Κυριακή 3 Φλεβάρη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 16
ΕΝΘΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: "7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ"
ΤΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Καθ' οδόν: Στην Αλγερινή Σαχάρα

Χρειάζονται δε χρειάζονται, τα σαρίκια βγαίνουν μόνο μέσα στο σπίτι ή για να πλυθούν

Ευφημία Γανιάρη

Χρειάζονται δε χρειάζονται, τα σαρίκια βγαίνουν μόνο μέσα στο σπίτι ή για να πλυθούν
Σήμερα νιώθουμε τυχεροί. Σπάνια δίνονται τέτοιες ευκαιρίες στη στήλη μας. Αλλά τούτη την Κυριακή ήρθε η ώρα να βρεθούμε εκεί, όπου δεν είχαμε την τύχη, μέχρι σήμερα. Σε έναν τουλάχιστον συναρπαστικό τόπο, έτσι όπως τον έζησε και τον απαθανάτισε σε μαγευτικές εικόνες, μέσα από το φακό της, η φίλη της στήλης Ευφημία Γανιάρη. Φύγαμε, λοιπόν, για την έρημο, την όαση της ψυχής...

Μια άλλη επιλογή

«Ερχονται στιγμές στη ζωή που θέλουμε να επαναπροσδιορίσουμε. Να αλλάξουμε τον κάναβο πάνω στον οποίο με τόση επιμέλεια - ή αμέλεια - έχουμε κεντήσει τα βήματά μας. Ελλειψη στόχων, ουσίας και αξιών, καθημερινή αποκαθήλωση αυτών που πιστεύουμε στο όνομα του εκσυγχρονισμού, έχουν αρχίσει να ροκανίζουν τα θεμέλια της στάσης μας απέναντι στη ζωή.

Ερχονται στιγμές, από τύχη. Γιατί συνέπεσε κάτι να κεντρίσει το ενδιαφέρον μας, γιατί απλά βρέθηκε μπροστά μας, γιατί ήταν η σωστή απόφαση στην κατάλληλη στιγμή, γιατί ...ένα σωρό από γιατί, όμοια με το γιατί ένα φρούτο έπεσε από το δέντρο. Τι χρειάζεται για μια τέτοια απόφαση; Ενα αεροπορικό εισιτήριο, μια visa, ένα sleeping bag, ένα σακίδιο με τα βασικά.

Τι στηρίζει μια τέτοια απόφαση; Η επιθυμία για κάτι συγκλονιστικά καινούργιο, όπως, να, ο προορισμός της Αλγερινής Σαχάρας, η επαφή με την άγνωστη αυτή φύση και φύση μας, η θέληση και η πίστη ότι κάτι θα αλλάξει τον τρόπο που βλέπουμε τον κόσμο ή την ίδια τη ζωή μας. Ή έστω η γνωριμία ενός λαού, όπως οι Τουαρέγκ, που δίνει το δικό του αγώνα επιβίωσης. Πόσο εύκολα μπορεί κανείς να την πάρει; Ε, είναι κάπως σαν την πρώτη βουτιά στη θάλασσα.

Παράξενη προσγείωση

Σε κάθε στροφή του κεφαλιού κάποια καμπύλη φωτεινή πίσω από βράχο σκοτεινό. Παιχνίδι με το φως και τις σκιές

Ευφημία Γανιάρη

Σε κάθε στροφή του κεφαλιού κάποια καμπύλη φωτεινή πίσω από βράχο σκοτεινό. Παιχνίδι με το φως και τις σκιές
Αθήνα - Παρίσι, Παρίσι - Ταμανρασέτ μέσω Τζανέτ. Η μαγεία ξεκινά με την πτήση πάνω από την κεντρική Αλγερία. Από κάτω ένας ωκεανός με κόκκινους αμμόλοφους από όπου ξεπηδούν σκοτεινές, βραχώδεις οροσειρές. Το αεροπλάνο αρχίζει να κατεβαίνει, να πλησιάζει το κόκκινο χαλί από άμμο. Υπάρχει ένας ενδιάμεσος σταθμός στη μικρή πόλη Ντζανέτ, φρέσκος τουριστικός προορισμός, κοντά στα νοτιο-ανατολικά σύνορα με τη Λιβύη, όμως από το παράθυρο δε φαίνεται τίποτα, ούτε ένα στοιχείο που να υποδηλώνει την ύπαρξη πολιτισμού, πόσο μάλλον ενός αεροδρομίου. Οι ρόδες ακουμπούν σ' έναν αεροδιάδρομο που επιμένει να μη φαίνεται. Στροφή και, νάτο το κτίριο, τελικά υπάρχει αεροδρόμιο. Μέσα στο αεροπλάνο κινητοποίηση, γέλια και φωνές συνοδεύουν τους επιβάτες, κυρίως Γάλλους τουρίστες, που κατεβαίνουν. Εξω, ψυχή. Περίεργη εικόνα προβάλλει στο σαν θολή οθόνη βρώμικο τζάμι του αεροπλάνου. Οριακά αληθινή θυμίζει εγκαταλειμμένο σκηνικό κινηματογραφικής ταινίας μιας άλλης εποχής. Ενα ρωσικό μαχητικό ελικόπτερο καραδοκεί στην άλλη άκρη. Πίσω από το μοναδικό μονώροφο κτίριο ορθώνονται δύο μεγάλες δεξαμενές νερού και στο βάθος χάνονται οι χαμηλές βουνοκορφές. Επιτέλους, κάτι κινείται. Ενα τρακτέρ που ρυμουλκεί τις άδειες πλατφόρμες για την εκφόρτωση των αποσκευών σέρνεται προς το αεροπλάνο. Στον ουρανό, τα σύννεφα κάνουν το παιχνίδι τους με τον ήλιο που σύντομα θα δύσει. Είμαστε στην καρδιά του χειμώνα - Ιανουάριος - και ο ήλιος τρέχει να κρυφτεί, να γλιτώσει από τον ερχομό του Μεγάλου Κρύου. Ενα ανελέητο καθημερινό παιχνίδι που σκίζει τα πρόσωπα, τσακίζει τα κόκαλα και δοκιμάζει την ανθρώπινη αντοχή.

Μάτια φωτιά

Οσο δύσκολο είναι να ανέβεις, τόσο εύκολο είναι να κατέβεις! Και τέτοια απόλαυση! Βγαίνει το παιδί από μέσα σου

Ευφημία Γανιάρη

Οσο δύσκολο είναι να ανέβεις, τόσο εύκολο είναι να κατέβεις! Και τέτοια απόλαυση! Βγαίνει το παιδί από μέσα σου
Πάνω από την αχανή Σαχάρα η πτήση Ντζανέτ - Ταμανρασέτ διαρκεί μόνο μία ώρα, όμως η άφιξη είναι μέσα στο σκοτάδι. Μικρό κι αυτό το αεροδρόμιο, αργή κι ατελείωτη η διαδικασία για τον έλεγχο. Εξω, μπροστά στα 4 παλιά πετρελαιοκίνητα Land Cruiser, περιμένουν οι οδηγοί, όλοι τους Τουαρέγκ. Γίνονται οι απαραίτητες συστάσεις στα γαλλικά, τη δεύτερη γλώσσα των Αλγερινών. Τα χαρακτηριστικά τους, καλά κρυμμένα πίσω από τα σφιχτοδεμένα σαρίκια, αφήνουν να φαίνονται μόνο τα μάτια, δυο σκοτεινές φλόγες, που το σκοτάδι κάνει να φαντάζουν ακόμα πιο άγριες. Αραγε, πόσο αγριάνθρωποι να είναι οι Τουαρέγκ; Περήφανοι και πολεμοχαρείς, σκληροτράχηλοι και σμιλευμένοι από τις ακραίες συνθήκες της ερήμου, λένε οι ιστορίες, αλλά και αγρότες, νομάδες και έμποροι, προκειμένου να επιβιώσουν αυτοί και οι οικογένειές τους, η παράδοσή τους και η φυλή τους. Παρέα με τον Αϊσά, τον Μπουμπακά, τον Μουλά Σιρ και τον Αλί, οι επόμενες μέρες προδιαγράφονται συναρπαστικές. Οι τέσσερίς τους θα είναι οδηγοί, μάγειρες, μηχανικοί και οικοδεσπότες για 12 ανθρώπους, σε μια διαδρομή 700 χιλιομέτρων που θα κρατήσει 8 νύχτες και 7 ημέρες. Προς το παρόν όμως είναι νύχτα, αυτοί είναι άγνωστοι και δεν υπάρχει καμία ένδειξη επαφής.

Το περιποιημένο δρομάκι του αεροδρομίου περνά κάτω από την αψίδα με το τεράστιο σύμβολο των Τουαρέγκ και βγαίνει στην κεντρική άσφαλτο. Είναι ίσως, ακόμα και σήμερα, η μοναδική ασφάλτινη αρτηρία που διασχίζει από βορρά προς νότο την αλγερινή Σαχάρα, περνώντας από τις πόλεις Μπίσκρα, Ούργκλα, Γκαρντάγια, Ινσαλαχ (σημαίνει "αν θέλει ο Θεός" καθόλου τυχαίο όνομα), Ταμανρασέτ, συναντά την παραμεθόρια Γκεζάμ, στα σύνορα με τον Νίγηρα μέχρι να βγει στη θάλασσα. Πάνω στα ίχνη των παλιών καραβανιών, στην πιο ιστορικά εμπορική διαδρομή της Σαχάρας, τώρα κυκλοφορούν νταλίκες, λεωφορεία και τουριστικά τζιπ. Επίσης τσακάλια, αέρας, όγκοι άμμου και πολλά πνεύματα, ελ τζενούν όπως τα λένε οι ντόπιοι. Στη διασταύρωση υπάρχει μια παλιά πινακίδα. Αριστερά, σε ελάχιστα χιλιόμετρα, πάει για το κέντρο της Ταμανρασέτ, δεξιά, μετά από 1928 χιλιόμετρα, για το Αλγέρι... Σαν χρονολογία φαίνεται! Η ομάδα πάντως δε διανύει πάνω από 25 χιλιόμετρα, μέχρι το χωριό Οτούλ, που είναι η πρώτη διανυκτέρευση, στο κάμπινγκ του Νικολά.

Χνάρια για μια ώρα, για μια μέρα, για μια βδομάδα... Η ζωή στην έρημο σύμφωνα με τον άνεμο

Ευφημία Γανιάρη

Χνάρια για μια ώρα, για μια μέρα, για μια βδομάδα... Η ζωή στην έρημο σύμφωνα με τον άνεμο
Σαν να έχει ξεπεταχτεί από τη Λεγεώνα των Ξένων, με το χαραγμένο, ηλιοκαμένο και σκληρό, σχεδόν ανέκφραστο πρόσωπο, ο Νικολά, Γάλλος τυχοδιώκτης εγκαταστημένος από τα νιάτα του στην Ταμανρασέτ, υποδέχεται το γκρουπ στην πύλη του τύπου τουαρέγκ κάμπινγκ του. Η λευκή χτιστή μάντρα αγκαλιάζει τον κήπο και το μποστάνι, την κεντρική αυλή, τα μικρά, λιτά δωμάτια με τα χαμηλά κρεβάτια και την ξεχωριστή κουζίνα, όπου ήδη μοσχομυρίζει το πικάντικο κουσκούς. Στο κέντρο της αυλής η παραδοσιακή σκηνή των τουαρέγκ φιλοξενεί το ομαδικό δείπνο, την απαραίτητη ιεροτελεστία του τσαγιού και την πρώτη προσπάθεια επικοινωνίας με τους 4 οδηγούς. Το αλγερινό κουσκούς με αρνί είναι υπέροχο και η κουβέντα γύρω από τη φωτιά κρατά τη χαμηλή θερμοκρασία μακριά. Τα σαρίκια χαλαρώνουν, οι ματιές χαμογελούν. Η περιπετειώδης διαδικασία μιας προσωπικής μεταμόρφωσης έχει αρχίσει».

Την επόμενη Κυριακή συνεχίζεται το οδοιπορικό στο μεγαλείο της ερήμου, που γεννά δέος...


Η μαρμίτα του φαγητού και τα σύνεργα για το τσάι. Απειρα γεμίσματα και αδειάσματα κι άλλα τόσα κεράσματα

Ευφημία Γανιάρη

Η μαρμίτα του φαγητού και τα σύνεργα για το τσάι. Απειρα γεμίσματα και αδειάσματα κι άλλα τόσα κεράσματα

Επιμέλεια:
Ελένη ΑΡΓΥΡΙΟΥ

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
Κοινά γυμνάσια τον Νοέμβρη στη Σαχάρα(2022-08-11 00:00:00.0)
Καταστρώνουν επέμβαση(2012-10-14 00:00:00.0)
Στα πρόθυρα διχοτόμησης(2012-04-08 00:00:00.0)
Εκεχειρία από τους Τουαρέγκ(2012-04-06 00:00:00.0)
Καθ' οδόν: Στην έρημο της Νάζκα(2008-02-17 00:00:00.0)
Στο χάος οι προεδρικές εκλογές(1999-04-15 00:00:00.0)

Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ