Τα τελευταία χρόνια όλο και πιο συχνά, πότε ωμά πότε πιο ραφιναρισμένα, κατά τη διάρκεια των επετείων για τη λαϊκή εξέγερση του Πολυτεχνείου διάφοροι πολιτικοί, δημοσιολόγοι και δημοσιογράφοι θέτουν το ζήτημα: «Να τελειώνουμε με την πορεία στην αμερικάνικη πρεσβεία». Βεβαίως, τίποτε το παράξενο από υπηρέτες της πλουτοκρατίας, που βεβαίως δεν τους «κάθεται» καλά τα επίκαιρα μηνύματα της αντιδικτατορικής αντιιμπεριαλιστικής πάλης να εμπνέουν τους αγώνες του σήμερα.

Χτες συγκεκριμένος αρθρογράφος της εφημερίδας «Καθημερινής» έφτασε να πει με περισσό θράσος, αφού ...δε ζητάει να καταργηθούν αυτές «οι τυπικότητες, γραφικές, επαναστασιοκαπηλικές εκδηλώσεις», όπως τις λέει, και αφού εγκαλεί το κίνημα ότι δεν «ξέρει να διεκδικεί»: «Με τη φασαρία κάπου μεταξύ Κάνιγγος - Σταδίου και Βασιλίσσης Σοφίας, πρόοδος πραγματική δεν υπάρχει. Αν όλοι αυτοί που, με αφορμή τις φοιτητικές εξεγέρσεις του '73, τόσα χρόνια διαδηλώνουν μπροστά από τη Βουλή, ζητήσουν από τους εκπροσώπους "μας" λύσεις, εδώ και τώρα, τα πάντα θα ήσαν καλύτερα». Και καταλήγει ο αρθρογράφος μας με ειρωνεία: «Η φετινή διαδήλωση, αντί της πρεσβείας, ας πάει μέχρι τον Ασωπό...».

Εμείς δε λέμε, είναι και αυτός ένας τρόπος να παίξεις το ρόλο σου, αλλά να τον «ντύνεις» και με οικολογική «ευαισθησία» για ξεκάρφωμα, αυτό είναι όντως πρωτότυπο. Οσο για τα σύγχρονα αιτήματα των εργατών και του λαϊκού κινήματος γενικά, αυτά υπάρχουν παντού, και το «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία» με σύγχρονο περιεχόμενο υπάρχει παντού. Αρκεί να θέλεις να τα δεις. Αλλο αν δε συμφέρει κάποιους όπως ο εν λόγω...