Τρίτη 26 Φλεβάρη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κοινωφελείς ... αξιώσεις!

Γρηγοριάδης Κώστας

Η Γενική Συνέλευση (17.2.2008) του «κοινωφελούς σωματείου» - όπως αυτοπαρουσιάζεται - του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού (ΕΕΣ) αφού εξέλεξε νέο Διοικητικό Συμβούλιο, αποφάσισε ομόφωνα - όπως ανακοίνωσε ο ΕΕΣ - να προωθήσει την τροποποίηση του καταστατικού του εποπτευόμενου Νοσηλευτικού Ιδρύματος «Ερρίκος Ντυνάν», ώστε να μη μετέχουν στο Διοικητικό Συμβούλιο του Νοσοκομείου τα τρία μέλη που ορίζονται από το υπουργείο Υγείας και η σύνθεσή του να συγκροτείται στο εξής αποκλειστικά από τον ΕΕΣ. Επίσης, αποφάσισε να προχωρήσει ο ΕΕΣ στην αποστολή εξωδίκου - και αν απαιτηθεί και στην υποβολή αγωγής - προς τις διοικήσεις του Ασκληπιείου Βούλας, καθώς κατ' εξακολούθηση εμφανίζονται να υπογράφουν ψευδώς επίσημα έγγραφα με τα οποία δηλώνουν προς την Πολεοδομία ότι το υπουργείο Υγείας είναι ιδιοκτήτης του χώρου.

Χτες ο ΕΕΣ απέστειλε την εξώδικη διαμαρτυρία - δήλωση προς τη διοίκηση του Ασκληπιείου Βούλας, την οποία και κοινοποίησε προς το υπουργείο Υγείας.

Εκκωφαντική ήταν η σιωπή του υπουργείου Υγείας μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές. Κι εκεί στο Ασκληπιείο Βούλας υπάρχει ένα «φιλέτο», για το οποίο παλιότερα είχαν γίνει συμφωνίες -που δεν ευοδώθηκαν τελικά - με το «Υγεία» της «Μαρφίν» για αξιοποίηση και νέες νοσηλευτικές μονάδες. Εχουν ή δεν έχουν σχέση με αυτά τα επιχειρηματικά σχέδια όλες οι ...κοινωφελείς αξιώσεις του ΕΕΣ; Εχει να πει κάτι - και τι - το υπουργείο Υγείας;

«Καλές ψαριές» υπόσχονταν...

Την 1η Γενάρη του 2003, όταν τέθηκε «μετά επαίνων και τυμπανοκρουσιών» σε ισχύ η νέα Κοινή Αλιευτική Πολιτική (ΚΑλΠ) της ΕΕ κύριος στόχος της, σύμφωνα με τους εκ Βρυξελλών εμπνευστές της και τους ντόπιους υλοποιητές της, ήταν η «ενδυνάμωση του τομέα της Αλιείας, η βιώσιμη ανάπτυξή του και η βελτίωση των εισοδημάτων των απασχολούμενων». Οι υποστηρικτές μάλιστα αυτής της πολιτικής, κυρίως έτσι όπως εκφράζονται από τη Διοίκηση της ΠΑΣΕΓΕΣ, υποστήριζαν ότι ιδιαίτερα η παράκτια αλιεία θα στηριχτεί μέσω της ΚΑλΠ, διότι -όπως έλεγαν- «είναι σημαντική για την απασχόληση και συγκράτηση του πληθυσμού σε νησιωτικές και παραμεθόριες περιοχές». Το πόσο εκείνες οι υποσχέσεις πραγματοποιήθηκαν φαίνονται από τα επίσημα στοιχεία της ΕΕ σχετικά με την πορεία του αλιευτικού στόλου της χώρας μας...

Τους έστειλαν... στα μουσεία

Σύμφωνα με αυτά, από το 1991 μέχρι σήμερα έχουν εγκαταλειφθεί από τους ιδιοκτήτες τους, περίπου 10.000 μικρά παραδοσιακά σκάφη (καΐκια, τρεχαντήρια κ.ά.) και μαζί τους εγκαταλείπεται και η παραδοσιακή ναυπηγική, μια τέχνη με ιστορία χιλιάδων ετών στη χώρα μας. Εξαιτίας βεβαίως των ολοένα και αυξανόμενων, δήθεν οικολογικών, περιορισμών που τίθενται από την ΕΕ στην παράκτια αλιεία, χιλιάδες μικροί ψαράδες εγκαταλείπουν το επάγγελμά τους, μπαίνοντας σε προγράμματα πρόωρης συνταξιοδότησης και επιδοτούμενης διάλυσης των σκαφών τους. Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, οι κυβερνώντες της ΝΔ, επιχαίρουν και θεωρούν μεγάλη επιτυχία το γεγονός ότι τα τελευταία 6 χρόνια έχουν διασωθεί 21 σκάφη στο πλαίσιο έργου για τη συντήρηση αλιευτικών σκαφών «με ιστορική αξία ή ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά σχεδίασης...». Επιβεβαιώνεται έτσι η άποψη που ευθύς εξαρχής είχε εκφράσει το ΚΚΕ, ότι στόχος της ΚΑλΠ ήταν η εκδίωξη των μικρών ψαράδων από το επάγγελμά τους και η παράδοση αυτού του προσοδοφόρου τομέα στη βιομηχανοποιημένη αλιεία και τις μεγάλες ιχθυοκαλλιεργητικές επιχειρήσεις...

Για ποιον;

Ποιος εξυπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντα της ΠΑΕ Παναθηναϊκός; Αυτό το ερώτημα φαίνεται να απασχολεί τις δύο μεγαλύτερες παρατάξεις του Δήμου Αθήνας (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ). Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι τις τελευταίες μέρες τόσο ο Κ. Σκανδαλίδης, όσο και ο Νικ. Κακλαμάνης επιδόθηκαν σε σειρά ανακοινώσεων, με στόχο να αποδείξουν ποιος είναι αυτός που θέλει να γίνει πιο γρήγορα το γήπεδο υπέρ μιας Ανώνυμης Εταιρείας.

«Ημουν, είμαι και θα είμαι υπέρ της κατασκευής γηπέδου της ιστορικής ομάδας του Παναθηναϊκού, με τον συντομότερο δυνατό τρόπο, τη μεγαλύτερη δυνατή διαφάνεια και το μικρότερο δυνατό κόστος», δηλώνει ο Κ. Σκανδαλίδης, εξηγώντας γιατί ψήφισε «παρών» στην τελευταία συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου. Διότι, λέει, με αυτό τον τρόπο διασφαλίζεται το ...δημόσιο συμφέρον.

Και απαντά ο Νικ. Κακλαμάνης: «Από τις δηλώσεις του κ. Σκανδαλίδη, δυστυχώς γι' αυτόν και τη δημοτική παράταξη της οποίας ηγείται, επιβεβαιώνεται ότι (εκούσια ή ακούσια, δεν μπορώ να γνωρίζω) στην ουσία συντάσσεται με όσους φανερά ή κρυφά δεν επιθυμούν τη Διπλή Ανάπλαση. Δηλαδή ούτε γήπεδο στον Παναθηναϊκό, ούτε 20 στρέμματα πρασίνου στους Αμπελοκήπους».

Την ίδια ώρα που οι κ. κ. Κακλαμάνης και Σκανδαλίδης αγωνιούν και διασταυρώνουν τα ξίφη τους για την υλοποίηση του έργου υπέρ της ΠΑΕ ΠΑΟ, η Αθήνα, χωρίς σταγόνα πράσινο και ελεύθερους χώρους, είναι πνιγμένη στο τσιμέντο προς δόξαν των επιχειρηματιών, ενώ δεκάδες αθλητικά ερασιτεχνικά ποδοσφαιρικά σωματεία της Αθήνας αγωνίζονται και προπονούνται σε δύο μόνο γήπεδα...

Το σκέφτεστε, κ. Γκαργκάνα;

«

Και τι θέλετε, δηλαδή, να μοιράσουμε τα κέρδη των τραπεζών;». Το ως άνω ρητορικό ερώτημα ετέθη, μετ' εκπλήξεως, από τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, κ. Γκαργκάνα, ως απάντηση στην, ευλόγως, διατυπωθείσα προς αυτόν απορία γιατί, τη στιγμή που τα κέρδη των τραπεζών έχουν εκτοξευτεί στα ύψη (μόνο το 2007 ξεπέρασαν τα 6 δισ. ευρώ), ο ίδιος - ως εντολοδόχος των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ - ζητάει από τους εργαζόμενους να μη διεκδικούν αυξήσεις στα μεροκάματα και στις συντάξεις.

Βεβαίως, οι πάντες αντιλαμβάνονται ότι από το μυαλό των εκπροσώπων του μεγάλου τραπεζικού κεφαλαίου δεν περνάει, ούτε για μια στιγμή, το ενδεχόμενο να μειωθούν τα τεράστια κέρδη του, πολλώ δε μάλλον ν' αποδοθεί «μοίρασμα» στο λαό. Οι τραπεζίτες δεν είναι «πιστοί χριστιανοί» να δίνουν τον έναν εκ των δύο χιτώνων τους, ούτε «καλοί Σαμαρείται» να ελεούν τους φτωχούς. Είναι «κυνηγοί του χρήματος», οι οποίοι κλέβουν και το τελευταίο λεπτό από την τσέπη των φτωχών που συναλλάσσονται μαζί τους και δεν είναι διατεθειμένοι να παραχωρήσουν σ' αυτούς ούτε ένα ευρώ.

Αλλά, μήπως περνάει από τη σκέψη του κ. Γκαργκάνα ότι υπάρχει και άλλος τρόπος για να περάσουν στο λαό τα τεράστια κέρδη των τραπεζών; Οτι, δηλαδή, μπορεί να έρθει μια ώρα που οι εργαζόμενοι, οι οποίοι παράγουν όλο τον πλούτο στη χώρα μας, να τον διεκδικήσουν αγωνιστικά και να τον πάρουν, με το ζόρι, από την τσέπη της πλουτοκρατίας;

Οσο κι αν ο κ. Γκαργκάνας εμφανίζεται ήσυχος ότι το τραπεζικό κεφάλαιο δεν κινδυνεύει, έχουμε την εντύπωση ότι αυτή η σκέψη του «τριβελίζει» το νου και τον βασανίζει. Διότι, ναι μεν, ξέρει πως όσο υπάρχει ο καπιταλισμός, το μεγάλο κεφάλαιο θα «βασιλεύει», αλλά, ταυτόχρονα, γνωρίζει ότι αυτό το σύστημα της ταξικής εκμετάλλευσης, που, στις μέρες μας, φαντάζει πανίσχυρο κι ακλόνητο, δε θα είναι παντοτινό. Θα έρθει η ώρα που «θα πάρει την κάτω βόλτα» και, αργά ή γρήγορα, θα εξαφανιστεί. Αυτό αποτελεί νομοτέλεια και δεν αλλάζει.

Σήμερα, η προοπτική της λαϊκής εξουσίας και της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, που προβάλλει και για την οποία παλεύει το ΚΚΕ, μπορεί να φαίνεται μακρινή και να φαντάζει απρόσιτη. Ομως, η αντικειμενική βάση για τη μεγάλη κοινωνική αλλαγή υπάρχει και οι κοινωνικές εξελίξεις προς τα εκεί οδηγούν, ας μη γίνονται, ακόμα, ορατές «και διά γυμνού οφθαλμού». Αυτό που μένει είναι να εξασφαλιστεί η ωρίμαση και των υποκειμενικών συνθηκών και προϋποθέσεων και προς τούτο χρειάζεται πολλή δουλειά, με επιμονή και υπομονή. Το ΚΚΕ και τη θέληση διαθέτει και την υπομονή έχει...


Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ

Προεόρτια ιδιωτικής ασφάλισης

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ της για το Ασφαλιστικό δεν το εμφανίζει - επισήμως - η κυβέρνηση, τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες όμως μπόρεσε να τις ...βολέψει.

Κατάργησε το χαρτόσημο στις ιδιωτικές ασφαλίσεις, γιατί - όπως είπε ο υπουργός Οικονομίας - πρέπει να στηριχτεί ο «ιδιωτικός τομέας της κοινωνικής ασφάλισης».

Αυτό που δεν είπε είναι πως πρέπει να στηριχτεί μέχρι ...τελικής επικράτησης και εξαφάνισης της δημόσιας ασφάλισης.

Ομως δε χρειάζεται να το πει. Το ξέρουμε και το βλέπουμε να υλοποιείται αυτό επί 10ετίες. Είτε από τις κυβερνήσεις της ΝΔ είτε από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ.

«ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΩ ΔΕΙ ποτέ» δήλωσε χτες στη Βουλή ο Γ. Αλογοσκούφης για το περίφημο πόρισμα Ζορμπά για τα δομημένα ομόλογα.

Το ίδιο υποστηρίζει ο υπουργός Δικαιοσύνης και άπαντες οι κυβερνητικοί αρμόδιοι.

Κάτι μας θυμίζει αυτή η ιστορία...

«ΜΕΓΑΛΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ» υπάρχει από εταιρείες για την ιδιωτικοποίηση των λιμανιών της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, διαπίστωσε ο υπουργός Ναυτιλίας Γ. Βουλγαράκης.

Μετέφερε μάλιστα τα «ευχάριστα» στον πρωθυπουργό, επισκεπτόμενος το Μαξίμου. Ετσι για να χαμογελάσουν και οι δύο και να το γιορτάσουν.

Σιγά που δε θα υπήρχε ενδιαφέρον. Μιλάμε για κερδοφόρες δραστηριότητες του Δημόσιου που εκμισθώνονται μέχρι ...ολοκληρωτικής παραχώρησης.

Ηλίθιοι είναι να μην ενδιαφερθούν οι ιδιώτες; Ουρά κάνουν πάντα όταν ξεπουλιέται ό,τι ανήκει στον ελληνικό λαό.

ΑΥΤΟ ΣΙΓΟΥΡΑ συγκαταλέγεται στα ανέκδοτα. Η κακή εικόνα του ΠΑΣΟΚ - είπε ο Γ. Παπανδρέου - οφείλεται στον ...πολύ λίγο χρόνο που διαθέτουν για τις θέσεις του τα Μέσα Ενημέρωσης!

Εν ολίγοις, το κόμμα που έμπλεξε τόσο πολύ με τους καναλάρχες σε σημείο που να μην μπορείς να καταλάβεις πού τελειώνει το κόμμα και πού αρχίζει η «μιντιακή» διαπλοκή του δηλώνει ...αποκλεισμένο!


Γρηγοριάδης Κώστας

Δεν περιμένουν βέβαια να τους πιστέψει κανείς;

«Ανόητες εφευρέσεις» και πολιτική

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Αυτή η θεωρία ότι το Κόσσοβο αποτελεί μοναδική και εξαιρετική περίπτωση και δεν μπορεί να επανέλθει, είναι μία ανόητη εφεύρεση, ανόητο εύρημα των Ευρωπαίων...». Την, ορθή, αυτή διαπίστωση εξέφρασε χτες ο ευρωβουλευτής της ΝΔ Γ. Βαρβιτσιώτης, «ξεχνώντας» όμως να σημειώσει ότι την «ανόητη εφεύρεση» έχει υιοθετήσει και τη χρησιμοποιεί για να δικαιολογήσει τη στάση της κυβέρνησης, ο ίδιος ο Κ. Καραμανλής. Ο επικεφαλής των ευρωβουλευτών της ΝΔ έκανε ένα βήμα παραπέρα αμφισβητώντας κατά πόσο η κυβέρνηση των ΗΠΑ θα σεβαστεί το βέτο της ελληνικής κυβέρνησης. «Αν οι «μεγάλοι», αν οι Αμερικανοί, συγκεκριμένα, θέλουν να πράξουν μία «τύποις» παρανομία, θα το κάνουν, είπε στο ραδιόφωνο της ΝΕΤ, επικαλούμενος το προηγούμενο της παράκαμψης της απόφασης του Συμβουλίου Ασφαλείας για το Κόσσοβο. «Αγνοήθηκε στην υπόθεση του Κοσσόβου ο ΟΗΕ, εμφανώς - εμφανέστατα, αγνοήθηκε η 1244 απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας που είναι πρωτοφανές γεγονός. Εγινε, όμως...» τόνισε. Το ερώτημα είναι εύλογο: Ολα αυτά δεν τα βλέπει η κυβέρνηση; Ασφαλώς και τα βλέπει. Γιατί λοιπόν ακολουθεί τη συγκεκριμένη πολιτική; Επειδή βαυκαλίζεται στο ρόλο της «περιφερειακής δύναμης»...

Επικίνδυνες «μυστικές» αντιλήψεις

Ακρως επικίνδυνη και αντιδημοκρατική η άποψη που εξέφρασε ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας για τον τρόπο «διαπραγμάτευσης» του ζητήματος της ονομασίας της ΠΓΔΜ, υποστηρίζοντας δηλαδή τις μυστικές διαβουλεύσεις ερήμην και στις πλάτες του λαού. «Αυτό (σ.σ. το θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ) είναι ένα ζήτημα το οποίο πρέπει να το χειριστούμε όλοι με τη δέουσα σοβαρότητα, χωρίς να το κατεβάζουμε στα μπαλκόνια ή στα πεζοδρόμια», αποφάνθηκε ο Γ. Βουλγαράκης, ο οποίος ας σημειωθεί εκφράζει την κυρίαρχη αντίληψη στην κυβέρνηση. Ομως μια τέτοια αντίληψη και πρακτική μόνο ανησυχίες μπορεί να προκαλέσει, γιατί δεν είναι δυνατόν όλοι «οι σύμμαχοι» σε ΝΑΤΟ και ΕΕ να είναι ενημερωμένοι για όλα όσα γίνονται πίσω από τις κλειστές πόρτες της διπλωματίας και ο ελληνικός λαός να είναι στο σκοτάδι. Επιπλέον, όταν ο ελληνικός λαός δεν είναι το «στήριγμα» της εκάστοτε κυβέρνησης τότε δεν είναι μαθηματικά βέβαιο ότι οι αντιστάσεις της στις «έξωθεν» πιέσεις είναι περιορισμένες μέχρι ανύπαρκτες και άρα οι «λύσεις» προδιαγεγραμμένες; ΥΓ: Πάντως τα εθνικιστικά συλλαλητήρια, τα αλήστου μνήμης συλλαλητήρια μίσους, μάλλον δεν πρέπει να τα φοβούνται γιατί «όλοι πλην Λακεδαιμονίων» τα είχαν διοργανώσει...

«Μεγάλες» αγκαλιές

«Ωρα αποφάσεων Αθήνα - Σκόπια», ήταν ο τίτλος της ενημερωτικής εκπομπής του «Μέγκα» το πρωί της Κυριακής. Ποιοι οι προσκεκλημένοι για να φωτίσουν τους τηλεθεατές για το θέμα αυτό; Ο πολύ γνωστός των τηλεπαραθύρων «γαλάζιος» βουλευτής Γ. Μανώλης, ο βουλευτής του ΛΑΟΣ Αδ. Γεωργιάδης και ο «τηλέμπορος» βιβλίων Δ. Λιακόπουλος. Αυτοί και μόνο αυτοί έχουν άποψη για το θέμα. Προφανώς την άποψη που θέλει να βγάζει «προς τα έξω» το κανάλι, που ουδόλως δεν ενοχλείται από τον εθνικισμό και τους φωστήρες του. Αλλες είναι οι απόψεις που δεν κάνει αποδεκτές και γι' αυτό δεν «παίζουν» σχεδόν ποτέ σε εκπομπές και δελτία ειδήσεων του πλέον καθεστωτικού καναλιού, που αρέσκεται να εμφανίζεται ως «δημοκρατικό»...

Τα ιερά και όσια της αγοράς

Βασιλικότερη του βασιλέως εμφανίζεται η πλειοψηφία της διοίκησης του Εμπορικού Συλλόγου του Πειραιά η οποία με ανακοίνωσή της «βλέπει»... κρατική παρέμβαση που απειλεί το καθεστώς της «ελεύθερης» και «ανταγωνιστικής» αγοράς στα «μέτρα» που εξήγγειλε πριν λίγες μέρες η κυβέρνηση. Κι αυτό, γιατί, όπως είναι ολοφάνερο αλλά το ξεκαθάρισε και ο υπουργός κάνοντας τις σχετικές ανακοινώσεις, η κυβέρνηση δεν έχει την παραμικρή πρόθεση να αγγίξει τα ιερά και τα όσια της «ελεύθερης αγοράς». Αξιοσημείωτο, είναι, ακόμη, όμως, το γεγονός ότι ο Σύλλογος εκφράζει την ικανοποίησή του για τα περί εντατικοποίησης των ελέγχων για το παρεμπόριο. Ως σημαντικότερο όλων, δε, βρήκε το ενδιαφέρον της κυβέρνησης να βάλει μάθημα στα σχολεία την «αγωγή του καταναλωτή». Αξιοι υποστηρικτές της «ελεύθερης αγοράς», όχι όμως και των εργαζομένων που είναι το «ψωμάκι» τους και των εκατοντάδων χιλιάδων μικρών εμπόρων.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Κρατικές παρεμβάσεις

Η είδηση, που δημοσιεύτηκε την προηγούμενη βδομάδα, έλεγε ότι με νομοθέτημα που κατατέθηκε προς ψήφιση στο βρετανικό Κοινοβούλιο, επιτρέπεται η κρατικοποίηση της στεγαστικής τράπεζας «Northern Rock», μετά τις συνέπειες που υπέστη από τη διεθνή πιστωτική κρίση. Τι έγινε λοιπόν; Κάτι άλλαξε στα δεδομένα και ξαφνικά το κράτος έκρινε πως πρέπει να παρέμβει; Είναι δυνατόν έτσι εύκολα, χάριν μιας τράπεζας, να υπάρχει ανατροπή στρατηγικών επιλογών του κεφαλαίου, σύμφωνα με τις οποίες το κράτος δεν πρέπει να παρεμβαίνει στον τομέα της οικονομίας; Οχι. Ούτε το ένα συμβαίνει, ούτε το άλλο.

Το καπιταλιστικό κράτος, το κράτος που υπάρχει για να εξυπηρετεί τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, καμιά στιγμή δε διέκοψε την παρέμβασή του στους διάφορους τομείς της οικονομίας. Το αντίθετο μάλιστα. Με την πάροδο του χρόνου η παρουσία του και οι παρεμβάσεις του γίνονται όλο και πιο έντονες. Παρέμβαση του κράτους είχαμε, για παράδειγμα, στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, στη χώρα μας, όταν η ανάγκη ανάπτυξης των τηλεπικοινωνιών οδήγησε στην κρατικοποίηση της πρώτης εταιρείας τηλεφωνικών επικοινωνιών, που τότε ανήκε στη «Ζήμενς». Με κρατική παρέμβαση αναπτύχθηκαν τα δίκτυα του ΟΤΕ τις μεταπολεμικές δεκαετίες, έτσι ώστε να εξυπηρετηθούν, πρώτα και κύρια, οι ανάγκες του κεφαλαίου που αύξανε τους ρυθμούς ανάπτυξής του. Εντονη ήταν η παρέμβαση και όταν, τη δεκαετία του '80, αναδείχτηκε πάλι η «Ζήμενς» σε αποκλειστικό προμηθευτή ψηφιακών κέντρων του ΟΤΕ, όπως επίσης έντονη ήταν όταν, δέκα χρόνια αργότερα, ξεκίνησε η διαδικασία ιδιωτικοποίησης του Οργανισμού. Την ίδια στιγμή, εξίσου έντονη είναι και σήμερα, αφού, στην πράξη πια, όλοι γνωρίζουμε ότι μόλις θίχτηκαν κάποια επιχειρηματικά κέντρα και συμφέροντα, πρόσφατα, η κυβέρνηση Καραμανλή επενέβη για να αποτρέψει την απόκτηση του ΟΤΕ από άλλη ομάδα συμφερόντων.

Η παρέμβαση του κράτους στον τομέα της οικονομίας δεν έχει περιοριστεί στο παραμικρό. Το κράτος, με τις κυβερνήσεις, προσδιορίζει τις αναλογίες για την οικονομική πολιτική και μοιράζει κρατικές προμήθειες δισεκατομμυρίων. Καθορίζει - και εξασφαλίζει αξιοποιώντας και τους κατασταλτικούς μηχανισμούς - την πολιτική λιτότητας για τα λαϊκά στρώματα, προκειμένου να αυξάνονται απρόσκοπτα τα κέρδη του κεφαλαίου. Προσαρμόζει νόμους και ρυθμίσεις σύμφωνα με τις κατά καιρούς αξιώσεις του κεφαλαίου, στις εργασιακές σχέσεις, στο κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα, στα ζητήματα Παιδείας και Υγείας, στα θέματα προστασίας του περιβάλλοντος, κ.ο.κ. Το αστικό κράτος πάντα λειτουργούσε και λειτουργεί με βάση τις ανάγκες και τα κελεύσματα του μεγάλου κεφαλαίου. Κάποτε οι ανάγκες αυτές υπαγόρευαν πολιτικές που ταυτίζονταν με την ανάπτυξη της εργατικής τάξης και την πολιτική των κρατικοποιήσεων. Στις μέρες μας, απαιτούν χτύπημα των λαϊκών καταχτήσεων, ευρείας κλίμακας ιδιωτικοποιήσεις και παραχώρηση ζωτικού χώρου για νέα υπερκέρδη.

Το κράτος δε διέκοψε και ποτέ δεν πρόκειται να διακόψει την παρέμβασή του στον τομέα των οικονομικών σχέσεων όσο η κοινωνία είναι χωρισμένη σε τάξεις και ομάδες αντιτιθέμενων συμφερόντων. Ζητούμενο, από αυτή την άποψη, είναι ποιον εκφράζει και ποιον υπηρετεί. Σήμερα είναι εργαλείο στα χέρια της πλουτοκρατίας, για να προσπορίζεται ακόμα μεγαλύτερα κέρδη, σε βάρος ολόκληρης της κοινωνίας. Οι εργαζόμενοι επιδιώκουν ένα άλλο κράτος, που θα αποτελέσει πραγματικό όπλο στα χέρια τους, ώστε με σχέδιο και στρατηγική να χαράζει πολιτικές με αποκλειστικό γνώμονα τα συμφέροντα του λαού και τη συνεχή ικανοποίηση των υλικών και άλλων αναγκών του.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ