Το να επιδιώκεις να μετατρέψεις τον ελληνικό σιδηρόδρομο σε πανάκριβο εμπόρευμα και, ταυτόχρονα, να επαίρεσαι ότι πρώτο σου μέλημα είναι δήθεν να απαλλάξεις τους Ελληνες φορολογούμενους από τα χρέη του ΟΣΕ, είναι σίγουρα ευθεία πρόκληση για τα λαϊκά στρώματα, για τον Ελληνα εργαζόμενο. Το να ισχυρίζεσαι ότι με το σχέδιο «εξυγίανσης» του ΟΣΕ δημιουργείς τις προϋποθέσεις για ένα σύγχρονο και κοινωνικό σιδηρόδρομο, προς όφελος των εργαζομένων, της κοινωνίας, αλλά και της εθνικής οικονομίας, είναι ακόμα πιο προκλητικό. Αυτά και άλλα προκλητικά ...επιχειρήματα προβάλλει η κυβέρνηση για να δικαιολογήσει τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις που προωθεί στον ΟΣΕ, με κεντρικούς άξονες: Την αύξηση στις τιμές των εισιτηρίων έως και 135%, αρχής γενομένης από την 1η Αυγούστου. Την απόλυση 3.000 σιδηροδρομικών (σχεδόν το μισό προσωπικό του ΟΣΕ). Τη δραστική περικοπή «ζημιογόνων» δρομολογίων. Την είσοδο ιδιωτών σε κάθε κερδοφόρα και εν δυνάμει κερδοφόρα σιδηροδρομική και μη δραστηριότητα.

Αν, λοιπόν, για κάτι δικαιούνται να «καυχιούνται» οι κυβερνώντες, είναι για το ζήλο που επιδεικνύουν στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου. Γιατί είναι ολοφάνερο ότι το κυβερνητικό σχέδιο για την «εξυγίανση» του ΟΣΕ εξυπηρετεί μόνο αυτά τα συμφέροντα, επιφέροντας ταυτόχρονα ένα ακόμα πλήγμα για τους ίδιους τους εργαζόμενους στον Οργανισμό, αλλά και στα λαϊκά στρώματα που χρησιμοποιούν κατά τεκμήριο το τρένο για τις μετακινήσεις τους.