Μόνο ως απειλή ακούγεται η «κατηγορηματική» δήλωση πως «θα τηρήσουμε όλες μας τις δεσμεύσεις απέναντι στους Ελληνες και τις Ελληνίδες» που έκανε μιλώντας χτες στο Υπουργικό Συμβούλιο ο πρωθυπουργός. Και ο λόγος είναι απλός: Η βασική δέσμευση που είχε αναλάβει προεκλογικά ο Γ. Παπανδρέου ήταν ότι θα συνεχίσει με μεγαλύτερη τόλμη και αποτελεσματικότητα τις «τομές» και τις «διαρθρωτικές αλλαγές» που απαιτούνται για την έξοδο από την καπιταλιστική κρίση σε βάρος της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Αυτή ακριβώς τη δέσμευση επιχειρεί να κάνει πράξη, γεγονός που επιβεβαιώνεται περίτρανα τόσο από το σχέδιο προϋπολογισμού του 2010 και τα άλλα νομοσχέδια των «πρώτων εκατό ημερών», όσο και από τις ανατροπές που ετοιμάζει στο Ασφαλιστικό και τις εργασιακές σχέσεις, στο πλαίσιο της στρατηγικής της Λισαβόνας. Είναι ολοφάνερο ότι στη βάση αυτής της «δέσμευσης», για την υλοποίηση δηλαδή μιας άγριας αντιλαϊκής επίθεσης, δεν μπορεί να υπάρξει κανένας «διάλογος» ούτε, πολύ περισσότερο, μπορεί να δοθεί καμία «συναίνεση», όπως ζήτησε ο πρωθυπουργός, αντιγράφοντας τις μεθόδους του προκατόχου του. Είναι μακριά νυχτωμένοι επίσης αν πιστεύουν ότι μπορούν να εξωραΐσουν τη βαρβαρότητα της εφαρμοζόμενης πολιτικής τα ψίχουλα της ντροπής και τα επιδόματα πτωχοκομείου...