Δεν είναι ευχάριστο να τελειώνει ένα Φεστιβάλ. Οι παρέες αρχίζουν να διαλύονται, ο καθένας φεύγει για τον τόπο του. Το τέλος αφήνει μια πικρή γεύση στο στόμα. «Και του χρόνου πάλι», η συνηθισμένη φράση που αφήνουμε να φύγει σαν ευχή. Και του χρόνου θα είμαστε στη Δράμα, ελπίζοντας να δούμε μια άλλη κατάσταση. Να έχουν λυθεί όσα προβλήματα υπήρξαν. «Μα», θα πείτε, «τριαντάρισε το Φεστιβάλ και έχει ακόμα προβλήματα;». Ετσι γίνεται σε φεστιβάλ, σε οργανισμούς που συνεχώς προσπαθούν να κάνουν κάτι καινούριο. Με τα προβλήματα πρέπει να ανοίγονται νέοι δρόμοι και όχι να κλείνουν. Τουλάχιστον, αυτό ελπίζουμε.

Αυτό το Τμήμα του Φεστιβάλ μάς απασχολεί συνέχεια και είναι στο κέντρο του ενδιαφέροντος. Οι ταινίες που παρουσιάζονται εδώ είναι ο καθρέφτης της κινηματογραφικής εκπαίδευσης στη χώρα μας. Στην ερώτηση - «Υπάρχει κινηματογραφική εκπαίδευση στην Ελλάδα;» - που έκανα στον πρόεδρο της οργανωτικής επιτροπής του Φεστιβάλ, Κυριάκο Κατζουράκη (βλέπε στο www.cinemainfo.gr), μου απάντησε: «Δεν υπάρχει». Και έτσι είναι! Εχουμε κινηματογραφικές σχολές που δε δίνουν τα στοιχειώδη στους σπουδαστές τους, ούτε την ελάχιστη βοήθεια για να κάνουν την πτυχιακή τους ταινία, και τελικά, δεν τους διδάσκουν κινηματογράφο. Αν όμως αυτά συμβαίνουν στην ιδιωτική εκπαίδευση, στην κρατική, στο Τμήμα Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, οι αντιδράσεις είναι εκρηκτικές. Οι διαμαρτυρίες των φοιτητών μιλάνε για μια στροφή μόνο στη θεωρία και ζητούν τη βοήθεια των σωματείων του χώρου για να υπάρξει μια στροφή προς την πράξη, προς την ταινία!!

Δεν υπήρξε και δεν υπάρχει καμιά στροφή προς το καλύτερο. Και οι ταινίες που γίνονται, οι οποίες παρουσιάζονται σε διάφορα φεστιβάλ, γίνονται από το μεράκι, το φιλότιμο και τα χρήματα των ίδιων των σπουδαστών. Τα υπουργεία Παιδείας (για τα ΙΙΕΚ και το Τμήμα Θεσσαλονίκης) και Πολιτισμού (για τις άλλες σχολές) πρέπει να το δουν το θέμα πιο ζεστά. Να κάνουν έναν στοιχειώδη έλεγχο των παρεχόμενων σπουδών. Πάντως, σ' αυτά τα παιδιά αξίζει ένα «μπράβο», για την προσπάθεια που κάνουν.

Φέτος για πρώτη φορά είχαμε ένα διαγωνιστικό τμήμα ψηφιακού κινηματογράφου, το «digi2007». Ομως, είναι με το ένα πόδι έξω. Μια τέτοια εντύπωση μας άφησαν τα λεγόμενα στη συνέντευξη Τύπου, που έγινε με τη λήξη του Φεστιβάλ στη Δράμα.

Ευτυχώς όλοι, κριτική επιτροπή, ΕΤΕΚΤ-ΟΤ, ΠΕΚΚ, κινηματογραφιστές, το δήλωσαν ξεκάθαρα. Οι ψηφιακές ταινίες θα πρέπει να ενταχθούν στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ. Αφού υπάρχουν ταινίες που γυρίζονται με ψηφιακό τρόπο, κάνουν τράνσφερ σε 35mm, προβάλλονται κανονικά στο διαγωνιστικό, τότε είναι ντροπή να μην ενταχθούν στο διαγωνιστικό τμήμα οι ψηφιακές που από άποψη ποιότητας αξίζουν να ενταχθούν, μόνο και μόνο επειδή οι σκηνοθέτες τους δεν έχουν τα λεφτά να κάνουν το τράνσφερ!! Ευχόμαστε του χρόνου να λυθεί αυτό το πρόβλημα.

Στα σημειώματά μας (δημοσιεύτηκαν την περασμένη βδομάδα στη διάρκεια του Φεστιβάλ) σημειώσαμε το πρόβλημα του χώρου. Σε συνομιλία με τον Κυριάκο Κατζουράκη, ειπώθηκε ότι δεν είναι δυνατόν το Φεστιβάλ να στέλνει προσκλήσεις και μετά να λέει στους καλεσμένους να φύγουν γιατί δεν έχει χώρο να τους βάλει. Ο πρώην δήμαρχος Δράμας και νυν υπουργός Μακεδονίας - Θράκης, στη λήξη του Φεστιβάλ είπε ότι «θα» επισπευσθούν οι διαδικασίες για την ανακατασκευή της καπναποθήκης Περδίκα, ώστε να αποκτήσει στέγη το Φεστιβάλ, όπως ζητά εδώ και μερικά χρόνια, χωρίς να έχει ικανοποιηθεί το αίτημά του. Κι αν το Φεστιβάλ Δράμας συνεχίσει να διαθέτει περιορισμένο χώρο, θα αποτελεί και περιορισμένο «βήμα» για την παρουσίαση των μικρομηκάδων.

Ας έρθουμε στο φλέγον πρόβλημα της ταινίας μικρού μήκους: μετά, αφού πέσει η αυλαία του Φεστιβάλ, πού θα προβληθούν οι ταινίες μικρού μήκους;

Μόνο οι βραβευμένες θα γυρίσουν τις πόλεις της Ελλάδας. Από τις υπόλοιπες, κάποιες, σε όσες είναι συμπαραγωγός η ΕΡΤ, ίσως παιχτούν, κάποτε, στην τηλεόραση της ΕΡΤ (το ερώτημα είναι γιατί δεν παίζονται όλες). Οι άλλες θα μείνουν σε κάποιο ράφι. Το Σωματείο «μικρό», που δουλεύει για την προώθηση της ταινίας μικρού μήκους, δραστηριοποιείται για να κάνει διανομή της ταινίας σε κινηματογραφικές αίθουσες, κινηματογραφικές λέσχες, πολιτιστικά κέντρα και άλλους χώρους, μόνο με ψηφιακό τρόπο. Είναι και αυτό κάτι. Αν δε γίνει τίποτε, ο κόσμος ποτέ δε θα μπορέσει να γνωρίσει και να αγαπήσει αυτό το κινηματογραφικό είδος.

Λίγο-πολύ δίκαιη μπορεί να κριθεί η απονομή των βραβείων. Οι καλύτερες ταινίες βραβεύτηκαν και έγιναν καλές επιλογές, ειδικά στο γυναικείο ρόλο, στον οποίο δόθηκε, για πρώτη φορά, σε ηθοποιό που έπαιξε σε σπουδαστική ταινία, στη Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη, η οποία όπου έπαιξε άφησε το στίγμα της.

Εντύπωση έκαναν τα πολλά βραβεία στον Γιάννη Κατσάμπουλα, με την ταινία το «Πέρασμα». Γνωστός, από τη «Χαραυγή» (επίσης ταινία κοινωνικού προβληματισμού), ο Γ. Κατσάμπουλας ασχολείται επίμονα με κοινωνικά θέματα και κάνει καλά. Προσεγγίζει κάθε ανθρώπινο θέμα σχεδόν από όλες τις πλευρές του. Την καθαρά ανθρώπινη, την πολιτική, την πολιτιστική και προτείνει έναν προβληματισμό στο θεατή. Με διακριτικότητα κινηματογραφεί, με αγάπη δουλεύει και αυτό φαίνεται στο τελικό αποτέλεσμα.

Στην Αθήνα θα προβληθούν όλες οι ταινίες του ελληνικού τμήματος - κατά πάσα πιθανότητα στον κινηματογράφο «Τριανόν», προς τα μέσα Οκτώβρη. Κλείνοντας το σημείωμα αυτό, θα συστήναμε στο κινηματογραφόφιλο κοινό να δει στο «Τριανόν» τις ταινίες των μικρομηκάδων και να κάνει τη δική του αξιολόγηση.