Τετάρτη 30 Απρίλη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 31
ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ
Οπου ακούς πολλά κεράσια...

Μια ακόμα «ιστορική στιγμή» είχαμε χτες. Την υπογραφή της συμφωνίας για τον αγωγό «South Stream» στη Μόσχα. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της κυβερνητικής προπαγάνδας, το θέμα δεν ενδείκνυται για πανηγυρισμούς από τους κατοίκους του ...Νευροκοπίου και από τους (άνευ επιδόματος θέρμανσης) χιλιάδες μισθωτούς ανά την επικράτεια.

Ωστόσο, έχουν κάθε λόγο να πανηγυρίζουν όσοι θα κερδίσουν από τέτοιες συμφωνίες. Είναι οι ίδιοι, όπως και στην περίπτωση του Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη. Εκεί όπου οι όμιλοι Λάτση και Κοπελούζου ελέγχουν το 75% της εταιρείας η οποία ανήκει στην κοινοπραξία, ο όμιλος Μπόμπολα που με την «Ελληνική Τεχνοδομική» έχει υπογράψει συνεργασία με την «Γκάζπρομ», το εφοπλιστικό κεφάλαιο που θα μεταφέρει το πετρέλαιο και φυσικά το τραπεζικό κεφάλαιο.

*

Τόσο ο Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη, όσο και ο «South Stream» δεν κρίνονται από τη σκοπιά των ενεργειακών υποδομών, που και αναγκαίο είναι και επιβεβλημένο να υπάρξουν στη χώρα.

Το θέμα, αφ' ενός, είναι αν αυτές οι εξελίξεις εντάσσονται σε ένα κοινωνικο-οικονομικό και πολιτικό πλαίσιο που έχει για πυξίδα του το κοινωνικό όφελος. Η απάντηση έχει δοθεί ήδη δεδομένου ότι όταν μιλάμε για την Ελλάδα που θα ωφεληθεί από αυτές τις συμφωνίες, αναφερόμαστε όχι στην Ελλάδα των καταναλωτών της βενζίνης ή των νοικοκυριών που καταναλώνουν αέριο, αλλά στην Ελλάδα των ΕΛΠΕ του Λάτση και στην Ελλάδα της «Μότορ Οϊλ» του Βαρδινογιάννη.

Αφ' ετέρου, η συμμετοχή της χώρας στο ενεργειακό γεωστρατηγικό «παίγνιο» της περιοχής αποτελεί μια ριψοκίνδυνη από την πλευρά της ελληνικής άρχουσας τάξης κίνηση. Από κανέναν δεν μπορεί να διαφεύγει η όξυνση των αντιθέσεων μεταξύ ΗΠΑ - Ρωσίας - ΕΕ, με ό,τι αντανακλάσεις μπορεί να έχει (και έχει) στα Βαλκάνια. Και κυρίως εκείνο που δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής του ελληνικού λαού, είναι ότι αν χρειαστεί να πληρωθεί αντίτιμο γι' αυτή τη ριψοκίνδυνη επιδίωξη της ελληνικής άρχουσας τάξης να αναβαθμίσει τη θέση της στην ιμπεριαλιστική σκακιέρα, το αντίτιμο δε θα το πληρώσει η ίδια, αλλά ο λαός.

*

Επομένως, η Ελλάδα των εργαζομένων πρέπει να γνωρίζει ότι η Ελλάδα της άρχουσας τάξης είναι δέσμια εντός συγκεκριμένων πλαισίων, των πλαισίων του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, και ως εκ τούτου οι δυνατότητες ελιγμών της για την αξιοποίηση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων Ουάσιγκτον - Μόσχας είναι περιορισμένες.

Σε μια άλλη Ελλάδα, που η διαχείριση της ενεργειακής πολιτικής θα ήταν υπόθεση μιας λαϊκής οικονομίας προσανατολισμένης στην κάλυψη των λαϊκών αναγκών και που η υπόθεση της διαχείρισης των διακρατικών σχέσεων θα ήταν υπόθεση μιας λαϊκής εξουσίας που θα κινείτο σε αντιιμπεριαλιστική βάση, το θέμα της ενέργειας θα ετίθετο ολότελα διαφορετικά.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ