Πολλά, αναμφίβολα, τα μηνύματα και τα συμπεράσματα από το αποτέλεσμα των εκλογών στη Γερμανία της περασμένης Κυριακής. Ενα όμως έχει ξεχωριστή σημασία και για τα δικά μας πολιτικά πράγματα ενόψει μάλιστα και των εκλογών της Κυριακής. Ποιο είναι αυτό; Οτι δεν αρκεί να μειωθούν τα ποσοστά των δύο βασικών πυλώνων του δικομματισμού, αλλά να μειώνονται ταυτόχρονα και τα κόμματα - παραφυάδες και οι συνεταίροι τους. Πράγματι, το ποσοστό των δύο μεγάλων κομμάτων, των χριστιανοδημοκρατών και των σοσιαλδημοκρατών, που συγκυβέρνησαν την προηγούμενη θητεία έπεσε σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα στο 56%. Ομως, την ίδια στιγμή η λαϊκή δυσαρέσκεια εγκλωβίστηκε σε «μικρότερα» κόμματα που βασικός στόχος της πολιτικής ύπαρξής τους είναι να συμμετέχουν ως συμπλήρωμα σε μία κυβέρνηση συνεργασίας με ένα από τα δύο μεγάλα. Με άλλα λόγια, το κυρίαρχο πρόβλημα είναι ότι τόσο τα δύο μεγάλα κόμματα όσο και τα μικρότερα είναι «διαθέσιμα» να βάλουν πλάτες για να περάσουν στρατηγικές επίθεσης κατά των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων. Στη χώρα μας το εργατικό λαϊκό κίνημα δεν αντιμετωπίζει τέτοια αδιέξοδα. Υπάρχει αντίπαλο δέος στους πάσης φύσεως συνασπισμούς εξουσίας του κεφαλαίου. Υπάρχει το ΚΚΕ! Την Κυριακή λοιπόν δεν πρέπει να χαθεί η ευκαιρία να βγει αποφασιστικά ενισχυμένο!