Παρακολουθώντας μια σύσκεψη | ΕΡΓΑΤΙΚΑ

ΕΡΓΑΤΙΚΑ

Παρακολουθώντας μια σύσκεψη

Τι μπορεί να δει και να ακούσει κανείς παρακολουθώντας μια σύσκεψη της «Αυτόνομης Παρέμβασης» (ΑΠ), της συνδικαλιστικής παράταξης του ΣΥΝ για το Ασφαλιστικό, σαν κι αυτή που έγινε προχτές:

Η νέα αντιασφαλιστική επίθεση, ούτε λίγο, ούτε πολύ, έπεσε απ' τον ουρανό. Η κυβέρνηση «έπαιξε έξυπνα», «δεν έλεγε πολλά», γι' αυτό και «αρχικά ήμασταν καθησυχασμένοι», ακούστηκε. Κι αυτό όταν η εργατική τάξη αντιμετωπίζει εδώ και χρόνια μια άγρια και ξεκάθαρα διακηρυγμένη ταξική επίθεση όσον αφορά την Κοινωνική Ασφάλιση. Αυτή είναι η αφετηρία από την οποία η ΑΠ καλεί τους εργαζόμενους να οργανώσουν την πάλη τους.
Πέτρα του σκανδάλου είναι η κυβέρνηση της ΝΔ και μόνο. Στην πάνω από 3 ωρών διάρκειας συζήτηση, ακούστηκαν ελάχιστα για τις ευθύνες του ΠΑΣΟΚ και της ΕΕ. Μάλιστα, ο επικεφαλής της παράταξης ανέφερε ότι ναι μεν υπάρχουν οι κατευθύνσεις της ΕΕ, αλλά υπάρχουν και «δυνατότητες, στα πλαίσια εναλλακτικών πολιτικών» για πράγματα που όμως «δεν μπορούν να γίνουν στα πλαίσια νεοφιλελεύθερων πολιτικών». Η σκόπιμη δηλαδή και συνειδητή αναπαραγωγή της γνωστής αυταπάτης ότι για τα προβλήματα των εργαζομένων φταίει η «νεοφιλελεύθερη» ΕΕ. Στα πλαίσια της οποίας, με μια διαφορετική διαχείριση, μπορούν τα πράγματα να γίνουν καλύτερα. Το ίδιο προφανώς ισχύει και για τους εντός των τειχών της Ελλάδας διαχειριστές...
Οι εργάτες αναγκάζονται να μην πάνε στον «κοινωνικό διάλογο» γιατί η κυβέρνηση δεν τηρεί τις υποχρεώσεις που έχει για τη χρηματοδότηση των Ταμείων. Είναι ο βασικός λόγος που κάνει την ΑΠ να διαπιστώνει ότι λείπουν «οι προϋποθέσεις ενός ειλικρινούς διαλόγου», αφού βέβαια έχει ήδη στρογγυλοκαθίσει στα τραπέζια «διαλόγων» που οδήγησαν σε πετσόκομμα κατακτήσεων και δικαιωμάτων των εργαζομένων, όπως το 2002. Αλλωστε, δεν απορρίπτει το «διάλογο» για «λόγους αρχής, όπως το ΠΑΜΕ». Κι ας είναι πεντακάθαρο ότι κάθε φορά που ένας τέτοιος «διάλογος» ξεκινά, η εργατική τάξη μετρά νέες απώλειες.
Η δράση και οι δεσμοί που αναπτύσσει το ΠΑΜΕ με τους εργαζόμενους προκαλεί προβληματισμό στις δυνάμεις της συναίνεσης. Προκαλεί ανησυχία το ότι το ΠΑΜΕ συσπειρώνει και κινητοποιεί κόσμο έξω από αυτόν στον οποίο απευθύνεται η ΓΣΕΕ. «Είτε το θέλουμε είτε όχι, υπάρχει ένα ισχυρό ΠΑΜΕ» είπε κάποιος και γι' αυτό, καθετί πρέπει να γίνεται πολύ προσεκτικά.

Η θολούρα που μένει εν κατακλείδι, δεν είναι τυχαία. Αλλωστε, στον αποπροσανατολισμό και την αθώωση του ταξικού αντιπάλου, οι οπορτουνιστές είναι ...«μανούλες»!

Α. Μ.