου. Η λυκοσυμμαχία ετοιμάζεται να οξύνει την ολομέτωπη και ενιαία επίθεση σε βάρος τους
Η άτυπη Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ, που πραγματοποιήθηκε την προηγούμενη Πέμπτη, πρόσφερε στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ένα ακόμα βήμα για να εκφράσει την αποφασιστικότητά της να επιβάλει νέα σκληρά ταξικά μέτρα, να υλοποιήσει μέχρι κεραίας το αντιδραστικό «Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης» και να προωθήσει το σύνολο των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων έτσι όπως αυτές καθορίζονται από τις ευρωενωσιακές Συνθήκες και τη «στρατηγική της Λισαβόνας».

Η περιβόητη «κοινή δήλωση» των 27 Ευρωπαίων εταίρων, αμέσως μετά το τέλος της Συνόδου, βάσει της οποίας η κυβέρνηση επιχείρησε να στήσει μια προπαγανδιστική εκστρατεία ότι η ΕΕ στάθηκε αλληλέγγυα και ανέλαβε τη «διάσωση» της Ελλάδας, θα χρησιμοποιηθεί από την ντόπια αστική τάξη σαν το πλέον ισχυρό χαρτί για την κλιμάκωση του ολοκληρωτικού πολέμου ενάντια στα δικαιώματα των εργαζομένων.

Την ανακοίνωση των «27» και τις δηλώσεις των Ευρωπαίων αξιωματούχων αμέσως μετά τη Σύνοδο η ελληνική κυβέρνηση προσπάθησε να τις εμφανίσει σαν την εκδήλωση ενός κύματος «συμπαράστασης» των Ευρωπαίων εταίρων για την ανάταξη της ελληνικής οικονομίας.

Αυτή η προσπάθεια, σε συνδυασμό με τη σκόπιμη αναφορά του πρωθυπουργού ότι η χώρα βρίσκεται κάτω από την τριπλή επιτήρηση της Κομισιόν, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και «έχει απολέσει μέρος των κυριαρχικών της δικαιωμάτων», αλλά και η σημείωση ότι η χώρα ήδη συνεργάζεται με το ΔΝΤ εδώ και δύο μήνες αξιοποιώντας την «τεχνογνωσία» του για τη λήψη πρόσθετων μέτρων, θα αξιοποιηθεί για να ενταθεί το κλίμα αποπροσανατολισμού, χειραγώγησης και τρομοκράτησης του λαού. Για να δεχτούν αδιαμαρτύρητα οι εργαζόμενοι τις νέες θυσίες στα δικαιώματα και στις κατακτήσεις τους, στο όνομα της εξόδου της χώρας από την κρίση και της ανάκτησης της «εθνικής κυριαρχίας», της ισχυροποίησης δηλαδή της ντόπιας αστικής τάξης που έχει πληγεί από την κρίση.

«Να τηρηθούν οι συμφωνίες»

Πίσω από τη συντονισμένη αυτή επιχείρηση της ελληνικής κυβέρνησης, που ενισχύθηκε από τη συνδρομή των αστικών ΜΜΕ, επιχειρήθηκε να συγκαλυφθεί ότι η «πολιτική συμφωνία» στην οποία κατέληξαν οι «27» ήταν η επίσπευση των ενιαία διαμορφωμένων στρατηγικών σχεδιασμών τους, ώστε να αξιοποιηθεί η κρίση για να επιτευχθεί η ακόμα μεγαλύτερη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης και να διασφαλιστούν νέα κεφάλαια από τους κρατικούς προϋπολογισμούς για την ενίσχυση των ευρωπαϊκών μονοπωλίων.

Αυτό το διακηρυγμένο στόχο φρόντισαν να προτάξουν και στην κοινή ανακοίνωσή τους σημειώνοντας: «Οι χώρες - μέλη της ΕΕ πρέπει να έχουν αξιόπιστες εθνικές πολιτικές, ευθυγραμμισμένες με τους συμφωνημένους κανόνες. Εχουν κοινή ευθύνη για την οικονομική και δημοσιονομική σταθερότητα της Ευρωζώνης».

Είναι φανερό ότι όσο και αν μέσα στους κόλπους της ιμπεριαλιστικής ΕΕ διεξάγεται ένας αδυσώπητος πόλεμος, που επιβεβαιώνει τις ανισότητες μεταξύ των κρατών - μελών ως αποτέλεσμα της ανισόμετρης ανάπτυξης του καπιταλισμού, οι πολιτικοί εκπρόσωποι των μονοπωλίων εμφανίζονται σαν μια «γροθιά» όταν καλούνται να στηρίξουν και να ενισχύσουν μια πολιτική που έρχεται να διασφαλίσει και να θωρακίσει συνολικά το ίδιο το εκμεταλλευτικό σύστημα.

Η (δεδομένη) «πολιτική στήριξη» που πρόσφεραν οι Ευρωπαίοι εταίροι στην ελληνική κυβέρνηση έρχεται ακριβώς για να στηρίξει μια πολιτική που υπηρετεί την απρόσκοπτη συνέχιση της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου. Η αποφασιστικότητα που επέδειξε ο Ελληνας πρωθυπουργός στο να προωθήσει όλες τις αναγκαίες ανατροπές που επιζητά το κεφάλαιο, είναι ακριβώς μέρος της συνολικής στρατηγικής της ΕΕ και ως τέτοιο αντιμετωπίζεται με περίσσια «αλληλεγγύη» από τους εταίρους.

Οι δημόσιες τοποθετήσεις του πρωθυπουργού ότι η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη «να προχωρήσει στη λήψη νέων πρόσθετων μέτρων» πέρα από αυτά που περιλαμβάνονται στο «Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης», αλλά και αυτά που ο ίδιος εξήγγειλε την προηγούμενη βδομάδα (αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, μείωση των συντάξεων και των μισθών, περικοπές στα επιδόματα των δημοσίων υπαλλήλων, νέοι φόροι, πετσόκομμα των κοινωνικών δαπανών), ενισχύουν ακριβώς αυτή την ενιαία στρατηγική.

Καρότο και μαστίγιο

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι στο κείμενο της κοινής απόφασης των «27» εκφράστηκε η πλήρης υποστήριξη των εταίρων «στις προσπάθειες της ελληνικής κυβέρνησης και τη δέσμευσή της να κάνει ό,τι είναι απαραίτητο - συμπεριλαμβανομένης της υιοθέτησης πρόσθετων μέτρων - ώστε να διασφαλίσει ότι οι φιλόδοξοι στόχοι της με το Πρόγραμμα Σταθερότητας, για το 2010 και τα επόμενα χρόνια, θα επιτευχθούν», με τη σημείωση ότι: «Η Κομισιόν με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και με προτεινόμενα πρόσθετα απαραίτητα μέτρα αντλημένα από την τεχνογνωσία του ΔΝΤ θα παρακολουθεί στενά την εφαρμογή του Προγράμματος Σταθερότητας της ελληνικής κυβέρνησης».

Οταν, λοιπόν, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ υποστηρίζει ότι «διαβουλεύεται» με τους Ευρωπαίους εταίρους για να βγάλει δήθεν τη χώρα από την κρίση και να ανακτήσει τη χαμένη «αξιοπιστία» της, ουσιαστικά προαναγγέλλει την ένταση της αντιλαϊκής επίθεσης. Μιας επέλασης που δεν έχει ημερομηνία λήξης, αφού η κυβέρνηση συνεχώς προσθέτει μέτρα που πλήττουν το εισόδημα και αφαιρούν δικαιώματα, την ίδια ώρα που προσφέρει απλόχερα νέα προνόμια στο κεφάλαιο.

Σ' αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση, μετά την επιστροφή του από τις Βρυξέλλες, ο πρωθυπουργός συγκάλεσε υπουργικό συμβούλιο και αφού ενημέρωσε για την «αποφασιστικότητα» που επέδειξε η κυβέρνηση στη Σύνοδο Κορυφής, ανέλαβε αμέσως έργο.

Με συνοπτικές διαδικασίες το υπουργικό συμβούλιο ενέκρινε νομοσχέδια για:

-- Την επίσπευση της χορήγησης των κονδυλίων του ΕΣΠΑ (κοινοτικών επιδοτήσεων) προσφέροντας ζεστό χρήμα στους επιχειρηματικούς ομίλους.

-- Τη θεσμοθέτηση της κοινοτικής οδηγίας «Μπολκεστάιν» (όπως προβλέπει η «στρατηγική της Λισαβόνας») βάσει της οδηγίας 2006/123 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, σχετικά με τις υπηρεσίες στην εσωτερική αγορά. Μια οδηγία που επιτρέπει σε εργαζόμενους από χώρες με διαλυμένα εργασιακά και μισθολογικά δικαιώματα να παρέχουν υπηρεσίες σε άλλες χώρες με τους μισθούς και τα δικαιώματα που ισχύουν στη χώρα καταγωγής και όχι στη χώρα όπου προσφέρονται οι υπηρεσίες.

Μυρίζει μπαρούτι

Στις προθέσεις της κυβέρνησης είναι επίσης να υλοποιηθούν άμεσα τα προαποφασισμένα μέτρα που συμπεριέλαβαν στις προτάσεις τους τόσο η Κομισιόν όσο και το ΔΝΤ.

Πιο συγκεκριμένα:

  • Η υπουργός Οικονομίας, Λ. Κατσέλη, άφησε ορθάνοιχτο το ενδεχόμενο για την κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού.
  • Η κυβέρνηση θα επιταχύνει την εξίσωση των ορίων συνταξιοδότησης ανδρών και γυναικών στο δημόσιο.
  • Ηδη το κυβερνητικό επιτελείο επεξεργάζεται νέες αντεργατικές ανατροπές με την ενίσχυση του «μοντέλου» της εκ περιτροπής εργασίας, της απελευθέρωσης του ορίου των απολύσεων, της μείωσης των αποζημιώσεων σε περίπτωση απόλυσης εργαζομένου.
  • Ανοιχτό παραμένει το ενδεχόμενο για την αύξηση του ΦΠΑ κατά 2 μονάδες.
  • Μεγαλύτερες περικοπές στα επιδόματα των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων
  • Παραπέρα περιστολή των κοινωνικών δαπανών.

Αυτά ακριβώς τα μέτρα θα τεθούν στο τραπέζι κατά τη διάρκεια της συνόδου του Γιουρογκρούπ και του ΕΚΟΦΙΝ, αύριο και μεθαύριο, όπου θα συμμετάσχει ο υπουργός Οικονομικών, Γ. Παπακωνσταντίνου. Στις 16 του Μάρτη η Κομισιόν θα προχωρήσει στην «πρώτη αξιολόγηση» του «Προγράμματος Σταθερότητας» που κατέθεσε η ελληνική κυβέρνηση.

Γίνεται φανερό ότι στο πλαίσιο της Ευρωζώνης και της «ενιαίας αγοράς» η ελληνική κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να συμπιέσει τα δικαιώματα των εργαζομένων, ώστε να εξασφαλίσει την ανταγωνιστικότητα των ντόπιων και διεθνικών επιχειρηματικών ομίλων, όπως επιτάσσει η «στρατηγική της Λισαβόνας», αλλά και η στρατηγική του 2010 που έρχεται να τη διαδεχτεί. Η στρατηγική της ΕΕ είναι ενιαία απέναντι και ενάντια στους εργαζόμενους και στο λαό.

Αυτό ανέδειξε και η πρόσφατη άτυπη σύνοδος, καθιστώντας επιτακτική ανάγκη να κάνει γοργά βήματα η συγκρότηση ενός ενιαίου μετώπου επιθετικής αντίστασης της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, όπως προτείνει και παλεύει το ΚΚΕ. Από αυτή τη σκοπιά, η συμμετοχή όλων στην απεργία στις 24 του Φλεβάρη με τα αιτήματα και το πλαίσιο του ΠΑΜΕ αποτελεί την καλύτερη απάντηση τόσο στα προωθούμενα μέτρα όσο και στα χειρότερα που έρχονται.


Παναγιώτης ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ