Τα πανηγύρια τους είχαν αρχίσει, ήδη, από τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, το 2002, στην Κοπεγχάγη. Τότε αποφασίστηκε και επισήμως η ένταξη στην ΕΕ των χωρών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης.

Από τους πιο χαρούμενος για την εξέλιξη αυτή, αποδείχτηκε ο τότε Ελληνας πρωθυπουργός. Μάλιστα, δεν ήταν μόνον ότι, χαιρετίζοντας από τη δανέζικη πρωτεύουσα τη διεύρυνση της ΕΕ, είχε σπεύσει να μιλήσει για το «οριστικό πλήγμα», που, μέσω της προς Ανατολάς προέλασης των Βρυξελλών, εδίδετο στο ...«σιδηρούν παραπέτασμα». Φρόντισε, επιστρέφοντας στην Αθήνα, αυτήν την αντιδραστική φρασεολογία περί «σιδηρού παραπετάσματος», τη φρασεολογία του κράτους των δοσίλογων, τη φρασεολογία του μετεμφυλιακού μοναρχοφασιστικού κράτους των Μακρονησιών και της Ακροναυπλίας, να την επαναφέρει και στη Βουλή.

Ηταν από τις λίγες φορές μεταπολιτευτικά, που ένας πολιτικός, και ακόμα σπανιότερα ένας πρωθυπουργός, χρησιμοποιούσε μέσα στη Βουλή ιαχές βγαλμένες από το λεξιλόγιο των Απριλιανών, περί «σιδηρού παραπετάσματος».

Α, ναι. Ξεχάσαμε να σας πούμε ότι πρωθυπουργός τότε ήταν ο κ. Σημίτης...

*

Σήμερα, με αφορμή την κρίση που απλώνεται στην ΕΕ και έχει καταβυθίσει τις οικονομίες των χωρών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, ο συγκεκριμένος όρος επανέρχεται.

Είκοσι χρόνια καπιταλισμού, είκοσι χρόνια λεηλασίας του πλούτου αυτών των χωρών, είκοσι χρόνια ψεύδους περί «ελευθερίας» και «οικονομικής ευμάρειας», κι, όμως, τα περί «σιδηρού παραπετάσματος» επανέρχονται. Τα βρίσκει κανείς στις δηλώσεις των πολιτικών μαριονετών που έχουν κάτσει στο σβέρκο των λαών αυτών των χωρών, τα διαβάζει και στις βαρύγδουπες αναλύσεις των «ημετέρων» ευρωλιγούρηδων.

*

Αφού, λοιπόν, όλοι αυτοί - που συναγελάζονται με τα λαμόγια του «μετακομμουνιστικού παραδείσου» - επιμένουν να αναζητούν τη χρεοκοπία της Κεντρικοανατολικής Ευρώπης στον ...κομμουνισμό, καλό είναι να θυμόμαστε εμείς οι υπόλοιποι ποιος είναι ο (πραγματικός) υποβολέας τους.

Εκείνος, λοιπόν, που πρώτος στην Ιστορία χρησιμοποίησε τον άθλιο όρο «σιδηρούν παραπέτασμα» ήταν ο Γκαίμπελς! Ο Γκαίμπελς ήταν αυτός, που στο τελευταίο του ραδιοφωνικό μήνυμα, στις 12/2/1945, από το ραδιοφωνικό σταθμό του Βερολίνου, και ενώ ο Κόκκινος Στρατός τσάκιζε το φίδι του φασισμού, εκτόξευσε για πρώτη φορά μέσα στον επιθανάτιο ρόγχο του ναζισμού τη φράση «σιδηρούν παραπέτασμα». Εκτοτε, η «δημοκρατική Δύση» την υιοθέτησε και διά του Τσόρτσιλ την κατέστησε προμετωπίδα της αστικής προπαγάνδας.

Αυτός είναι, λοιπόν, ο τροφοδότης του λεξιλογίου των μαφιόζων, των ολιγαρχών και των εκλεπτυσμένων Δυτικών. Ο Γκαίμπελς!