Να μας συγχωρήσει ο κ. Σουφλιάς που θα του αποσπάσουμε την προσοχή από τα θέματα που έχει να λύσει με τον επίτροπο κ. Δήμα για το ...Κιότο (και δευτερευόντως με τον εργολάβο του σπιτιού του στο Σούνιο), αλλά κατά την επιστροφή μας από τα πάτρια εδάφη, μας γεννήθηκε η εξής απορία: Εχει αποτολμήσει να κάνει τη διαδρομή Αθήνα - Πάτρα - Πύργος, τώρα τελευταία;

*

Εχουν, είτε ο νυν είτε οι πρώην υπουργοί ΠΕΧΩΔΕ, κάνει ποτέ την αποκοτιά (περί αυτού πρόκειται) να μπουν σε κανονικό αυτοκίνητο, από εκείνα που έχουν οι κανονικοί άνθρωποι και όχι τ' άλλα, τα τεθωρακισμένα του υπουργικού συμβουλίου, για να διανύσουν τον έναν εκ των δύο εθνικών (εδώ γελάνε) δρόμων της χώρας;

*

Τους πέρασε ποτέ από το μυαλό να αναρωτηθούν όλοι αυτοί που διοικούν τον τόπο αν έχουν κάποια ευθύνη για το γεγονός ότι σε ένα δρόμο που αναγκάζεται να τον διασχίζει η μισή Ελλάδα τις γιορτές και η άλλη μισή το καλοκαίρι, όχι διαζώματα δεν υπάρχουν, όχι φωτισμός, αλλά ούτε καν διαγραμμίσεις!

*

Εκτός από το να μαζεύουν δεκαετίες τώρα τα λεφτά από τα διόδια και να τα δίνουν στους εργολάβους, εκτός από το να κάνουν αφ' υψηλού συστάσεις προς τους εποχούμενους, την περίπτωση να είναι οι ηθικοί αυτουργοί των δυστυχημάτων που συντελούνται σε αυτή και στις άλλες καρμανιόλες, την έχουν σκεφτεί;

*

Αλήθεια, οι κύριοι που κυβερνούν έχουν βρεθεί ποτέ στον κίνδυνο να μεταφέρουν το παιδί τους σε ένα δρόμο, που σε κάθε σημείο του υπάρχει προειδοποίηση ότι όποιος τον διασχίζει παίζει τη ζωή του κορόνα - γράμματα;

*

Η «ισχυρή Ελλάδα» είχε, φυσικά, την ετοιμότητα να τοποθετήσει ανά τρία χιλιόμετρα καμιά δεκαριά μακάβριες πινακίδες, για να ενημερώνουν τον οδηγό ότι οσονούπω θα ...σκοτωθεί! Την υποχρέωση, όμως, να φτιάξουν τους δρόμους, στους οποίους ξέρουν ότι σκοτώνονται άνθρωποι, δεν την αισθάνονται.

*

Πάντως, όσοι είναι αναγκασμένοι να συνεχίσουν να κυκλοφορούν σε αυτό το «ναρκοπέδιο», σε ένα δρόμο που είναι σπαρμένος με εικονοστάσια, ας προσέχουν διπλά. Τα χιλιόμετρα είναι πολλά. Και πουθενά δεν υπάρχει ένα σημείο όπου να μη συγκρούεται μετωπικά η ζωή του ανθρώπου με την ανυπαρξία της ελάχιστης «τσίπας» από μέρους των «αρμοδίων».