Προβληματισμός για την ανάγκη ύπαρξης ενός πολιτικού πλαισίου που να ανταποκρίνεται στις οικονομικές ανάγκες των κινηματογραφικών αρχείων και γενικότερα της κινηματογραφικής δημιουργίας (χωρίς, όμως, να αγγίξει την αιτία του προβλήματος που είναι τα οπτικοακουστικά μονοπώλια) επικράτησε στην ημερίδα που συνδιοργάνωσαν χτες η Ταινιοθήκη της Ελλάδος με το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και την Ενωση Ευρωπαϊκών Κινηματογραφικών Αρχείων, στο πλαίσιο του 48ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Υπογραμμίστηκε η πενιχρή κρατική χρηματοδότηση της Ταινιοθήκης της Ελλάδας (250 χιλιάδες ευρώ) και του ελληνικού κινηματογράφου - χαρακτηρίστηκε ως «οικονομική έρημος» το κινηματογραφικό τοπίο στην Ελλάδα - γεγονός που προκάλεσε την «ενόχληση» της εκπροσώπου του ΥΠΠΟ.
Σε χώρες όπως η Γαλλία και η Ολλανδία οι προϋπολογισμοί των ταινιοθηκών είναι μεγαλύτεροι. Ωστόσο, σημειώθηκε ότι από τα μέσα της δεκαετίας του '90 η επιχορήγηση της ΕΕ είναι μειωμένη, καθώς οι προτεραιότητές της προσανατολίζονται σε ψηφιακές εφαρμογές (σ.σ. άκρως κερδοφόρες για το κεφάλαιο). Εδώ επισημάνθηκε και ...η «έλλειψη πολιτιστικής κουλτούρας» της ΕΕ! Ανεπαρκές χαρακτηρίστηκε και το ευρωπαϊκό πρόγραμμα «MEDIA», που δεν προβλέπει χρηματοδότηση για συντήρηση κινηματογραφικών αρχείων.
Διαφάνηκαν, επίσης, οι διαφορετικές «ταχύτητες» και «ποιότητες» της κινηματογραφικής παραγωγής εντός της ΕΕ και κυρίως μεταξύ αυτής και των Βαλκανίων (ειπώθηκε ότι στη Γαλλία παράγονται 15 ταινίες τη βδομάδα, έναντι λίγων δεκάδων ετησίως στην Ελλάδα), ενώ τεράστιες είναι οι αποκλίσεις στις χρηματοδοτήσεις από χώρα σε χώρα.