Εναν απρόσμενο «υπερασπιστή» των δικαιωμάτων τους βρήκαν οι εργαζόμενοι στο πρόσωπο του... ΣΕΒ, οι εκπρόσωποι του οποίου δήλωσαν προχτές την «κατηγορηματική αντίθεσή τους» στα αντεργατικά μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση, όπως αυτά διαμορφώθηκαν με τις τελευταίες ανακοινώσεις του υπουργού Εργασίας, Τ. Γιαννίτση. Η κωμωδία βεβαίως δεν είναι καθόλου πετυχημένη, ούτε μπορεί να προκαλέσει γέλιο η δήθεν ανησυχία του ΣΕΒ για την αύξηση της ανεργίας. Οι βιομήχανοι «απορρίπτουν» τα μέτρα, απαιτώντας ακόμη μεγαλύτερη «ευελιξία» και περισσότερες οικονομικές παροχές, δηλαδή πολιτική ακόμη πιο στυγνής εκμετάλλευσης. Πέρα από την ουσία των απαράδεκτων αξιώσεών τους, η παρέμβασή τους υπηρετεί έναν σαφή προπαγανδιστικό στόχο: Τον «εξαγνισμό» της αντεργατικής κυβερνητικής πολιτικής μέσω της απόρριψής της από τον ΣΕΒ. Το παιδιάστικο αυτό τέχνασμα απευθύνεται στους εργαζόμενους που ενημερώνονται για τις εξελίξεις με τρόπο στρεβλό και παραμορφωτικό από κάποια Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Στους εργαζόμενους οι οποίοι προσπαθούν να βγάλουν άκρη για το τι γίνεται μέσα σε ένα χάος από συναντήσεις, προτάσεις και παραπλανητικούς ελιγμούς των εμπλεκομένων και φυσικά των πλειοψηφιών στις διοικήσεις ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ.

Το αυτονόητο για τους βιομήχανους είναι πως κάθε ρύθμιση πρέπει να εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους. Οσο περισσότερο κέρδος, τόσο καλύτερα, και με αυτή την έννοια οι απαιτήσεις τους δεν έχουν τέλος. Δεν ενδιαφέρονται καθόλου για την ανεργία και αντιμετωπίζουν εχθρικά τα δικαιώματα των εργαζομένων. Από τις θέσεις τους φαίνεται και τι ζητούν, αλλά και το προπαγανδιστικό τους παιχνίδι. Για παράδειγμα, η κυβέρνηση προωθεί τη μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών κατά 18% περίπου. Η μείωση θα αποφέρει κέρδος 25 δισ. δραχμών στους εργοδότες. Οι βιομήχανοι ζητούν όμως περισσότερα. Η κυβέρνηση προωθεί τη μείωση των υπερωριών και της υπερεργασίας, και αυξάνει την πληρωμή τους αλλά σε ένα περιβάλλον διευθέτησης του χρόνου εργασίας. Η διευθέτηση επιτρέπει στους εργοδότες να μην πληρώνουν τον επιπλέον χρόνο εργασίας, ανεξάρτητα πόσο τον πληρώνουν. Οι βιομήχανοι εμφανίζονται παρ' όλα αυτά να διαφωνούν με τη μείωση των υπερωριών. Διαφωνούν επίσης με την αύξηση του ωρομισθίου των μερικά απασχολούμενων, τη στιγμή που η αύξηση είναι της τάξης του... 7,5%! Δηλαδή, ένα αμελητέο ποσό, που η κυβέρνηση το θεσπίζει για να κάνει πιο... ελκυστική τη μερική απασχόληση στους εργαζόμενους, κάτι που και οι βιομήχανοι θέλουν. Οι ίδιοι, άλλωστε, θεωρούν πρότυπο την Ολλανδία, όπου το ποσοστό μερικής απασχόλησης φτάνει το 35%!

Τα «παράδοξα» είναι εμφανή στην τοποθέτηση των βιομηχάνων, αλλά και δικαιολογημένα. Η κυβέρνηση μπορεί να χρησιμοποιήσει τη «διαφωνία» του ΣΕΒ για να ισχυριστεί ότι δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντά του, ότι επιλέγει αναγκαία μέτρα, που δυσαρεστούν «όλους», αλλά είναι αναγκαία. Αυτό ίσως και να χρησιμοποιηθεί προπαγανδιστικά και ως το αναγκαίο μικρότερο, απ' όσο θέλουν οι βιομήχανοι, κακό για τους εργαζόμενους, αλλά είναι προς το συμφέρον τους. Η πραγματικότητα όμως είναι ξεκάθαρη. Για τον ΣΕΒ το θέμα είναι πόσα θα πάρει και για τους εργαζόμενους πόσα θα χάσουν. Είναι φανερό πως οι εργαζόμενοι της χώρας δεν μπορούν να συμμετέχουν σε ένα παιχνίδι όπου αν έρθουν «γράμματα» χάνουν και αν έρθουν «κορόνα» κερδίζει το... κεφάλαιο. Τα προπαγανδιστικά κόλπα δεν πρέπει να τους αποπροσανατολίσουν. Εχουν να δώσουν έναν σκληρό αγώνα, με διάρκεια και σαφείς στόχους ενάντια στα αντεργατικά μέτρα, για τη διεύρυνση των κατακτήσεών τους, για την ανατροπή της αντεργατικής κυβερνητικής πολιτικής. Η συσπείρωσή τους στο Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, ο ενωτικός και αποφασιστικός αγώνας τους είναι η μόνη εγγύηση για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους.