«Εν τω μεταξύ ο "Ριζοσπάστης", προσπαθώντας να εκφράσει την απομονωτική πολιτική της ηγεσίας του ΚΚΕ, συνεχίζει τη γνωστή τακτική διαστρέβλωσης των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ για την ευρωσυνθήκη. Σε "ρεπορτάζ" από τη συνέντευξη Τύπου, με τον εύγλωττο τίτλο "ΣΥΡΙΖΑ: Ναι μεν αλλά και για την ευρωσυνθήκη", επιχείρησε να κάνει το μαύρο άσπρο». Αυτός είναι ο πρόλογος ρεπορτάζ στην προχτεσινή «ΕΠΟΧΗ». Δικαίωμά τους να διαφωνούν με τον τρόπο που ο «Ρ» σχολίασε θέσεις που εκφράστηκαν στη συνέντευξη Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ για την Ευρωσυνθήκη. Αλλά το μαύρο - άσπρο κάνουν αυτοί που σκορπάνε αυταπάτες στο λαό, πως η ΕΕ των μονοπωλίων μπορεί να αποκτήσει κοινωνικό και φιλολαϊκό χαρακτήρα, πως μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκό ευρωσύνταγμα, πως η Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Αμυνας μπορεί να υπάρξει χωρίς ευρωστρατό κ.ο.κ..

Το μαύρο άσπρο κάνουν αυτοί που ο ένας τάσσεται ευθαρσώς υπέρ του ευρωστρατού (Δ. Χατζησωκράτης στη ΝΕΤ), βγαίνουν οι μισοί να τον διαψεύσουν και οι άλλοι μισοί να εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους για τη διάψευση.

Το μαύρο άσπρο κάνουν αυτοί που χαρακτηρίζουν «αιχμηρή, προωθημένη, ριζοσπαστική» την πρόταση για «αποδέσμευση των πολιτικών στην Ευρώπη από τις ΗΠΑ» (Αλ. Αλαβάνος στη συνέντευξη Τύπου) τασσόμενος υπέρ του ευρωενωσιακού ιμπεριαλιστικού κέντρου.

Το μαύρο άσπρο κάνουν όσοι γράφουν «η ενοποίηση της Ευρώπης είναι περισσότερο αναγκαία από κάθε προηγούμενη περίοδο» (...) «διεκδικούμε τον μετασχηματισμό της ΕΕ σε μια ισχυρή, πολιτική, οικονομική, κοινωνική και οικολογική ένωση» (...) «η ΕΕ χρειάζεται Σύνταγμα» (Μ. Σαμπατακάκης, ΠΓ και υπεύθυνος του ΣΥΝ για την ευρωπαϊκή πολιτική, στην κυριακάτικη «Αυγή»).

Τι καταλαβαίνει άραγε όποιος διαβάσει απ' τη συνέντευξη Τύπου την πρόταση του Γ. Μπανιά για την ΚΕΠΠΑ: «Κάνει σημαντικό βήμα η Συνθήκη. Και στους δύο αυτούς τομείς η πολιτική ασκείται υπέρ των θεμελιωδών αρχών και συμφερόντων της Ενωσης» (...) «Είναι φανερό ότι η Κοινή Εξωτερική Πολιτική, και Πολιτική Αμυνας, αποσκοπεί σε αναβάθμιση του ρόλου της Ενωσης στη συνεργασία της με τις ΗΠΑ».

Τι συμπεράσματα βγάζει όποιος ακούει ένα ηχηρό ΝΑΙ στην ΕΕ και το Σύνταγμά της, έστω και με την «ουρά» επιθέτων όπως «φιλειρηνικό, οικολογικό, κοινωνικό, δημοκρατικό»;