Τέταρτη μέρα του Φεστιβάλ, αλλά ξεκινάμε με μια παρατήρηση: Τα οργανωτικά προβλήματα φέτος είναι πολλά, περισσότερα από άλλων διοργανώσεων. Οι δημοσιογραφικές προβολές αλλάζουν συχνά (μέρα και ώρα). Οι ενδιαφερόμενοι το μαθαίνουν την τελευταία στιγμή. Η προσέγγιση στις αίθουσες είναι προβληματική. Οι επαγγελματίες του χώρου δεν προφταίνουν την έναρξη των προβολών. Οι αίθουσες γεμίζουν με άτομα χωρίς εισιτήριο, ενώ όσοι πρέπει να γράφουν για το Φεστιβάλ δεν έχουν θέση για να κάνουν τη δουλιά τους. Οι διευθύνοντες το Φεστιβάλ να αναλάβουν τις ευθύνες τους, γιατί η δυσαρέσκεια αποκτά ορμή - τσουνάμι, στους επαγγελματίες, αλλά και στους κινηματογραφόφιλους.

Η προβολή των ελληνικών ταινιών άρχισε στις 17/11. Η «Ελλη Μάκρα», του Αθανάσιου Καρανικόλα, γερμανικής παραγωγής, προσπάθησε να μπει στην ψυχοσύνθεση του Ελληνα μετανάστη, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Ηταν, όμως, αξιόλογη προσπάθεια (η ταινία διαγωνίζεται στο διεθνές τμήμα). Η ταινία του Θοδωρή Αθερίδη «Μία μέλισσα τον Αύγουστο» (την είδαμε και στις αίθουσες), χωρίς κάτι ουσιαστικό στην αφήγηση, έχει ένα θεατρικό παίξιμο. Το «Alter ego», του Νικόλα Δημητρόπουλου (επίσης προβλήθηκε στις αίθουσες), με την επιφανειακή αφήγησή του δεν αγγίζει ούτε τους νέους, παρότι έχει σαν «δόλωμα» τον Σάκη Ρουβά. Το κοινό, πάντως, γεμίζει τις αίθουσες, με τις ελληνικές ταινίες. Η ελληνική ταινία τραβά ακόμη το ενδιαφέρον του κοινού, επειδή όλοι θέλουν να δουν την εγχώρια παραγωγή. Μέσα σε αυτή την παραγωγή εντάσσονται, από πέρυσι, και οι ψηφιακές παραγωγές, για το «digital wave» (ειδικό τμήμα του Φεστιβάλ).