Γέννημα και θρέμμα των αντιλαϊκών αυτών επιλογών είναι το Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης, το οποίο σηματοδοτεί τη νέα, γενικευμένη και ολομέτωπη επίθεση σε βάρος των λαϊκών κατακτήσεων. Πρόκειται για πρόγραμμα βίαιων ανατροπών, το οποίο υπηρετεί πολλούς στόχους ταυτόχρονα. Επιχειρείται, κατ' αρχάς, να βγει αλώβητη η αστική τάξη από την καπιταλιστική κρίση, μέσω της μεταφοράς των συνεπειών της στα λαϊκά στρώματα. Η ένταση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, από την άλλη, αποσκοπεί να δημιουργηθούν νέες εστίες κεφαλαιοκρατικής συσσώρευσης και να ξεκινήσει ένας νέος κύκλος υψηλής κερδοφορίας των μονοπωλιακών επιχειρήσεων. Τέλος, επιχειρείται η σταθεροποίηση της θέσης του ελληνικού καπιταλισμού στο σύστημα της ευρωζώνης, καθώς το υψηλό δημόσιο χρέος και τα μεγάλα ελλείμματα του ισοζυγίου πληρωμών της χώρας - απόρροια του οξύτατου ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού - έχουν δημιουργήσει συνθήκες αποσταθεροποίησης. Γενικότερα, το πρόγραμμα επιδιώκει την ολόπλευρη στήριξη και ενίσχυση της θέσης του ελληνικού καπιταλισμού, ως μέλους της ΕΕ και της ΟΝΕ, στήριξη και ενίσχυση, οι οποίες περνούν μέσα από την αφαίρεση εργασιακών κατακτήσεων.

Για πρώτη φορά από τη μεταπολίτευση, μειώνονται απόλυτα οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων, μείωση, η οποία θα είναι ακόμα μεγαλύτερη αν τα επιδόματα που σήμερα φορολογούνται αυτοτελώς, ενταχθούν στη φορολογική κλίμακα. Παράλληλα, η κυβέρνηση διακηρύσσει τις προθέσεις της να καταργήσει την πλειοψηφία των φορολογικών απαλλαγών, ενώ το μέτρο της σύνδεσης του ύψους του αφορολόγητου ορίου με την προσκόμιση αποδείξεων, οδηγεί στην υπονόμευση και κατάργηση του αφορολόγητου. Πρόκειται για μέτρα που οδηγούν, στο σύνολό τους, σε μείωση της αγοραστικής δύναμης μισθών και συντάξεων.