Μετά την εισήγηση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκας Παπαρήγα, το λόγο πήραν κάποιοι από τους παρευρισκόμενους, κάνοντας σύντομες τοποθετήσεις για το θέμα.

«Είναι σαφές ότι η αναγνώριση της ανεξαρτητοποίησης του Κοσσόβου αφαιρεί από την Ελλάδα κάθε ηθικό δικαίωμα επίκλησης του διεθνούς δικαίου στις πιθανολογούμενες μετά βεβαιότητας αποσχιστικές μεθοδεύσεις, όπως της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη και αναγνωρίσεις άλλων ψευδοκρατών, όπως βόρεια Κύπρος κλπ.», τόνισε παίρνοντας το λόγο ο Ηλίας Νικολόπουλος, εκ μέρους του ΔΗΚΚΙ. Και πρόσθεσε: «Είναι σαφές ότι η Νέα Τάξη μέσω του ΝΑΤΟ και της ΕΕ επιχειρεί να τροποποιήσει τα σύνορα στη Βαλκανική δημιουργώντας ζώνες περιορισμένης ευθύνης και προτεκτοράτα και το τραγικό είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση με την ακολουθούμενη πολιτική της συμφωνεί επί της ουσίας προβάλλοντας το φαιδρό επιχείρημα ότι η περίπτωση του Κοσσόβου αποτελεί δήθεν εξαίρεση και ότι είναι μοναδική, τη στιγμή κατά την οποία εθνικές και θρησκευτικές μειονοτικές ομάδες ετοιμάζονται να ακολουθήσουν το παράδειγμα του Κοσσόβου, όπως ήδη εξαγγέλλουν αλβανικές κοινότητες του Μαυροβουνίου».

Εκ μέρους της Παρέμβασης Αριστερών Πολιτών, ο Γιώργος Αδαμίδης είπε ότι ο ιμπεριαλισμός εκφράζεται με την πολιτική του και την οικονομία του και όταν δεν κατορθώνει να κάνει αυτό που θέλει, τότε εκφράζεται στρατιωτικά και επιχειρεί με στρατιωτικά μέσα να πετύχει το σκοπό του. Διαλύει κράτη, απομονώνει κράτη, γιατί έτσι εξυπηρετείται καλύτερα, τα ελέγχει. Είναι λάθος να μιλάμε για εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες, εξήγησε. Είναι άλλο πράγμα, τα πράγματα είναι πολύ πιο σύνθετα από ό,τι φαίνονται.

Στη συνέχεια, η Νανά Βαφίδη, εκπροσωπώντας την Κομμουνιστική Ανανέωση, είπε: «Η τακτική των μεγάλων ιμπεριαλιστικών κρατών από το 1990 και μετά είναι, για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους, να διαλύουν τα κυρίαρχα έθνη κράτη είτε με προτεκτοράτα όπως το Κόσσοβο και η Βοσνία, είτε με κράτη που έχουν περιορισμένη τυπική κυριαρχία λόγω της ύπαρξης στο έδαφός τους ιμπεριαλιστικών στρατών (Ιράκ, Αφγανιστάν), είτε με μικρά σε μέγεθος και πλήρως ελέγξιμα από τις διαθέσεις των ιμπεριαλιστών κράτη. Τέτοια περίπτωση είναι και η ΠΓΔΜ, στην οποία κατά καιρούς δημιουργούνται εθνικιστικές εντάσεις από το αλβανικό στοιχείο με την υποστήριξη των ΗΠΑ». Σημείωσε ακόμη πως «στην προσπάθειά τους αυτή διέλυσαν τη Γιουγκοσλαβία, δημιούργησαν προτεκτοράτα, χρηματοδότησαν ακραίους εθνικιστές, οδήγησαν τους λαούς της περιοχής σε σφαγή».

Ο πρώην πρέσβης Θέμος Στοφορόπουλος υπογράμμισε ότι δεν πρέπει να υπάρχει αναγνώριση του Κοσσόβου είτε άμεση, είτε έμμεση εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης, επισημαίνοντας ότι αυτό που πάει να γίνει σήμερα, με τη δύναμη που πάει να αποσταλεί, είναι έμμεση αναγνώριση. Σχολίασε ακόμα το ζήτημα του βέτο, λέγοντας ότι πραγματικό βέτο δεν είναι δυνατόν να ασκηθεί, καθώς μετέχουμε στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ επειδή οι κυρίαρχες τάξεις εξυπηρετούν με αυτό τον τρόπο τα συμφέροντά τους. Αναφερόμενος δε στην ονομασία της ΠΓΔΜ, σημείωσε ότι εάν υπάρξει σύνθετη ονομασία, αφ' ενός θα επικρατήσει η απλή ονομασία και αφ' ετέρου θα υπάρχει ταύτιση της Μακεδονίας με τα Σκόπια. Επίσης εξήγησε πως αν υπάρχει σύνθετη ονομασία, οποιοδήποτε προσδιορισμό (εθνικό, τοπικό, χρονικό) και αν πάρουμε ενισχύει το σκοπιανό ιδεολόγημα.

Ο Βαγγέλης Χωραφάς, εκδότης της «Μηνιαίας Επιθεώρησης», έκανε λόγο για τη στρατηγική του «κατευθυνόμενου χάους» που προωθούν οι ΗΠΑ, με ανατροπές καθεστώτων, αλλαγές συνόρων και εξαφάνιση κυρίαρχων κρατών, μέσα από μηχανισμούς της αστικής δημοκρατίας και της αγοράς. Επισήμανε ότι το Κόσσοβο στα Βαλκάνια, αλλά και το μουσουλμανικό στοιχείο στα Βαλκάνια και αλλού, χρησιμοποιούνται σαν μηχανισμοί αποσταθεροποίησης ολόκληρων περιοχών. Υπογραμμίζοντας πως και η ανεξαρτητοποίηση του Κοσσόβου, αλλά και το ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ θα είναι μια μακροχρόνια διαδικασία και με αυτή την έννοια πρέπει να δούμε μια στρατηγική σε βάθος. Τελειώνοντας ανέδειξε το κύριο ζητούμενο, με συζητήσεις και πρωτοβουλίες να «παντρέψουμε - όπως είπε χαρακτηριστικά - στη συνείδηση όλου του ελληνικού λαού το εθνικό και το κοινωνικό ζήτημα».

Με τη σειρά του ο Μιχάλης Βαρδάνης, στρατηγός ε.α., χαρακτήρισε το Κόσσοβο ως το στρατηγικότερο σημείο της περιοχής των Βαλκανίων και ότι αποτελεί επιλογή του ΝΑΤΟ η ανεξαρτητοποίησή του. Επισήμανε ακόμα ότι οι βομβαρδισμοί του 1999 δεν ήταν μόνο μια ποινή στο λαό της Γιουγκοσλαβίας που αντιδρούσε, αλλά έγινε στα πλαίσια ενός σχεδίου να δημιουργηθεί ένα κράτος, το οποίο θα είναι μια πελώρια ΝΑΤΟική βάση. Τόνισε δε πως υπάρχει σκέψη για μεταφορά της βάσης του Αβιάνο από την Ιταλία στο Κόσσοβο.

Ο Ευάγγελος Μαχαίρας, πρόεδρος της ΕΕΔΥΕ, σχολιάζοντας τη στάση και το ρόλο του ΟΗΕ, τόνισε πως οι Αμερικανοί δεν αρκούνται πια στο να έχουν τον ΟΗΕ απλώς υποχείριό τους και διαφαίνονται προσπάθειες να τον καταργήσουν, καθώς, όπως εξήγησε, υπάρχουν θέματα που τους δυσκολεύουν, όπως για παράδειγμα τώρα το βέτο της Ρωσίας και της Κίνας. Ανέπτυξε επίσης τις δραστηριότητες και τις πρωτοβουλίες που έγιναν και θα γίνουν ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς σε όλο τον κόσμο.

Στη συνέχεια ο Γιάννης Χατζηαντωνίου, εκ μέρους του περιοδικού «Νέος αγωνιστής», έθεσε τον προβληματισμό πώς γίνεται και ποιο εθνικό συμφέρον υπηρετεί ο ελληνικός λαός που βρίσκεται στο Κόσσοβο και επισήμανε την ανάγκη να μπει άμεσα το θέμα πιο επιτακτικά και να οργανωθεί η άμεση λαϊκή κινητοποίηση. Κλείνοντας, υπογράμμισε ακόμη ότι το εθνικό ζήτημα έχει άμεσα να κάνει με το κοινωνικό.

Ο Παναγιώτης Μαντάς, εκ μέρους του ΔΗΚΚΙ, υπογράμμισε ότι μέσα από το διπολισμό και τη διάσπαση του ιμπεριαλιστικού συστήματος δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για κοινωνικές αλλαγές και ανατροπές, ενώ παράλληλα απαίτησε να αποσυρθούν άμεσα οι ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις από το Κόσσοβο και να σταματήσει η χώρα μας να κάνει διευκολύνσεις στο ΝΑΤΟ.

Τέλος, ο Τηλέμαχος Λουγγής, πρόεδρος του ΚΜΕ, τοποθέτησε και ιστορικά το ζήτημα, παραθέτοντας θέσεις αυτών πολιτικών το 19ο αιώνα. Οπως τόνισε, χρειάζεται η εργατική τάξη να γνωρίζει και την ιστορική του διάσταση.