Τι έγινε; Ηρθαν τα πάνω - κάτω; Ψωμόλυσσα στις ΗΠΑ; Στη μητρόπολη του καπιταλισμού, της δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εκεί που τρέμουν μήπως έρθουν οι κομμουνιστές και χάσουν την ελευθερία να πεθαίνουν στο δρόμο; Εκεί που μεγαλουργεί η «Μοσάντο», η εταιρεία που με τα μεταλλαγμένα υπόσχεται να λύσει το διατροφικό πρόβλημα του πλανήτη; Εκεί που η «Wal-Mart» πουλάει πιο φτηνά κι απ' τη φτήνια; Στη χώρα που το έξυπνο ψυγείο μιας οικογένειας είναι συνδεδεμένο με το κομπιούτερ του σούπερ μάρκετ έτσι που να μη λείπει ποτέ τίποτα απ' το τραπέζι;

Λες να 'χουν δίκιο κάτι αιρέσεις απ' αυτές που μελετά η Σώτη Τριανταφύλλου και ανθούν στις ΗΠΑ, αυτές που βεβαιώνουν ότι το 2012 είναι προγραμματισμένο να έρθει η συντέλεια του κόσμου;

Μη γελάς! Δεν είναι αστεία πράγματα αυτά. Ποτέ δεν ήταν ρητορικό σχήμα η βαρβαρότητα.

Πράγματι είναι μεγάλη η συντριβή από την επικράτηση της αντεπανάστασης, αλλά για θυμήσου: Η προεπαναστατική Ρωσία της πείνας έγινε σιτοβολώνας του κόσμου με την επικράτηση της Επανάστασης και επανέρχεται στο θάνατο από πείνα με την επικράτηση της αντεπανάστασης.

Στα πρώτα χρόνια της Κουβανικής Επανάστασης - κοντά πενήντα χρόνια πριν - ο Κάστρο, μιλώντας στον Οργανισμό Αμερικανικών Κρατών, έδειχνε το «γίγαντα με τα πήλινα πόδια», τις ΗΠΑ, και εξηγούσε πως στέκουν όρθιες χάρη στην υπερεκμετάλλευση των λαών όλης της Γης. Τότε ακούγονταν σαν «κομμουνιστική προπαγάνδα». Σήμερα το ομολογούν οι ίδιοι, όχι ως αυτοκριτική, αλλά για να τρομοκρατήσουν κι όποιους δεν είναι ακόμα εξαθλιωμένοι. Το μήνυμα κι εκεί κι εδώ είναι το ίδιο: Δες τι μπορεί να πάθεις αν ο καπιταλισμός δεν αναπτύσσεται. Κι ανάπτυξη στον καπιταλισμό σημαίνει πάντα περισσότερα κέρδη. Και κέρδη σημαίνει πάντα φτηνότεροι εργάτες. Η απόλυτη διαστροφή στην προπαγάνδα για να πειστούν όσοι έχουν ακόμα μια δουλειά να σκύψουν περισσότερο, να συνδέσουν απόλυτα το δικό τους μέλλον με το μέλλον του καπιταλιστή.

Στα δικά μας: Η τρομοκρατία των αριθμών σε απογείωση: Ελλείμματα, άδεια ταμεία, βαριές τιμωρίες από τους κακούς ξένους. Ωμά ο ένας, με εκλαΐκευση η άλλη (έχει αναγορεύσει σε επιστήμη το «διαίρει και βασίλευε» για να περάσει τη γραμμή ότι φταίνε οι εργάτες που δεν αποφασίζουν μεταξύ τους να ισοπεδωθούν όλοι προς τα κάτω) κι από κοντά οι κολαούζοι της σοσιαλδημοκρατίας να παρέχουν άλλοθι στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που δε θέλει να είναι αντεργατική, αλλά τι να κάνει έτσι που την τραβάνε από το μανίκι οι ξένοι.

Στη μέση εσύ, που πρέπει να ζητήσεις και συγγνώμη που υπάρχεις και με την ανοχή που δείχνεις επιτρέπεις σ' όλους αυτούς τους κηφήνες να σε δείχνουν με το δάχτυλο σαν ένοχο που δεν πάει η χώρα μπροστά.

Εκτός κι αν τους αντιγυρίσεις το επιχείρημα. Ετσι που να φτάσουν να κάνουν λιτανείες για να ξορκίσουν ό,τι ακριβώς τρέμουν.

Αναρωτήσου: Τι είναι αυτό που κάνει τον έναν μετά τον άλλο τους αστούς δημοσιογράφους - με αφορμή την ταινία του Βούλγαρη - να αναπαράγουν με καρμπόν το ίδιο κείμενο; Γιατί σπεύδουν να πουν «μπράβο» σ' έναν τύπο που βάλθηκε να αποδείξει με όρους «χόλιγουντ» πως είναι κατάρα για τον τόπο η ανάδειξη της ταξικής πάλης ως και την ανώτερη μορφή της; Τι είναι αυτό που ξορκίζουν οι αστοί σε μια στιγμή που δε φαίνεται στον ορίζοντα τέτοια προοπτική;

Τη συνείδηση ξορκίζουν. Τη συνείδηση που μπορείς να αποκτήσεις όταν - με τη συμβολή της πρωτοπορίας του εργατικού κινήματος, του ΚΚΕ - βγαίνεις στο δρόμο και συναντάς τα ταξικά αδέρφια σου. Για την αστική τάξη οι διαδηλώσεις που οργανώνει το ΠΑΜΕ για την επόμενη Τρίτη, 24 του Νοέμβρη, ισοδυναμούν με επίθεση ενάντιά της. Και εντέλει, είναι! Είναι ταξική πάλη. Και στην ταξική πάλη δεν υπάρχουν ουδέτεροι. Δεν υπάρχουν ψηφοφόροι της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΚΚΕ. Υπάρχουν από δω εργάτες κι από κει αστοί. Παίρνουμε άπαντες θέση.