«78 εκατ. Ευρωπαίοι πολίτες εξακολουθούν να ζουν σε συνθήκες φτώχειας, 8% των πολιτών της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι φτωχοί εργαζόμενοι και το χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών σε πολλά κράτη-μέλη της αυξάνεται. Πάνω από 50 εκατ. πολίτες και περίπου το 16% του συνολικού ενεργού πληθυσμού της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι άτομα με αναπηρία και τα ποσοστά ανεργίας τους είναι διπλάσια από αυτά των ατόμων χωρίς αναπηρία. Η φτώχεια και η ανισότητα επηρεάζουν δυσανάλογα τις γυναίκες, το μέσο εισόδημα των οποίων αντιστοιχεί μόλις στο 55% του μέσου εισοδήματος των ανδρών, ενώ οι μεγαλύτερες ηλικιακά γυναίκες αποκτούν δυσκολότερα πρόσβαση στην αγορά εργασίας. Στα περισσότερα κράτη-μέλη, τα παιδιά είναι περισσότερο εκτεθειμένα στη φτώχεια και στον κοινωνικό αποκλεισμό από ό,τι οι ενήλικες, ενώ διαπιστώνεται ότι το 15% των μαθητών, κατά μέσο όρο, εγκαταλείπουν πρόωρα το σχολείο εξαιτίας της φτώχειας, αλλά σε ορισμένες χώρες αυτό αφορά περισσότερο από το ένα τρίτο των νέων. Η φτώχεια και η ανεργία έχουν συνδεθεί με προβλήματα υγείας που οφείλονται σε παράγοντες όπως η κακή διατροφή, το πιο υποβαθμισμένο περιβάλλον σε φτωχότερες περιοχές, η ακατάλληλη στέγαση και το άγχος, ενώ οι φτωχότερες κοινότητες σε πολλά κράτη-μέλη έχουν συχνά λιγότερες δυνατότητες πρόσβασης σε υγειονομική περίθαλψη. Η κακή κατάσταση της υγείας και άλλες αρνητικές επιπτώσεις που σχετίζονται με τη μόλυνση του περιβάλλοντος (ατμοσφαιρική ρύπανση, επικίνδυνες ουσίες, θόρυβος κ.λπ.) επηρεάζουν πρώτα και κυρίως τις κοινωνικές ομάδες υψηλού κινδύνου, για παράδειγμα τα παιδιά, τους ηλικιωμένους και τα άτομα με χρόνιες παθήσεις» (η έκθεση για τη φτώχεια στην ΕΕ / ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

«Η δημιουργία των ευρωπαϊκών πολιτικών κομμάτων αποτελεί ένα πρώτο θετικό βήμα για τον εκδημοκρατισμό της ΕΕ. Η δημιουργία ενός ευρωπαϊκού δημόσιου χώρου δεν είναι εύκολη υπόθεση. Είναι όμως αναγκαίο αντίβαρο στην καταθλιπτική κυριαρχία της γραφειοκρατικής ελίτ και των λόμπι των διαφόρων συμφερόντων στην πορεία της ευρωπαϊκής ενοποίησης» (ο ευρωβουλευτής του ΣΥΝ Δ. Παπαδημούλης / ΑΥΓΗ).