Τρίτη 26 Σεπτέμβρη 2006
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 25
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Λήξη με βραβεία του Φεστιβάλ Δράμας

«Υγραέριο», του Αλβανού σκηνοθέτη - μετανάστη στην Ελλάδα, Μπουγιάρ Αλιμανί
«Υγραέριο», του Αλβανού σκηνοθέτη - μετανάστη στην Ελλάδα, Μπουγιάρ Αλιμανί
(Του συνεργάτη μας ΓΙΑΝΝΗ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗ).--

Το Σάββατο έληξε το 29ο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας, όπου κάθε χρόνο παρουσιάζεται το σύνολο της παραγωγής και όπου ο θεατής μπορεί να σχηματίσει μιαν άποψη για τις τάσεις της εθνικής μας κινηματογραφίας.

Το πρώτο που θα λέγαμε είναι ότι η τεχνική ποιότητα των ταινιών έχει ανέβει πολύ, ακόμα και στο πληροφοριακό τμήμα. Ξεπερνώντας αυτό το πρόβλημα, μπορεί κανείς να εστιάσει την προσοχή του στην αφήγηση και στην αισθητική των ταινιών, που είναι τελικά το ζητούμενο. Μια γενική διαπίστωση είναι ότι η θεματική που κυριαρχούσε στις ταινίες είναι ο αποπροσανατολισμός του ανθρώπου και η έλλειψη επικοινωνίας. Ομως, αυτό το πολύ σημαντικό θέμα, ενώ ερευνάται, τελικά αποδίδεται αποκομμένο από το κοινωνικό και γενικά το ιδεολογικό του περίβλημα. Επόμενα, έχουμε μια μηχανιστική άποψη, άρα μια ανικανότητα να αναδειχτούν οι ρίζες του προβλήματος και η προσωπική στάση του σκηνοθέτη. Ετσι, μια ταινία μένει άψυχη και αμήχανη.

Εξαιρούνται λίγες ταινίες, όπως «Η πολυκατοικία» του Νικία Χρυσσού, που ήρθε από τη Γερμανία. Είδαμε δουλιές από όλες, σχεδόν, τις κινηματογραφικές σχολές. Οι ελληνικές ταινίες στερούνται το επίπεδο αντίστοιχων ξένων ταινιών. Ετσι, το πρόβλημα της κινηματογραφικής εκπαίδευσης παραμένει όλο και πιο επιτακτικά ζητούμενο, εν αναμονή και των πρώτων ταινιών σπουδαστών στο Τμήμα Κινηματογράφου του ΑΠΘ. Μια ακόμη διαπίστωση είναι ότι οι περισσότερες ταινίες προσεγγίζουν την τηλεοπτική αφήγηση, ωσάν οι μικρομηκάδες να δίνουν «εξετάσεις», για να μπορέσουν να δουλέψουν στην τηλεόραση.

Τα οργανωτικά προβλήματα δεν έλειψαν και από το 29ο Φεστιβάλ. Υπήρξαν προβλήματα στην προβολή, που θα μπορούσαν να αδικήσουν κάποιες ταινίες. Ευτυχώς λύθηκαν πολύ γρήγορα. Ζητούμενο παραμένει μια μεγάλη αίθουσα, διότι ο κινηματογράφος «Ολυμπία» δεν αρκεί, ενώ τα «Αστέρια» είναι προβληματικά (χαλασμένα καθίσματα, παλιά αίθουσα), που δε συνάδουν με διεθνές φεστιβάλ. Μάλλον η καπναποθήκη Περδίκα είναι ένας μακρινός στόχος. Καταλήγουμε με ένα ακόμα σημαντικό πρόβλημα: Απουσίαζαν εντελώς τα ντοκιμαντέρ, αφού το Φεστιβάλ δέχεται μόνο φιλμ, άρα για ένα ντοκιμαντέρ είναι πολύ δαπανηρό να κάνει τράνσφερ μόνο για δύο προβολές, καθώς προβάλλεται μόνο από την τηλεόραση, άρα γυρίζεται σε ψηφιακό βίντεο. Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ ανέφερε ότι συζητείται η δημιουργία ενός ανάλογου τμήματος (σε μεγάλα φεστιβάλ του εξωτερικού υπάρχουν).

Τα βραβεία

«Bach & Bouzouki», της Αγγέλας Μυλωνάκη
«Bach & Bouzouki», της Αγγέλας Μυλωνάκη
Τα βραβεία του Διεθνούς Τμήματος πήραν: Α' βραβείο: «Civil Status», τηsAlina Rudnitskaya (Ρωσία). Β΄: «The water and the milk», του Celso Garcia Romero (Μεξικό). Βαλκανικής Ταινίας: «Πρόβα Παλτού», του Ηλία Δημητρίου (Ελλάδα). Ευρωπαϊκής ταινίας: «It's in the air...», του Yohann Gloaguen (Γαλλία). Κινουμένου σχεδίου: «Never Like the First Time», του Jonas Odell (Σουηδία). Μνείες: «Brothers Bearhearts», του Riho Unt (Εστονία) και «Heartcut» της Anne Sewitsky (Νορβηγία).

Τα βραβεία του Ελληνικού Τμήματος πήραν: Α' Βραβείο: «Bach and bouzouki», της Αγγέλας Μυλωνάκη. Β΄: «Πρόβα παλτού», του Ηλία Δημητρίου. Σπουδαστικής Ταινίας: «Η κούπα», του Γιάννη Μπουγιούκα. «Ελληνες του Κόσμου»: «Hochhaus», του Νικία Χρυσσού (Γερμανία). Ειδικό βραβείο: «Αλήθεια» του Γιάννη Σακαρίδη. Πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη: «Missing jib», Δημήτρη Τόλια. Τιμητικές διακρίσεις: Φωτογραφίας: Βασίλης Κλωτσοτήρας («Αρχίζει»). Σεναρίου: Βασίλης Γιάτζης (το «Τελευταίο βράδυ»). Γυναικείας ερμηνείας: Μίλια Μανίλι («Bach and bouzouki»). Ανδρικής ερμηνείας: Αλέξανδρος Λογοθέτης («Αρχίζει»). Σκηνογραφίας: Γιώργος Γεωργίου («Αρχίζει»). Μουσικής: Πάνος Γκίκας («Αλήθεια»). Μοντάζ: Μίλον Λάιλα - Αγγέλα Μυλωνάκη («Bach and bouzouki»). Ηχου: Μαρίνος Αθανασόπουλος («Κίνηση ομαλή»). Κινουμένου σχεδίου: «Aniamal bahaviour», Νίκου Σύννου. Πειραματικής ταινίας: «Pharmakon», Κίμωνα Μυλωνά. Εύφημος μνεία: Μπουγιάρ Αλιμανί («Υγραέριο») και Ιρινα Μπόικο («Δίπλα στην άκρη της μπλε μπλε θάλασσας»).

Τα βραβεία του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου: «Bach and bouzouki», Αγγέλας Μυλωνάκη. «Αρχίζει», Θεόφιλου Παπαστυλιανού. «Μια ζωή σαν άλλη», Ζαφείρη Χαϊτίδη. Βραβείο Τώνια Μαρκετάκη: Μπουγιάρ Αλιμανί («Υγραέριο»).

Τα βραβεία της Πανελλήνιας Ενωσης Κριτικών Κινηματογράφου: «Hochhaus», Νικία Χρυσσού. «Μονή σειρά μαργαριτάρια», Βασίλη Κεχαγιά (στο εθνικό τμήμα). «The water and the milk», του Celso Garcia Romero (Μεξικό) και «Never like the first time!», του Jonas Odell (Σουηδία) (στο διεθνές τμήμα).

Τα βραβεία της ΕΤΕΚΤ - ΟΤ: «Κούπα», Γιάννη Μπουγιούκα (σπουδαστικό τμήμα). «Hochhaus», Νικία Χρυσσού («Ελληνες του Κόσμου»). «Bach and bouzouki», Αγγέλας Μυλωνάκη (διαγωνιστικό τμήμα).


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ