Συνεδριάσεις, μέτρα, συμβούλια, τιμές, αριθμοί, στατιστικές εκτοξεύονται πάνω μας, από εφημερίδες, εκπομπές, δελτία... Η φτώχεια εμφανίζεται ως καταπέλτης. Η ανεργία φυσική εξέλιξη αόρατων ενόχων ακόμα πιο αόρατων λαθών. Το κεφάλαιο δε διστάζει να φορέσει το μανδύα του... ανόητου, του αφελούς, του καλοπροαίρετου σερίφη που του ξέφυγαν κάτι κακοί μανατζαραίοι και... μας βρήκε το κακό. Ελεος πια με την αφόρητη προπαγάνδα που ηχεί σαν προειδοποίηση: «Τα δύο, τρία, πέντε επόμενα χρόνια πολλοί θα πεθάνετε, άλλοι θα αυτοκτονήσετε, κάμποσοι θα σφαχτείτε μεταξύ σας, αλλά στο τέλος, όσοι επιζήσετε, θα μας ξαναψηφίσετε ακριβώς γι' αυτό. Θα μας χρωστάτε την επιβίωσή σας...». Πιο μαύρη προπαγάνδα έχει ο κόσμος να θυμηθεί από την εποχή που ο Αδόλφος έταζε στα πλήθη την εκδίκηση για την ήττα του προηγούμενου παγκόσμιου πολέμου, φαΐ και τιμή σ' όσους πλαισίωναν, ένστολοι μάλιστα, τις ορδές του.

Ο μέγας (;) μόδιστρος Υβ Σεν Λοράν άφησε το μάταιο τούτο κόσμο και πίσω του μια τεράστια συλλογή έργων τέχνης απ' όλο τον κόσμο. Μόλις προχτές αυτά βγήκαν σε πλειστηριασμό. Συγκεντρώθηκε το ποσό των 350 κάτι εκατομμυρίων ευρώ!!! Το ακριβότερο αντικείμενο που πουλήθηκε ήταν μια πολυθρόνα, έργο διάσημης (;) σχεδιάστριας, του 1919. Κάποιος την αγόρασε κοντά 22 εκατομμύρια ευρώ... Η κατακλείδα της είδησης ήταν το σχόλιο «ευτυχώς υπάρχουν ακόμα αρκετοί πλούσιοι στον κόσμο»...

Χαιρέκακα μάλιστα, διαβάζω, ότι σ' αυτή τη δημοπρασία δε συμμετείχαν βλαχαδεροί νεόπλουτοι της Ασίας παρά μόνον Ευρωπαίοι κι Αμερικανοί κροίσοι «λάτρεις της τέχνης και του καλού γούστου»...

Σου 'ρχεται κατ' αρχήν εμετός από το αντιαισθητικό της γραφής. Υστερα οργή και τέλος θύμηση.

Είκοσι πέντε χρόνια μετά, η πολυθρόνα του μεσιέ, μοιάζει με ηλεκτρική καρέκλα της ταξικής νοημοσύνης. Πριν μας βάλουν τα ανθρώπινα πολιτικά, εργασιακά και νοητικά ακόμη δικαιώματα σε κάποιο μουσείο κέρινων ομοιωμάτων, μάλλον ήρθε η ώρα να πληρώσουν με πολυθρόνες τον εκφυλισμό των πλειστηριασμών τους.