Το μεγάλο πλεονέκτημα του ΚΚΕ είναι ότι έχει διαφορετική πολιτική γραμμή από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, και στα καθημερινά ζητήματα και στην προοπτική. Είναι το Κόμμα εκείνο που μπορεί να απαντήσει μαχητικά και σταθερά στην αντιλαϊκή πολιτική, από την πλευρά της ριζικής αντίθεσης και εναντίωσης με αυτήν. Το ΚΚΕ όχι μόνο βρίσκεται στους καθημερινούς αγώνες, αλλά όπου είναι δυνατό είναι δυνατότερο και το μέτωπο αντίστασης. Είναι ατού του ΚΚΕ η δυνατότητά του να παρεμβαίνει στην καθημερινότητα και ταυτόχρονα να δημιουργεί προϋποθέσεις συσπείρωσης λαϊκών δυνάμεων, σε ένα ενιαίο μέτωπο εργατοϋπαλλήλων, φτωχών αγροτών και μικρών επιχειρηματιών, νεολαίας, γυναικών, συνταξιούχων, μεταναστών με μια πρόταση ριζικών αλλαγών στο επίπεδο της εξουσίας και της οικονομίας. Το ΚΚΕ δεν έχει ειδικό προεκλογικό πρόγραμμα. Το πρόγραμμα του Κόμματος ξεκινάει από τα προβλήματα του σήμερα και οδεύει προς το αύριο, προς τη ριζική λύση. Αντιμετωπίζει τα μικρά και μεγάλα προβλήματα των εργαζομένων, τα ιδιαίτερα προβλήματα κάθε τμήματος του λαού και κάθε περιοχής ως απόρροια του γενικού πολιτικού προβλήματος. Αν από τις εκλογές βγει ενισχυμένο το ΚΚΕ θα έχει γίνει ένα ποιοτικό βήμα.

Τα παραπάνω τόνισε, ανάμεσα σε άλλα, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, στη χτεσινή συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε στη Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο της ΔΕΘ.

«Την Παρασκευή ξεκινάνε τα σχολεία, ενώ βρισκόμαστε σε μια χρονική περίοδο που οι κλιματολογικές συνθήκες αλλάζουν σε σχέση με το καλοκαίρι. Εμείς πάντα παρακολουθούμε τους προβληματισμούς των επιστημόνων γύρω από τη σύνδεση της αλλαγής των συνθηκών, της πτώσης της θερμοκρασίας με κάποιο κίνδυνο εξάπλωσης της γρίπης.

Βεβαίως, ως Κόμμα παίρνουμε πολύ σοβαρά υπόψη ότι τα μεγάλα μονοπώλια, οι επιχειρήσεις που κατασκευάζουν τα φάρμακα και το εμβόλιο, έχουν κάθε συμφέρον να πριμοδοτήσουν ένα κλίμα φόβου, γιατί έτσι θα πουλήσουν και τα προϊόντα τους, τα οποία κατασκεύασαν σε σύντομο χρονικό διάστημα και χωρίς την απαραίτητη δοκιμασία, μόνο και μόνο για να κερδοσκοπήσουν. Οπως, επίσης, παίρνουμε υπόψη δημοσιεύματα, τα οποία ουδέποτε έχουν ανασκευαστεί, ή τουλάχιστον αντιμετωπιστεί με επιχειρήματα, ότι οι ίδιες οι εταιρείες που κατασκευάζουν τα διάφορα εμβόλια και τα φάρμακα εναντίον της μιας ή της άλλης μορφής γρίπης, ενέχονται στη διάδοση εκείνων των στοιχείων που οδηγούν στη μετάλλαξη του ιού ή στην ευκολία μετάλλαξης.

Παρ' όλα αυτά, ως πολιτικό κόμμα δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτή τη σαφή πολιτική μας εκτίμηση, ούτε με προεκλογικό τρόπο, ούτε με έναν τρόπο με τον οποίο ενδεχομένως να γίνουμε υπεύθυνοι εφησυχασμού του λαού. Δεν είμαστε επιστημονικό εργαστήριο, ούτε επιστημονικός φορέας για να αντιμετωπίσουμε αυτό το ζήτημα.

Γιατί το θίγουμε αυτό; Παίρνουμε υπόψη και ορισμένες προειδοποιήσεις που έρχονται από τη Γαλλία. Πέρα από τα άλλα μέτρα που έχουμε προτείνει - έχουμε κρίνει και της κυβέρνησης - εμείς περιμέναμε μια πολύ συγκεκριμένη τοποθέτηση από την πλευρά της κυβέρνησης, στην περίπτωση που χρειαστεί μια τάξη ή ένας παιδικός σταθμός να μη λειτουργήσουν. Σας λέω, και κάτω και από έναν πανικό των γονιών. Σαφώς πρέπει η κυβέρνηση να πει στους εργοδότες ότι οι γονείς, ή ο πατέρας, ή η μητέρα, ανάλογα τι αποφασίζουν, πρέπει να πάρουν άδεια από τη δουλειά και μάλιστα δεν πρέπει να τους κοπεί και το αντίστοιχο μεροκάματο, ή το τμήμα του μισθού. Πώς θα αντιμετωπιστεί λοιπόν ένα τέτοιο ζήτημα; Παίρνουμε την ακραία περίπτωση, δεν κάνουμε καμία πρόβλεψη. Αλλά είμαστε υποχρεωμένοι ως κόμμα να ευαισθητοποιηθούμε σ' αυτά τα ζητήματα. Τέτοια τοποθέτηση δεν έχει γίνει. Εμείς, μάλιστα, είχαμε ζητήσει από την κυβέρνηση αυτή την επίσημη τοποθέτηση, όταν κάναμε την πρώτη επίσκεψη στον υπουργό Υγείας με κλιμάκιο του Κόμματος που απαρτιζόταν και από ειδικούς επιστήμονες.

Η ευχή μας είναι όλοι αυτοί οι φόβοι να αποδειχθούν αβάσιμοι, αλλά δεν μπορεί να γίνουμε συνυπεύθυνοι και σε μη ολοκληρωμένα μέτρα. Τα μέτρα χρειάζονται για τις ακραίες περιπτώσεις και όχι για τις συνηθισμένες.

Δεν έχουμε καμία εμπιστοσύνη στην εργοδοσία. Μπορεί να υπάρξουν εργοδότες με κατανόηση, αλλά γενικά δεν μπορεί να επαφίεται, ούτε στον πατριωτισμό του επιχειρηματία, ούτε στο θάρρος και στην επιμονή του γονιού. Δεν μπορούμε να πούμε ότι θα μπορέσει με σθένος σε όλες τις περιπτώσεις να αντιμετωπίσει ακόμα και τον κίνδυνο απόλυσης, γιατί ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι οι απολύσεις σε πάρα πολλές περιπτώσεις δεν πατάνε σε κανένα πραγματικό στοιχείο.

Και, μάλιστα, παίρνουμε υπόψη το εξής: Οτι, όπως λέει και το υπουργείο, κάποιος ο οποίος αισθάνεται συμπτώματα γρίπης, πρέπει να κάτσει στο σπίτι του και δεν είναι ανάγκη να πάει αμέσως να κάνει εξέταση για το αν πρόκειται για το γνωστό ιό. Μόνο εάν οξύνονται τα συμπτώματα. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, ένας γονιός - ή και η μάνα και ο πατέρας - ενός παιδιού, που είναι γερό το παιδί του, αλλά ο συμμαθητής του έχει πρόβλημα - θα απαιτήσει τουλάχιστον το παιδί που εμφανίζει συμπτώματα γρίπης και που δεν ξέρουμε τι γρίπη είναι να μείνει σπίτι. Αυτό το λένε: Επτά μέρες σπίτι. Λοιπόν, τι θα γίνει με τους εργαζόμενους γονείς; Ούτε πάντα η γιαγιά και ο παππούς, αν έχει και μια ευαισθησία, ένα καρδιακό νόσημα, μπορεί να πάει να φυλάξει το παιδί. Αυτά τα λέμε επειδή σε δυο μέρες ανοίγουν τα σχολεία. Σε καμία περίπτωση τέτοια θέματα δεν τα θεωρούμε ως προεκλογικά μας ατού. Δεν παίζουμε με τέτοια πράγματα.

Στις 5 Οκτώβρη, κυβέρνηση θα είναι ένα από τα δύο κόμματα, Νέα Δημοκρατία ή ΠΑΣΟΚ. Ξέρουμε δηλαδή, ότι θα έχουμε στην κυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση, κόμματα αντιλαϊκά, με αντιλαϊκή πολιτική. Αντεργατική, αντιαγροτική, εναντίον των μικρών επιχειρηματιών, πολιτική που στρέφεται εναντίον συνολικά των λαϊκών στρωμάτων, πολιτική που έχει οξύνει τα προβλήματα της νεολαίας, των νέων ανθρώπων, των γυναικών. Αυτό είναι γνωστό.

Δεν ξέρουμε με σιγουριά ποιο θα είναι το συνολικό τους άθροισμα. Αυτό είναι που ενδιαφέρει το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας και πρέπει να ενδιαφέρει και το λαό.

Εμείς το λέμε καθαρά. Πολιτικά, έχει σημασία και οι δύο να είναι κάτω. Να μην ανακτήσουν π.χ. τις ψήφους της αποχής, γιατί ξέρουμε ότι μέσα στο 1.800.000 της αποχής, το μεγαλύτερο μέρος αφορούσε τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, ανθρώπους δηλαδή που ψήφιζαν Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ και δε θέλησαν να πάνε να τους ψηφίσουν, για να στείλουν ένα μήνυμα αγανάκτησης, διαμαρτυρίας και πίεσης.

Ε, λοιπόν, πέρα από το ότι μπορεί να μην τους ψηφίσουν κι αυτοί που τους ψήφισαν στις ευρωεκλογές, τουλάχιστον υπάρχει μια κρίσιμη μάζα, το μεγαλύτερο μέρος του 1.800.000, ή ένα πολύ μεγάλο μέρος, που ήθελε να δείξει την αγανάκτηση.

Εχει, λοιπόν, πολύ μεγάλη σημασία να μην πισωγυρίσουμε στις ευρωεκλογές, όσον αφορά στην αποχή. Τα εργατικά λαϊκά στρώματα - γιατί δεν φανταζόμαστε ότι οι επιχειρηματίες και τα διάφορα τρωκτικά, θα κάνουν αποχή, αντίθετα θα πάνε να ψηφίσουν ή το ένα ή το άλλο κόμμα - θα πρέπει να μετάσχουν ενεργά στις εκλογές, καταψηφίζοντας τα δύο κόμματα.

Ναι, έχουμε το θάρρος να απευθυνθούμε σ' αυτούς και να τους πούμε: Οσοι από εσάς εκτιμάτε το ρόλο, τη μαχητικότητα, τη συνέπεια λόγων και έργων του ΚΚΕ, χωρίς να είστε υποχρεωμένοι να χειροκροτήσετε όλες τις θέσεις μας και όλα τα συνθήματα, ξέρετε πάρα πολύ καλά ότι αν από τις εκλογές βγει αποφασιστικά ενισχυμένο το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, θα έχει γίνει ένα ποιοτικό βήμα, για να μπορούμε να πούμε: Σ' αυτές τις εκλογές δεν έγινε μία από τα ίδια, ή δεν είχαμε οριακές θετικές διεργασίες, ή ότι δεν πήγε στράφι η ψήφος της αγανάκτησης και της διαμαρτυρίας όλων εκείνων που συνειδητοποιούν και ξέρουν, είτε μέσα από τις εμπειρίες του κλάδου τους, είτε μέσα από τη γενικότερη εμπειρία ότι ανάμεσα στα δύο κόμματα δεν υπάρχουν στρατηγικές διαφορές.

Υπάρχει ένας οξυμένος και μεγάλος ανταγωνισμός, που η μια πλευρά του είναι η φιλοδοξία ποιο κόμμα θα είναι πρώτο και ποιος θα είναι ο πρωθυπουργός. Θεωρούμε όμως ότι και τα δύο κόμματα έχουν φιλοδοξία να αναδειχθούν ως ο καλύτερος διαχειριστής της τύχης του καπιταλιστικού συστήματος σε συνθήκες κρίσης. Θέλουν το καθένα από τα δύο να πει, "εγώ είμαι που θα μπορέσω να δώσω διέξοδο στην απρόσκοπτη κερδοφορία του κεφαλαίου, των μονοπωλιακών συγκροτημάτων, εγώ μπορώ να τιθασεύσω τη λαϊκή αγανάκτηση, να την εξουδετερώσω ή και να την τσακίσω αν χρειαστεί". Διέξοδος από την κρίση σημαίνει αυτό: Στήριξη της κερδοφορίας του κεφαλαίου και, αν θέλετε, συγκέντρωση σε ακόμα λιγότερα χέρια του κεφαλαίου και εξασθένιση ή χτύπημα του λαϊκού κινήματος. Αυτά πάνε μαζί. Αυτή είναι η φιλοδοξία των δύο κομμάτων. Δεν μας απασχολούν οι προσωπικές φιλοδοξίες, αν ο ένας θέλει να δικαιώσει το θείο του και ο άλλος τον παππού του και τον μπαμπά του, ούτε η ψυχολογία των δύο εκπροσώπων. Αυτά είναι επιμέρους πλευρές.

Εμείς θεωρούμε ότι πριν απ' όλα συμπεριφέρονται ταξικά. Ποιος είναι ο αντίπαλος αυτής της πολιτικής; Διαπιστωμένα, το ΚΚΕ. Από ποια πλευρά; Το λένε οι ίδιοι. Εσείς, λένε, είστε κάτι άλλο, ξεκινάτε από μια άλλη ιδεολογία.

Η αντίθεσή μας όμως δεν είναι μόνον ιδεολογική, ή, αν θέλετε, σε τελευταία ανάλυση οι ιδεολογικές μας αντιπαραθέσεις μπορεί να μην ενδιαφέρουν τον άνεργο, τον φτωχό αγρότη, το μικρομάγαζο, μπορεί να μην τον ενδιαφέρουν οι διαφορές στις κοσμοθεωρίες, οι φιλοσοφίες, τα υπαρξιακά ή μη υπαρξιακά προβλήματα.

Οι διαφορές μας ξεκινάνε από το κατώτατο μισθό και το μεροκάματο και φτάνουν μέχρι τη στρατηγική του ΝΑΤΟ, της Ευρωπαϊκής Ενωσης και τη στρατηγική συμμαχία με τις ΗΠΑ.

Ξεκινάμε από το τι αντιπροσωπεύει το βιβλιάριο της Κοινωνικής Ασφάλισης, από τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, τα STAGE, και φτάνουν μέχρι την παγκόσμια αγορά, τους διεθνείς ανταγωνισμούς ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές χώρες και στους συμμάχους τους, που έχουν σχέση με τους αγωγούς πετρελαίου, αερίου. Διαφωνούμε δηλαδή εφ' όλης της ύλης στη γενική γραμμή πλεύσης.

Οι ίδιοι ομολογούν ότι το ΚΚΕ είναι απέναντί τους, ανεξάρτητα από τα λόγια που χρησιμοποιούν. Και μάλιστα αυτό που λένε είναι, "εσείς είσαστε κάτι άλλο" θεωρώντας, ότι μ' αυτόν τον τρόπο βγάζουν από το μυαλό του λαού ότι έχει αξία να μελετήσει τις προτάσεις του ΚΚΕ.

Αυτή η ομολογία τους για μας, είναι το δικό μας πλεονέκτημα. Ποιος μπορεί στο πολιτικό επίπεδο με τα σημερινά δεδομένα και με τη σημερινή σύνθεση του πολιτικού συστήματος, να απαντήσει μαχητικά και σταθερά από την πλευρά της ριζικής αντίθεσης και εναντίωσης.

Αυτή η διαφορετική γραμμή που υποστηρίζει το ΚΚΕ στα καθημερινά ζητήματα και στην προοπτική, είναι που μας εξασφαλίζει το εξής: Να είμαστε παρόν, ως Κόμμα, στα μικρά και στα μεγάλα προβλήματα, αν και δεν μας αρέσει ο διαχωρισμός μικρών και μεγάλων προβλημάτων. Ο,τι θίγει τον κάθε εργαζόμενο και τον ταλαιπωρεί, είναι πρόβλημα.

Εχουμε τη δυνατότητα να παρεμβαίνουμε στην καθημερινότητα και, ταυτόχρονα, να δημιουργούμε προϋποθέσεις συγκέντρωσης δυνάμεων και πριν απ' όλα λαϊκών δυνάμεων για τη ριζική πολιτική αλλαγή που έχει ανάγκη ο τόπος. Και μάλιστα με μία πρόταση ριζικής πολιτικής αλλαγής που είναι επεξεργασμένη έτσι, που μπορεί να συσπειρώσει και να διαμορφώσει ενιαίο μέτωπο εργατοϋπαλλήλων, φτωχών αγροτών και μικρών επιχειρηματιών, αναμφισβήτητα με ιδιαίτερες αιχμές τη νεολαία, τις γυναίκες, τους συνταξιούχους, την 3η ηλικία, τους μετανάστες. Ενα τέτοιο ενιαίο μέτωπο και με μία πρόταση εξουσίας, που μπορούν να συμφωνήσουν και εκείνοι που δεν κατανοούν, ή έχουν ερωτηματικά, στο ζήτημα του σοσιαλισμού, ή ακόμη και στην κριτική εξέταση που κάνουμε εμείς στη σοσιαλιστική οικοδόμηση του 20ού αιώνα.

Ενα δεύτερο στοιχείο, που για μας είναι ατού, είναι το εξής: Οτι είμαστε μέσα στους καθημερινούς αγώνες και δε λείπουμε από πουθενά. Οπου είμαστε αδύνατοι, είναι αδύνατο και το μέτωπο αντίστασης. Οπου είμαστε δυνατότεροι, είναι δυνατότερο το μέτωπο αντίστασης. Αυτό, νομίζω, είναι μέσα στην κοινή εικόνα. Αυτοί που δεν το πιστεύουν, είναι αυτοί οι οποίοι είναι πλήρως αδιάφοροι, και εντελώς αμέτοχοι σε κάθε δραστηριότητα.

Το μεγάλο μας ατού είναι το εξής: Στις εκλογές δεν κατεβαίνουμε με προεκλογικό πρόγραμμα. Τι είναι προεκλογικό πρόγραμμα; Το πρόγραμμά μας είναι ένα, που ξεκινάει από τα προβλήματα του σήμερα, της καθημερινότητας και οδεύει και προς το αύριο, προς τη ριζική λύση. Δεν κάνουμε ένα ειδικό πρόγραμμα για τις εκλογές. Οποιος κάνει ειδικό πρόγραμμα, προεκλογικό, είναι γιατί θέλει να βγάλει απ' την επικαιρότητα το πάγιο πρόγραμμα που έχει. Βεβαίως, αν προκύψει κάτι καινούριο μέχρι την ημέρα των εκλογών, τότε το πρόγραμμά μας - το οποίο το διαδίδουμε και στη γενικότητά του και κατά θέμα - θα το εμπλουτίσουμε. Ακόμα και θα διορθώσουμε και θα βελτιώσουμε ένα αίτημα. Αλλά, αν μέχρι τις 4 του Οκτώβρη δεν προκύψει κάτι καινούριο, κάτι ξαφνικό, ισχύει το πρόγραμμα που είχαμε στις ευρωεκλογές, ισχύει το πρόγραμμα που έχουμε στους καθημερινούς αγώνες, ισχύει το πρόγραμμα που είχαμε το 2007 - επικαιροποιημένο βεβαίως με τα θέματα της κρίσης, γιατί το 2007 δεν είχε ξεσπάσει η κρίση.

Και εμείς βάζουμε για συζήτηση εφ' όλης της ύλης τα ζητήματα. Παίρνοντας βέβαια υπόψη ότι κάθε τμήμα του πληθυσμού και ανάλογα αν μένει σε αστικό κέντρο ή στην περιφέρεια, στην πεδιάδα, στο οροπέδιο ή στους ορεινούς όγκους, έχει και ιδιαίτερα προβλήματα. Ομως, τα ιδιαίτερα προβλήματα είναι απόρροια του γενικού πολιτικού προβλήματος που έχουμε.

Τι κάνουν οι δυο μονομάχοι; Θέλω να σταθώ σε αυτό και μέσα από αυτό να πούμε και τις αντίστοιχες θέσεις μας. Επιλέγουν 3 - 4 ζητήματα, τα οποία θέτουν απ' τη σκοπιά της διαχείρισης της ίδιας πολιτικής, της πολιτικής της αποκατάστασης της μεγάλης κερδοφορίας και των ρυθμών κερδοφορίας και συγκέντρωσης του κεφαλαίου. Και φυσικά, απ' την άλλη μεριά, ξεγελάσματος των εργαζομένων.

Τι πιάνουν; Πιάνουν ορισμένα διαχειριστικά προβλήματα. Το φορολογικό είναι ένα θέμα που τους ενδιαφέρει. Τα προγράμματα STAGE και κάτι με τους συμβασιούχους. Ακόμη, πιάνουν τη στήριξη των μικρομεσαίων - όπως λένε - επιχειρήσεων. Πιάνουν τα θέματα των επενδύσεων.

Ως τίτλοι είναι θέματα και μπορεί να δείτε τους ίδιους τίτλους και στις δικές μας θέσεις. Ομως, αυτοί τα θέτουν με τον ίδιο τρόπο, όπως το 2004, τότε που δόθηκε μάχη ανάμεσα στον κ. Καραμανλή και στον κ. Σημίτη. Θυμάστε, τις τελευταίες μέρες είχαν δύο θέματα: Συμβασιούχοι και αγροτικές συντάξεις. Ελεγε ο ένας θα αυξήσω 10 ευρώ την αγροτική σύνταξη, 12 ευρώ ο άλλος, 13, 14... Για τους συμβασιούχους, φτάσανε να λένε ότι 200.000 θα γίνουν μόνιμοι. Γιατί; Γιατί κάνουν στοχευμένες παρεμβάσεις, για να κερδίσουν συγκεκριμένες ψήφους. Για να λύσουν τη μεταξύ τους διαφορά, ποιος πρώτος, ποιος δεύτερος.

Σήμερα η ατζέντα έχει διευρυνθεί λίγο, λόγω κρίσης, αλλά είναι στο ίδιο μοτίβο. Και εδώ το παιχνίδι παίζεται ως εξής: Ο πρωθυπουργός λέει το εξής: Εχουμε κρίση. Η κρίση έρχεται απέξω. Η κρίση είναι και εξωτερική και εσωτερική και οι ίδιοι λόγοι για τους οποίους υπάρχει κρίση έξω, υπάρχουν και μέσα. Και να σας θυμίσω και αυτό που λέγαμε εμείς, ότι όταν είσαι ενταγμένος σε μία ιμπεριαλιστική ένωση, είτε διεθνή, είτε περιφερειακή, οι παράγοντες της κρίσης βεβαίως διεθνοποιούνται πολύ πιο γρήγορα, από το να μην είχες το βάρος μιας τέτοιας συμμετοχής. Αλλά, εν πάση περιπτώσει, ας αφήσουμε αυτό το θέμα.

Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ λέει, ποια κρίση; Η κρίση είναι στην Ελλάδα. Ανεπηρέαστη η Ελλάδα απ' την κρίση. Απ' τη μια μεριά πρέπει με όλους τους ρυθμούς να ενσωματωνόμαστε στην παγκοσμιοποίηση, αλλά απ' την άλλη, ό,τι έρχεται κακό, αυτό είναι μόνο εσωτερικό. Γιατί; Γιατί θέλει να βγάλει το σύστημα απ' έξω - είναι και πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Αμα ομολογήσει τη διεθνή κρίση, αποκαλύπτει και θάβει τη σοσιαλδημοκρατία διεθνώς και όχι μόνο στην Ελλάδα.

Τι λένε ακόμη; Εμείς θα πριμοδοτήσουμε τις επενδύσεις. Μα, από τότε που έγινε το σύγχρονο ελληνικό κράτος, από τότε που διαμορφώθηκε ο ελληνικός καπιταλισμός, αυτό γίνεται. Κάποια καινούρια λύση είναι αυτή; Ολη αυτή η γραμμή ανάπτυξης, με παραλλαγές και εκσυγχρονισμούς, αυτή έγινε. Τους ενίσχυαν και όταν έκαναν κρατικοποιήσεις. Επαιρναν από τους καπιταλιστές τις χρεοκοπημένες επιχειρήσεις ή επιχειρήσεις που οι καπιταλιστές για διάφορους λόγους ήθελαν να τις εγκαταλείψουν. Τις έπαιρναν, με συμβάσεις αδιαφανείς, ακόμα και τη σύμβαση Νιάρχου για τα ναυπηγεία δεν την έχουμε δει.

Τις επιχειρήσεις, τις αγόραζαν ακριβά. Δηλαδή, έπαιρναν επάνω και τα χρέη και τα πλήρωνε ο ελληνικός λαός. Τώρα αυτό γίνεται με τις αποκρατικοποιήσεις. Δε θέλουν, όμως, μόνο αυτό οι επιχειρήσεις. Θέλουν και ρευστό. Και το ρευστό πάντα δίνονταν. Πού καταλήξαμε; Οι επενδύσεις να αυξάνονται και μάλιστα να παίρνουν τώρα χρήμα ζεστό για να μεταφέρουν τις επιχειρήσεις τους στο εξωτερικό και να κλείνουν τις ελληνικές επιχειρήσεις. Και χρήμα παίρνουν. Αυξάνεται η κερδοφορία και οξύνεται ο ανταγωνισμός μεταξύ τους. Η τάση αυτή είναι που ζούμε τώρα και που την είχαμε προ κρίσης. Δεν έχουμε τίποτα καινούριο στην κρίση, απλώς τώρα τα πράγματα γίνονται πιο οξυμένα.

Και να θυμίσω μερικά πράγματα. Ελεγαν, και το ΠΑΣΟΚ, και η Νέα Δημοκρατία, ότι τα πολυκαταστήματα, σε συνδυασμό με τη διεύρυνση του ωραρίου, θα βοηθήσουν στην αύξηση των θέσεων εργασίας. Τα πολυκαταστήματα γιγαντώθηκαν και, βλέπετε, πάτε σε ένα πολυκατάστημα και καθόμαστε έξι, εφτά, δέκα καρότσια στην ουρά, γιατί υπάρχει ένα ταμείο με υπάλληλο. Κάνανε και το self service στα μεγάλα μαγαζιά, βάλανε έναν σεκιουριτά επάνω και τις κάμερες. Πού είναι το προσωπικό, πού πήγε; Οι μικροί έμποροι απολύουν γιατί δεν μπορούν να σηκώσουν πολύ προσωπικό και οι μεγάλοι, ακριβώς λόγω εκσυγχρονισμού, και αφού μαδάνε την πελατεία από τους μικρούς, δε δημιούργησαν θέσεις εργασίας.

Σήμερα, οι επενδύσεις στη βιομηχανία απαιτούν λιγότερο προσωπικό. Τώρα με τις εργολαβίες έχεις ένα σταθερό προσωπικό μειοψηφικό και μέσω των εργολάβων συμπληρώνεις με το προσωπικό που χρειάζεσαι, εποχιακά ή όχι. Και ξέρουμε πως οι εργολάβοι παίρνουν τη μαύρη εργασία. Οσες επενδύσεις και να δώσεις π.χ. στη ΛΑΡΚΟ την ιδιωτικοποιημένη, αυτή θα δουλεύει με το σύστημα των εργολάβων και των υπεργολάβων κλπ. Το Μετρό πώς δουλεύει εδώ; Το να ταΐσουμε τους μεγάλους επιχειρηματίες για να έχουν θέσεις εργασίας, χρεοκόπησε. Οι επιχειρηματίες κάνουν επενδύσεις για κέρδη, δεν κάνουν για να λύσουν το πρόβλημα της ανεργίας. Ενα είναι αυτό.

Δεύτερο. Οι μικρομεσαίοι. Τσακώνονται μεταξύ τους και λένε και οι δύο, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, συνειδητά ψέματα. Εκτός αν τα κόμματα αυτά δεν έχουν ιδέα, όχι από πολιτική οικονομία γενικά, απ' την πολιτική οικονομία του καπιταλισμού. Και μάλιστα για την Ελλάδα. Εμείς το ξεκαθαρίζουμε: Είμαστε υπέρ των 800.000 μικρών επιχειρηματιών, που έχουν το πολύ τέσσερα άτομα προσωπικό και χαμηλό τζίρο - γιατί μπορεί να υπάρχει επιχείρηση με τέσσερα και πέντε και έξι άτομα προσωπικό και να έχει λιγότερο τζίρο απ' ό,τι έχει ένας αυτοαπασχολούμενος με δύο. Παίρνουμε υπόψη κατά βάση - δεν μπορεί κανείς να σταθμίζει τα εισοδήματα της επιχείρησης - αλλά παίρνουμε σα βάση τους 800.000 ανθρώπους, οι οποίοι έχουν από μηδέν έως τέσσερις εργαζόμενους και δουλεύει και ο ίδιος ο ιδιοκτήτης - γιατί δε βγαίνει πέρα η επιχείρηση και δουλεύει και αυτός από το πρωί μέχρι το βράδυ - και που έχουν μικρό τζίρο.

Με αυτούς είμαστε. Γενικώς "μικρομεσαίοι" δε λέει τίποτα. Από πού ακούστηκε να λένε στελέχη της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ ότι η επιχείρηση με 50 άτομα στην Ελλάδα είναι μικρή και μεσαία; Για την Ελλάδα είναι μεγάλη. Για τη Γερμανία δεν είναι. Δεν μπορεί να κάνουν τέτοιες άσχετες αυξομειώσεις.

Απ' τα προγράμματα και τα λεφτά που έδωσε η κυβέρνηση για τα δάνεια το τελευταίο διάστημα, από αυτούς που - κατά τη δική μας άποψη - είναι μικροί, το 2,2% πήρε τα δάνεια, τα οποία είναι με εγγύηση του δημοσίου. Για το 2,2% μιλάμε; Εμείς μιλάμε και για τις 800.000. Και αυτούς δεν τους σώζει κανένα δάνειο. Αυτοί δεν μπορούν να σωθούν με τίποτα, όσο στους κλάδους και στο εμπόριο κυριαρχούν τα πολυκαταστήματα.

Τρίτο ζήτημα. Εχουμε στοιχεία που λένε το εξής για τις επιχορηγήσεις, τα δάνεια που δόθηκαν, είτε από το ΕΣΠΑ, είτε από τα κοινοτικά ποσά του Γ' ΚΠΣ, σε μικρούς επιχειρηματίες, για τη γυναικεία και νεανική επιχειρηματικότητα. Είναι αλήθεια ότι το 35% απ' αυτές τις επιχειρήσεις έκλεισε στα δύο χρόνια. Η διάρκεια αποπληρωμής του δανείου είναι τρία χρόνια. Εκλεισαν, δηλαδή, πριν αποπληρώσουν το δάνειο και το χρωστάνε. Κοροϊδεύει, και το ΠΑΣΟΚ, και η Νέα Δημοκρατία. Θα ενισχύσουν τα μεγάλα ψάρια. Αυτή είναι η ιστορία.

Για τη φοροδιαφυγή. Να συλλάβουμε τη φοροδιαφυγή, λέει η κυβέρνηση. Το ΠΑΣΟΚ λέει, πέντε χρόνια δεν έκανες τίποτα για τη φοροδιαφυγή.

Για να δούμε, ποιοι φοροδιαφεύγουν;

Καταρχήν, το πρόβλημα είναι η φοροδιαφυγή, ή οι φοροαπαλλαγές; Είναι το τζάμπα χρήμα στους μεγάλους.

Γιατί να φοροδιαφύγει ο Λάτσης, ο Βαρδινογιάννης; Αφού έχει αμύθητα κέρδη. Αφού έχει επιχειρήσεις παντού, σε όλο τον κόσμο. Ο,τι θέλει δηλώνει στην Ελλάδα. `Η, θα δηλώνει ένα μέρος στην Ελλάδα. Αφού έχει όλα τα πλεονεκτήματα να κυριαρχήσει, σιγά μην κερδίσει δίνοντας ψεύτικες καταστάσεις για τις ασφαλιστικές εισφορές ή για τη φορολογία. Γιατί να μη δώσει το 25% που του βγάζουν;

Εμείς λέμε, στον καπιταλισμό είμαστε, δεν μπορούμε να πούμε απαλλοτρίωση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας σαν άμεσο αίτημα, αυτό θα το κάνει ο λαός μέσα από πολύμορφες διαδικασίες. Λέμε όμως το εξής: Φορολογία 45%, 50% στις μεγάλες επιχειρήσεις. Και μετά να δούμε τη φοροδιαφυγή. Ποιοι φοροδιαφεύγουν; Ναι, φοροδιαφεύγουν μεσαίοι και μικροί. Γιατί; Γιατί άμα πληρώσουν και τους φόρους, τελειώσανε, κλείσανε τα μαγαζιά. Το ίδιο το σύστημα τους αναγκάζει. Δεν είναι λύση αυτή, ούτε τους χειροκροτούμε. Ισα ίσα, τους λέμε ότι είναι αυταπάτη αυτό που έχουν. Και ότι φοροδιαφεύγοντας, δεν πρόκειται να διατηρήσουν τις επιχειρήσεις τους, ή δεν πρόκειται να επιβιώσουν. Ενα μισό μεροκάματο θα βγάλουν οι περισσότεροι. Επομένως, να μιλήσουμε γι' αυτά, για τους αναπτυξιακούς νόμους, για τα κίνητρα.

Λέει ο Γ. Παπανδρέου, θα φορολογήσω τους μετόχους των επιχειρήσεων. Καταρχήν δε μας λέει ποιων επιχειρήσεων. Αλλά, εν πάση περιπτώσει, εμείς πάλι μιλάμε για τις μεγάλες επιχειρήσεις. Αλλά να το ξεκαθαρίσουμε όμως. Γιατί, φτάνουν και συζητάνε να μειώσουν μέχρι και 10% το φόρο στις επιχειρήσεις, αλλά θα φορολογήσουν, λέει, τους μετόχους. Καταρχήν, ξέρετε πάρα πολύ καλά ότι ακόμη και τα ατομικά έξοδα των μετόχων μπαίνουν μέσα στα έξοδα των επιχειρήσεων.

Θα φορολογήσει, λέει, το μέτοχο, αλλά αυξάνοντας το χρήμα που δίνει για επενδύσεις, τα κίνητρα και τις άλλες απαλλαγές, θα του τα επιστρέψει από άλλο δρόμο.

Η ιστορία έχει δείξει πάρα πολλές φορές ότι και οι συντηρητικές κυβερνήσεις - αυτό το έκανε και παλιότερα ο θείος Καραμανλής, το έκανε και ο Σημίτης - βάζουν εφάπαξ φόρους στις επιχειρήσεις, γιατί έχουν ανάγκη να γεμίσουν τα ταμεία, για να τα ξαναεπιστρέψουν συνολικά στον επιχειρηματικό κόσμο.

Λέει επίσης ο Κ. Καραμανλής, πάγωμα των προσλήψεων. Σε μία περίοδο που πρέπει να γίνουν μαζικές προσλήψεις στην Υγεία, στην Παιδεία... Σε όλους τους τομείς. Στον τομέα του πολιτισμού, για έργα υποδομής, πολιτικής προστασίας - 5.500 πυροσβέστες είναι συμβασιούχοι, οι κενές θέσεις είναι πολύ περισσότερες. Σε μια περίοδο που χρειάζονται εκτεταμένα έργα υποδομής. Οχι υποθαλάσσιοι δρόμοι και δεν ξέρω τι κάνουν εδώ, αλλά έργα υποδομής για τη λαϊκή στέγη, αντιπλημμυρικά, για μια σειρά πράγματα, αναπλάσεις, που χρειάζονται κλπ., κλπ.

Πάγωμα των προσλήψεων! Δεν προσλαμβάνουν τώρα καθαρίστριες στα σχολεία, νοσηλευτικό προσωπικό στα νοσοκομεία, σε περίοδο έξαρσης γρίπης! Που, όπως λένε, η γρίπη μπορεί να έχει έξαρση μετά από δύο χρόνια. Οχι, κύριοι! Δε θα μας τα καθορίσει αυτά η Ευρωπαϊκή Ενωση και τα προγράμματα σταθερότητάς της, η Συνθήκη της Λισαβόνας και το πρόγραμμα ανάκαμψης της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Οι ανθρώπινες ανάγκες πρέπει να τα καθορίζουν!

Ο κ. Παπανδρέου λέει, θα εξαγγείλει από εδώ ότι θα καταργηθούν τα Stage στο δημόσιο. Καλά, μας κοροϊδεύει; Αν είναι παλικάρι, να πάει να τα καταργήσει γενικά. Αφού το μεγαλύτερο μέρος των Stage είναι στους ιδιώτες. Αφού υπάρχουν οι εργολάβοι τώρα στο δημόσιο. Οι δημόσιοι υπάλληλοι μειώνονται με τις συνταξιοδοτήσεις κλπ, προσλήψεις δε θα γίνουν. Θα τους κάνει μόνιμους; Μετά θα τους πάρουν οι εργολάβοι.

Και τα Stage δεν είναι για πάντα. Εχουν ημερομηνία λήξης. Θα καταργήσει δηλαδή κάτι που έχει ημερομηνία λήξης. Αν είναι παλικάρι, να πάει να τα καταργήσει, να επιβάλει στους εργοδότες προσλήψεις και μείωση του ωραρίου εργασίας, όχι μείωση των μισθών.

Τι είπαν; Θα δημιουργήσουν ψυχολογικό κλίμα ούτως ώστε οι επιχειρηματίες να κάνουν προσλήψεις. Και θα κάνουν και ψυχολογικές συνεννοήσεις... Δε λύνεται με ψυχίατρους. Οι επιχειρηματίες δε θέλουν ψυχολογική υποστήριξη. Κέρδη θέλουν. Θα μπορούσα να μιλάω μέχρι αύριο, συζητώντας γι' αυτά τα θέματα.

Να σας πω ένα παράδειγμα: Συναντήθηκα χτες με το Σωματείο των εργαζομένων στον "Αγιο Παντελεήμονα". Ειλικρινά, με έπιασε η καρδιά μου. Δεν είχα πάει στο συγκεκριμένο χώρο, αλλά έχω πάει σε ανάλογους στην Αττική. Τριακόσιοι βαριά άρρωστοι, διανοητικά καθυστερημένοι, ανάπηροι. Το προσωπικό δε φτάνει. Τρεις άνθρωποι το βράδυ για να εξυπηρετήσουν 300 ανθρώπους, που όλοι καταλαβαίνουμε σε ποια κατάσταση είναι.

Και τους ρώτησα σχετικά με τα μέτρα για τη γρίπη. Διότι αυτοί οι άνθρωποι θα πεθαίνουν μια ώρα αρχύτερα, εκτός και αν αποφασίσουμε να κάνουμε σαν τους Σπαρτιάτες, να τους πετάξουμε, να γλιτώσουμε. Και το προσωπικό που είναι εκεί; Τι να προλάβουν τρεις άνθρωποι; Μια απλή ίωση να έχουν, δεν μπορούν να τους εξυπηρετήσουν οι τρεις, όχι ανθρώπους που στην ουσία θέλουν να τους σηκώνεις, κλπ. Κοροϊδεύουν, λοιπόν, κυριολεκτικά τον κόσμο.

Ανακεφαλαιώνοντας. Στις 4 Οκτώβρη θα υπάρχει κυβέρνηση, η οποία θα κυβερνά με βάση τη στρατηγική της Λισαβόνας και το σχέδιο της ΕΕ για ανάκαμψη των κερδών, για ανταγωνιστικότητα, ούτως ώστε οι Ευρωπαίοι καπιταλιστές να ανταγωνιστούν με ωραίο τρόπο τους Αμερικανούς, τους Κινέζους, τους Ινδούς, τους Ρώσους, τους Ιάπωνες, κλπ. Και όλα αυτά, με τίμημα παγκοσμίως για την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα.

Υπάρχουν διαφορές, να διαχειριστείς και να ελιχθείς έτσι, ή αλλιώς; Δεν υπάρχουν. Είναι εντελώς στενά τα πράγματα. Αν πριν 15-20 χρόνια μπορούσε μια κυβέρνηση να ελιχθεί έτσι, ή αλλιώς, σήμερα αυτοί οι ελιγμοί έχουν τελειώσει και μάλιστα σε συνθήκες κρίσης, όπως γίνεται σε όλη την Ευρώπη.

Και εν πάση περιπτώσει, ο κ. Καραμανλής διάλεξε το ρόλο του έντιμου κακού. Να πει ότι θα πάρει άγρια μέτρα. Και ο κ. Παπανδρέου διάλεξε το ρόλο του ήπιου, ευαίσθητου. Μου θυμίζει το δίδυμο Μάλλιος - Μπάμπαλης, ο καλός και ο κακός. Και οι δύο, ανεξάρτητα από τις προσωπικότητες που έχουν, δεν τους κρίνω ως ανθρώπους, θα κυβερνήσουν και ως αξιωματική αντιπολίτευση θα στηρίζουν μια άγρια για το λαό πολιτική.

Απλώς θέλουν να δημιουργήσουν την εντύπωση ότι έχουν διαφορές μεταξύ τους. Ο ένας είναι πιο ήπιος και ο άλλος είναι πιο άγριος. Δεν είναι εκεί το θέμα. Οποιος θέλει να δώσει φιλολαϊκή διέξοδο στην κρίση, πρέπει να αντιστρατευτεί τη Λισαβόνα, πρέπει να αντιστρατευτεί την ΕΕ, πρέπει να αντιστρατευτεί τον ΣΕΒ και τους κεφαλαιοκράτες. Δε γίνεται διαφορετικά. `Η με τον ένα θα είσαι, ή με τον άλλον και τέλος.

Πολύ φοβόμαστε ότι θα μείνει απέξω ένα επίσης κρίσιμο ζήτημα - βεβαίως η οικονομία είναι η βάση - που έχει σχέση με το τι συνεπάγεται η συμμόρφωση της Ελλάδας - ελέω Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ εναλλάξ - στο δόγμα του ΝΑΤΟ, στο δόγμα της στρατηγικής συμμαχίας με την ΕΕ και στο ιμπεριαλιστικό δόγμα της ΕΕ.

Πρόκειται για ένα ζήτημα που έχει σχέση με κυριαρχικά δικαιώματα, για τα οποία εμείς παλεύουμε. Είμαστε εναντίον της εκχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων σε όλους τους τομείς και η θέση μας αυτή για μη εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων είναι απολύτως συνυφασμένη με τη διεθνή συνεργασία και συστράτευση, εναντίον όμως του ιμπεριαλισμού. Καθαρά πράγματα.

Το πρόβλημα της εκχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων και της συμμετοχής στο ιμπεριαλιστικό δόγμα έχει σήμερα και την εξής πλευρά. Την είχε και χτες, σήμερα όμως είναι πιο οξυμένη. Οτι οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές χώρες είναι οξύτατοι. Και στο εσωτερικό της ΕΕ και εκτός.

Το να λέει η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ ότι "μέσω της ΕΕ και του ευρωπαϊκού κεκτημένου θα λύσουμε τα προβλήματα" δεν ισχύει. Η Τουρκία κάνει παραβιάσεις και θα κάνει περισσότερες, όσο περισσότερο προωθείται η στρατηγική της συμμαχία με τις ΗΠΑ και όσο βλέπει ότι τη διεκδικεί ως πρώτο σύμμαχο η Ρωσία. Και, επομένως, οι ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί της δίνουν πόντους, πέρα από τους εσωτερικούς και προσωπικούς παράγοντες ή τους ίδιους παράγοντες που αφορούν την κυρίαρχη τάξη στην Τουρκία. Και στην περίπτωση αυτή, οι ιμπεριαλιστές διαλέγουν ένα σύμμαχο ανάμεσα στους συμμάχους. Τα πράγματα θα οξυνθούν και θα περιπλακούν. Με το νερό, το φυσικό αέριο, τους αγωγούς, κλπ. Και δεν ξέρουμε σε τι κινδύνους μπορούμε να μπούμε.

Η τελευταία συμφωνία που έγινε με το ΝΑΤΟ είναι φοβερή! Μεγάλη επιτυχία! Καταργείται, λέει, η αμερικάνικη βίζα! Και στη θέση της αμερικάνικης βίζας μπαίνουν στο κρεβάτι του Προκρούστη όλα τα προσωπικά δεδομένα των απλών ανθρώπων.

Θα σας το πω καθαρά: Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ κάτω, και ΚΚΕ επάνω. Ανεξαρτήτως ποια θα είναι από εκεί και πέρα η σύνθεση της Βουλής. Τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης - το καθένα για ξεχωριστούς λόγους, δεν τα ταυτίζουμε - δεν είναι σε θέση, δεν μπορούν να δημιουργήσουν ρεύμα αντιπολίτευσης στη στρατηγική αυτή που προαναφέραμε. Και τα τρία κόμματα - τα δύο καθαρά, Οικολόγοι και ΛΑ.Ο.Σ., ενώ στον ΣΥΡΙΖΑ είναι αντικείμενο διαφοράς τακτικής - τώρα κοιτάνε το εξής: Πώς θα φέρουν σε δύσκολη θέση είτε τη Νέα Δημοκρατία είτε το ΠΑΣΟΚ στο σχηματισμό κυβέρνησης, για να επιβιώσουν και να αποκομίσουν κέρδη ως κυβερνητικοί παρτενέρ μιας αντιλαϊκής πολιτικής.

Ο ΛΑ.Ο.Σ. και οι Οικολόγοι το λένε καθαρά. Απλώς, λένε, θα το συζητήσουν μετεκλογικά, τώρα πρέπει να βγάλουμε βουλευτές. Και στον ΣΥΡΙΖΑ αυτό έγινε αντικείμενο διαπάλης, διαφωνίας και εκφυλισμού της "ενότητας της Αριστεράς". Από λόγους τακτικής, όχι από λόγους αρχής. Αυτό βεβαίως δε μας εξέπληξε. Είναι ένα αντικειμενικό γεγονός, απολύτως προβλεπόμενο.

Και σας θυμίζω προηγούμενες εκλογικές μάχες, όταν σας λέγαμε ότι αυτή η "ενότητα της Αριστεράς" δεν έχει καμία σχέση με τη συμμαχία που αναμφισβήτητα χρειάζεται μια ώρα αρχύτερα να γίνει - έπρεπε να είχε γίνει και από χτες. Συμμαχία, όμως, των δυνάμεων που αντιπαλεύουν τη στρατηγική των μονοπωλίων».