Λιγότερες από τρεις βδομάδες έμειναν για τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, και με την κατάθεση από την περασμένη Κυριακή το βράδυ των ψηφοδελτίων που θα κριθούν από τους εργαζόμενους στην κάλπη, ουσιαστικά διανύουμε την τελική ευθεία της «μάχης». Είναι η στιγμή που οι κομμουνιστές και οι σύμμαχοί τους δουλεύουν πυρετωδώς, σπίτι το σπίτι, άνθρωπο τον άνθρωπο, με το αγωνιστικό ψηφοδέλτιο στο χέρι. Η στιγμή που πρέπει οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα να δουν ξεκάθαρα ότι το κριτήριό τους για να ψηφίσουν είναι το εξευτελιστικό μεροκάματο, η σύνταξη πείνας, η ακρίβεια, η κατάργηση του δικαιώματος να έχουν δημόσια και δωρεάν Υγεία και Παιδεία που εμπορευματοποιούνται με τη συμβολή και των δήμων, αλλά και η πληρωμή στους δήμους για όποια υπηρεσία παρέχουν στους εργαζόμενους παρότι φορολογούνται βαριά. Ολα, δηλαδή, όσα βασανίζουν καθημερινά τη λαϊκή οικογένεια.

Οι δυνάμεις του δικομματισμού επιχειρούν όχι μόνο τον αποπροσανατολισμό των λαϊκών στρωμάτων αλλά, σε πολλές περιπτώσεις, ανθρώπους που έχουν επιλέξει να στηρίξουν τους αγωνιστικούς συνδυασμούς σε νομαρχίες και δήμους που στηρίζουν το ΚΚΕ, το ΔΗΚΚΙ, η Κομμουνιστική Ανανέωση, η Παρέμβαση Αριστερών Πολιτών, τους εκβιάζουν και τους πιέζουν από πολλές πλευρές. Είτε τοπικοί παράγοντες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που έχουν έτοιμο κάποιο ρουσφέτι να τάξουν. Είτε ολόκληρος ο μηχανισμός του αστικού κράτους που δε διστάζει να εμπορεύεται τις αγωνίες των ανθρώπων του μόχθου, χιλιάδων οικογενειών, τάζοντας «χιλιάδες θέσεις μισής εργασίας σε δήμους, νομαρχίες» και όπου αλλού έχουν τη δυνατότητα να βολέψουν τρεις εργαζόμενους σε μία θέση, χωρίς ασφάλιση, ή να πάρουν, κάνοντας χάρη, το παιδί στον παιδικό σταθμό, άλλα τέτοια πολλά, λες και δεν είναι δικαιώματα των εργαζομένων.

Οι εργαζόμενοι αντιστέκονται πιο σθεναρά απ' ό,τι άλλες φορές. Δείχνουν να αντιλαμβάνονται πως το δίκιο τους και το δικό τους αύριο κρίνεται από τους ίδιους. Πως κριτήριο σε αυτές τις εκλογές είναι όλα εκείνα που θέτουν οι αγωνιστικοί συνδυασμοί συνεργασίας. Η ίδια η πραγματικότητα και τα καθημερινά βάσανα δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια να γίνουν πιστευτά τα «παραμύθια» των συνδυασμών του δικομματισμού για πόλεις ...χαμογελαστές και για κούφια «οράματα». Από την ίδια τη ζωή του ο εργαζόμενος αντιλαμβάνεται ότι το μεγαλύτερο σκάνδαλο είναι η αντιλαϊκή πολιτική των γαλάζιων και των πράσινων κυβερνήσεων αλλά και των εκπροσώπων τους στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Τα μηνύματα που θα σταλούν σε αυτές τις εκλογές μπορούν να είναι θετικά για το μέλλον. Αρκεί να εκφραστεί αυτή η αγανάκτηση. Αρκεί - όταν βρεθούμε μπροστά στην κάλπη - να έχουμε σε πρώτο πλάνο την ίδια μας τη ζωή και να σημαδέψουμε τους ενόχους για τα δεινά της εργατικής τάξης. Τότε, τα αγωνιστικά ψηφοδέλτια θα αποτελέσουν «αυτονόητη» επιλογή γιατί οι εργαζόμενοι συμφέρον έχουν να συνεχιστούν οι λαϊκοί αγώνες.