Κυριακή 29 Ιούνη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 20
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
Η ΑΛΛΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ
Συνδέονται μην κλείνετε τα μάτια!

Πέθανε σαν μάνα! Αγκάλιασε το παιδί της και το σκέπασε με το κορμί της, όχι για να μην το φάνε οι φλόγες, αυτό ήταν δεδομένο. Σίγουρα θα καιγότανε και αυτό, το ξενοδοχείο που έμεναν, το δωμάτιο που έμεναν είχε όλες τις προδιαγραφές. Το αγκάλιασε και το σκέπασε με το κορμί της, για να ζήσει ένα - δυο λεπτά περισσότερο από εκείνη. Γιατί εκείνη είχε προλάβει να ζήσει! Είχε φτάσει κιόλας στα 35! Και αυτό ήταν μια νίκη. Το μωρό ήταν μόλις δυο χρόνων!

Ηταν μόλις δυο χρόνων και έμεινε σε ένα δωμάτιο - κλουβί, χωρίς παράθυρο για αέρα και χωρίς κάποια διαφυγή, αν κάποιος ή κάτι του έφραζε την πόρτα! Μιλάμε, για παγίδα! Μια παγίδα, βέβαια, που δεν αφορούσε μόνο στο ίδιο. Αφορούσε και στην άλλη περίπτωση, που συνέβη σχεδόν ταυτόχρονα. Στα άλλα δυο παιδάκια, το ένα δεκαεφτά μηνών και το άλλο μόλις πέντε, που η δεκαεφτάχρονη μάνα τους, πριν τα πνίξει από απελπισία, αναζητούσε τρόπους να τα «ακουμπήσει» κάπου για να σωθούν!

Σιγά το πρόβλημα θα μου πείτε! Δίκιο έχετε! Μιλάμε για σφαγείο! Υπάρχει κάποια στατιστική για να μας πει πόσα παιδάκια «λαθρομεταναστών» και τι ηλικίας έχουν ταΐσει τα ψάρια του Αιγαίου; Πόσες ψυχούλες έγιναν μια χαψιά από τα σκυλόψαρα και τους καρχαρίες, οι οποίοι, φαίνεται, έχουν μυριστεί τρυφερό κρέας και έφτασαν μέχρι τη Ραφήνα! Δε μιλάω βέβαια για τα παιδιά της Αφρικής, της Ασίας... Πολλά από αυτά «καθαρίζουν» αμέσως με τη γέννα τους. Αλλα, τα πιο τυχερά, γεννιούνται νεκρά! Και είναι τυχερά γιατί αυτά δε γνώρισαν ούτε μια στιγμή τον πόνο. Το παιδάκι, όμως, που κάηκε στην πλατεία Βάθης, βασανίστηκε. Κάηκε αργά αργά, όπως ψήνεται το σουβλάκι. Και βέβαια πριν ξεψυχήσει θα ούρλιαζε! Και αν ήξερε βρισιές, θα έβριζε κιόλας!

Τι να σου κάνει το «Χαμόγελο του Παιδιού», οι κυρίες της αυλής και η επικεφαλής κυρία Βαρδινογιάννη! Σαν άλλοθι του συστήματος καλά λειτουργούν! Κάθε τόσο οι τηλεοράσεις δείχνουν το έργο τους, η ΟΥΝΕΣΚΟ τους παρασημοφορεί, το κράτος τους συγχαίρει! Ομως, τα παιδάκια είναι πολλά, χιλιάδες, πώς να τα φέρουνε βόλτα, πώς να κρύψουν την ντροπή; Και να μην είχαν άλλες δουλειές, που έχουν, τόσα καράβια, τόσες επιχειρήσεις, τόσοι όμιλοι, πάλι δε θα έλυναν το πρόβλημα. Η παραγωγή δυστυχίας είναι μεγάλη, χρειάζονται τεράστιες παιδουπόλεις, τεράστια κέντρα υποδοχής, τεράστια νοσοκομεία! Οι πολίτες που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας συνεχώς αυξάνονται!

Φυσικά δεν υπάρχει καμία διάθεση για να βρούμε από ποια μήτρα βγαίνουν όλα αυτά τα παιδιά που καίγονται στα φθηνά ξενοδοχεία, όλα αυτά τα παιδάκια που πεθαίνουν από την πείνα. Και πολύ περισσότερο δεν υπάρχει καμία διάθεση να βρούμε ποια σχέση έχουν τα καράβια, οι επιχειρήσεις, οι όμιλοι με αυτή τη μήτρα! Δεν υπάρχει διάθεση γιατί ψάχνοντας θα φτάσουμε στον ένοχο. Θα βρούμε πως όλα αυτά τα «φιλόπτωχα ταμεία», όλες αυτές οι «δωρεές», όλες αυτές «οι κυρίες της αυλής», όλα αυτά τα «χαμόγελα», είναι μέρος της μήτρας, αν όχι η ίδια η μήτρα. Είναι μέρος του συστήματος, αν όχι το ίδιο το σύστημα. Και παράλληλα είναι ο καπνός που σηκώνεται για να κρυφτεί το φιτίλι που ανάβει τις πυρκαγιές, οι οποίες τσιγαρίζουν αργά αργά τα παιδάκια. Είναι το χέρι που πετάει τα μωρά στους καρχαρίες!

Λέω να σταματήσω! Υπάρχει κίνδυνος να χαρακτηριστώ λαϊκιστής. Γιατί προσπαθώ να συνδέσω πράγματα που δε συνδέονται! Τι φταίει η ΖΗΜΕΝΣ, ας πούμε, για το μωρό που κάηκε; Τι φταίει η ΕΕ με τα τριάντα εκατομμύρια των ανέργων, για τη δεκαεφτάχρονη μάνα που ήθελε να «ακουμπήσει» κάπου τα παιδιά της για να τα σώσει; Δεν παραφρόνησα, παρότι παραλίγο και αυτό να είχε συμβεί, γιατί συγκλονίστηκα μόλις άκουσα πρωί πρωί την είδηση! Κρατάω τα μικρανίψια μου στην αγκαλιά μου και τρελαίνομαι να μυρίζω τις μυρουδιές που βγάζει το τρυφερό δέρμα τους. Αλήθεια, τι μυρουδιά βγάζει η καμένη παιδική σάρκα; Υπάρχει κανένας υπεύθυνος να με πληροφορήσει;

Ας γυρίσουμε στα δικά μας! Πού πήγαν, τελικά, τα λεφτά της ΖΗΜΕΝΣ; Τα κράτησε ο Τσουκάτος ή τα έδωσε στο ΠΑΣΟΚ;


Του Νίκου ΑΝΤΩΝΑΚΟΥ


Κορυφή σελίδας
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ