Ηταν να μην αρχίσουν τα όργανα. Τώρα ποιος τους κρατάει. Πέσανε κατευθείαν στα βαθιά. Αφησαν πίσω τους την «καμένη γη» και μιλάνε πλέον για «οικονομική έρημο». Δηλαδή, κύριε, ούτε ένα ποτηράκι νερό δε θα μπορούμε να ζητήσουμε;

Μιλάνε για «θαρραλέες» πολιτικές. Πρώτον, απέναντι σε ποιον χρειάζεται η επίδειξη θάρρους και δεύτερον, γιατί; Με δεδομένο ότι απέναντι στην αστική τάξη το πολιτικό προσωπικό και των δύο κομμάτων της κάθε άλλο παρά θαρραλέα στέκεται, το θάρρος το χρειάζονται απέναντι στους εργάτες. Γιατί; Για τη διάσωση της Κοινωνικής Ασφάλισης, λένε. Σε ποια κατεύθυνση; Την έχουν ήδη περιγράψει: «Τα Ταμεία είναι άδεια» και για να γεμίσουν πρέπει να μειωθούν τα έξοδα. Πώς; Ηδη με νόμο του ΠΑΣΟΚ (το γνωστό νόμο Ρέππα) η σύνταξη φτάνει έως και τα 67 χρόνια. Αν ζεις μετά απ' αυτό, ε, χαλάλι σου η σύνταξη. Επόμενη περικοπή τα βαρέα και ανθυγιεινά. Ακολουθούν φυσικά στο πρόγραμμα οι περικοπές στις ίδιες τις παροχές των Ταμείων. Ηδη ξεχωρίζουν τον κλάδο της υγείας απ' όπου σπρώχνουν πελατεία στο μεγάλο κεφάλαιο τους κλάδους της Υγείας.

Το πιο αποκαλυπτικό όμως είναι η οπτική τους. Την ώρα που οι εργάτες όταν μιλάνε για Κοινωνική Ασφάλιση αναφέρονται σε διεύρυνση δικαιωμάτων και δικαίως ζητάνε πριν απ' όλα να καταβάλλονται οι εισφορές στα Ταμεία, η αστική τάξη μιλά για διασφάλιση της «κοινωνικής ειρήνης». Αυτό σημαίνει πως πρέπει να παρθούν μέτρα που να αμβλύνουν τις κοινωνικές αντιδράσεις. Γιατί περιμένουν κοινωνικές αντιδράσεις; Γιατί έχουν γνώση πως το σύνολο της πολιτικής που προωθείται - απ' όποιον κι αν είναι στην κυβέρνηση - είναι μια αντεργατική πολιτική. Και μια τέτοια πολιτική την υπερασπίζεις πάντα εκτονώνοντας το καζάνι που βράζει με άνοιγμα της βαλβίδας λίγο πριν την έκρηξη. Οπερ, επιδόματα φτωχοκομείου ώστε να δημιουργείται εικόνα κοινωνικής πολιτικής. Και παράλληλα νέες παροχές στο κεφάλαιο (π.χ. κάθε αστική κυβέρνηση θεωρεί τιμή της να χαρίσει τις εισφορές στους εργοδότες).

Εδώ είμαστε, λοιπόν. Στον πυρετό της εκλογικής διαδικασίας, που από το ξεκίνημά της ήδη η αστική τάξη - μέσα από τον Τύπο που ελέγχει - έχει μεταθέσει τον άξονα της αντιπαράθεσης από το ταξικό πεδίο στη «δημοκρατία» της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και εκμετάλλευσης, όπου τα θύματα καλούνται να επιλέξουν δήμιο.

Ε, αυτό ακριβώς δεν πρέπει να συμβεί. Κάθε οικονομικό στοιχείο που ανακοινώνεται (χτες ήταν οι αναφορές στα επιτόκια) μαρτυρά ότι στην πραγματική ζωή, σ' αυτήν δηλαδή επί της οποίας λειτουργεί η πολιτική, το χρήμα, ο πλούτος συγκεντρώνεται σε όλο και πιο λίγα χέρια, μαρτυρά ότι κρίση - ξεκρίση η αστική τάξη κερδίζει κι ακριβώς απέναντί της χάνει η πλειοψηφία του πληθυσμού, πριν απ' όλους οι ίδιοι οι παραγωγοί του πλούτου, οι εργαζόμενοι.

Αυτή την πραγματικότητα γνωρίζουν πολύ καλά και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ όταν αρχίζουν κι αραδιάζουν τι δε θα κάνουν ώστε να καθησυχάσουν. Σε σημείο που να τους παίρνουν «στο ψιλό» ως και στο «Εθνος», γιατί - τους λένε - ρε κύριε πασχίσαμε να πείσουμε τον κόσμο ότι με την κρίση θα πέσει ο ουρανός να τον πλακώσει κι έρχεσαι εσύ και λες ότι θα μείνει η πίτα ολόκληρη και ο σκύλος χορτάτος; Ούτε ο Παναγόπουλος της ΓΣΕΕ δεν το ισχυρίζεται αυτό...

Ασχετο: Πώς ακριβώς «θα συντονίσει τους αγώνες κατά της ΝΔ» ο Τσίπρας; Απ' όσο ξέρουμε η «διαδήλωση» που οργανώνουν οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και στην οποία μετέχει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει αντίπαλο ούτε τη ΝΔ, ούτε κανέναν άλλο. Μια παρέλαση είναι για να δηλώσουν στην αστική τάξη ότι μπορεί να κοιμάται ήσυχη. Ασε που όπως βεβαιώνει και ο καθ' ύλην αρμόδιος κ. Τριγάζης το όραμά τους είναι καθαρό: Με τον ΟΑΣΕ - το ευρωπαϊκό ΝΑΤΟ δηλαδή - για την Ευρωπαϊκή Ενωση που δεν ξεχνά τα «εγκλήματα» στο σοσιαλισμό που γνωρίσαμε. Ετσι είναι, μπορεί ο Κοροβέσης να έφυγε για τις διακοπές του, άφησε πίσω ακέραιο το πνεύμα του.

Εχουν θράσος. Ας πάρουν μια πραγματικά θαρραλέα απάντηση: ΚΚΕ!