Δεν είμαι τρελός, εθελοντής είμαι | Η ΑΛΛΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ | ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Δεν είμαι τρελός, εθελοντής είμαι

Υπάκουος πολίτης, δούλος πιστός, δέχομαι - χωρίς αντιρρήσεις - την πρόσκληση. Προσφέρομαι, χωρίς όρους, για εθελοντής! Παρακαλώ, εντάξτε με στο πρόγραμμα. Δώστε μου ένα σήμα να το κρεμάσω στο λαιμό και ένα περιβραχιόνιο να το βάλω στο μπράτσο. Να με βλέπει ο κόσμος και να του κάθομαι στο μάτι. Από σήμερα ονομάζομαι ιππότης, πιστός υπηρέτης της κ. Γιάννας, της κ. Αγάπης και όποιας άλλης κυρίας μάχεται για το μεγαλείο της Ελλάδας. Ολων αυτών των γυναικών, που συνεχίζουν, κάτω από αντίξοες συνθήκες, το έργο - με ειρηνικά μέσα - της Μπουμπουλίνας.

Πώς θα μπορούσα, Ελληνας βαθιά, μέχρι το κόκαλο, εγώ, να λείψω από - αυτό - το κάλεσμα. Κοντά της με καλεί η «Χαλυβουργική», η ΠΕΤΡΟΛΑ, τα διυλιστήρια, οι βίλες, τα κότερα, ο Υβ Σαιν Λοράν και η Κοκό Σανέλ. Και από κοντά, βέβαια, το ΠΑΣΟΚ, η Νέα Δημοκρατία, η κ. Κούρκουλα, ο κ. Λαλιώτης, άνθρωποι, κόμματα και επιχειρήσεις πέρα από κάθε υποψία. Εθελοντές και αυτοί της ίδιας υπόθεσης. Ταγμένοι - και στρατευμένοι - στον αγώνα για την Ελλάδα του μέλλοντος.

Τέτοια περηφάνια!! Εγώ, ένας απλός άνθρωπος, ένα τίποτα δηλαδή, κάτω από τη σημαία της άρχουσας τάξης. Της τάξης που έχει αποδείξει έμπρακτα - άπειρες φορές - τον πατριωτισμό της. Που χωρίς τίποτα να την αναγκάζει, αυτή, από δική της πρωτοβουλία και με δικό της οικονομικό και πολιτικό κόστος, ανέλαβε τη ναυτιλία, τη βιομηχανία, το εμπόριο, την εκπαίδευση. Την τάξη που κρατάει στα χέρια της το χρηματιστήριο, τα ΜΜΕ, το έδαφος και το υπέδαφος της χώρας.

Εγώ κι αυτή μαζί. Στην ίδια προσπάθεια. Στον ίδιο αγώνα. Στον αγώνα να κάνουμε τα μαύρο άσπρο. Στον αγώνα να βουλωθούν όπως - όπως οι τρύπες, για να μη φαίνειται το χάος. Στον αγώνα να διευκολύνουμε τους φαγάδες να τρώνε καλύτερα. Στον αγώνα των μεγάλων αναθέσεων, των μεγάλων έργων, των μεγάλων μισθών, της μεγάλης απάτης. Μέρος και εγώ της ασυδοσίας, του αυταρχισμού, του εμπορευματοποιημένου Ολυμπισμού.

Και σας δηλώνω, για να μην παρεξηγηθούμε. Εγώ, πιστεύω πολύ σε αυτή την υπόθεση. Εχω αφιονιστεί. Με πιάσανε απ' τα μαλλιά τα λόγια του Προέδρου της Δημοκρατίας. Νιώθω γερός σαν τον Ατλαντα. Από μένα εξαρτάται η καλή εικόνα της πατρίδας μας στον υπόλοιπο κόσμο. Νιώθω να κρατάω την Ακρόπολη στους ώμους μου. Η συμμετοχή μας στην εκστρατεία κατά της τρομοκρατίας, η αποστολή των φαντάρων μας σε όλα τα μάκρη και τα πλάτη της Γης, είναι το ένα σκέλος της καλής εικόνας. Το άλλο σκέλος είναι ο εθελοντισμός. Εγώ, δηλαδή...

Υπόσχομαι, λοιπόν, ανταποκρινόμενος στο ιστορικό κάλεσμα, στο κάλεσμα που μου τραγούδησαν όλες αυτές οι στρατευμένες - και αφιλόκερδες - νεράιδες, να ξεπεράσω τον εαυτό μου. Εγώ δε θα είμαι ένας απλός εθελοντής. Ενας τηλεφωνητής, ας πούμε, όπως ήταν όλοι αυτοί οι θαυμάσιοι ηθοποιοί προχτές στην τηλεόραση. Δε θα είμαι ένας εθελοντής να μαζεύω σκουπίδια, να περνάω τις γριές στο απέναντι πεζοδρόμιο, να ξεσκονίζω σκάλες και κατουρημένες ποδιές. Οχι... Εγώ προτίθεμαι να γίνω σωματοφύλακας. Καμικάζι. Να βάλω τα στήθια στη φωτιά. Θέλω να φυλάω - με τη ζωή μου, αν αυτό κριθεί απαραίτητο - την άρχουσα τάξη. Ολον αυτόν τον θαυμάσιο κόσμο που μας οδηγεί στο αύριο...

Του
Νίκου ΑΝΤΩΝΑΚΟΥ