Ειδική αναφορά στην επιλογή της ΚΝΕ να διοργανώσει το 16ο Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο στο Λαύριο, έκανε στην ομιλία της η Γενική Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ:

«Νιάτα της ΚΝΕ - είπε - από τους καλύτερους χώρους επιλογής για το διήμερο της ΚΝΕ αποτελεί η περιοχή του Λαυρίου με το Μακρονήσι απέναντι».

«Εδώ, σε αυτή την πόλη, έχουν γραφτεί σημαντικές σελίδες με τα πρώτα βήματα οργάνωσης και απεργιακής πάλης της εργατικής τάξης, με μπροστάρηδες τους μεταλλωρύχους. Εδώ, στο Λαύριο, εμφανίστηκε μια απ' τις πολλές εστίες απ' τις οποίες καλλιεργήθηκαν οι πρώτες σοσιαλιστικές ιδέες, έστω και ανώριμες, που, όμως, ανησύχησαν την αστική τάξη και τους ξένους κεφαλαιοκράτες». Στο Λαύριο, συνέχισε, «όπως και σε άλλες εργατουπόλεις της χώρας μας - στη Σύρο, στον Πειραιά, στην Πάτρα - εκεί δηλαδή που ιδρύθηκαν τα πρώτα αξιόλογα εργοστάσια, άρχισαν και τα πρώτα βήματα της συνδικαλιστικής οργάνωσης, που ακόμα, βεβαίως, δεν μπορούσε να αποκτήσει ταξική κατεύθυνση».

Και συμπλήρωσε: «Εδώ στο Λαύριο, όπως και σε όλα τα οικονομικά κέντρα του 19ου αιώνα, μετά την ίδρυση του σύγχρονου ελληνικού κράτους, άρχισαν τα πρώτα σκιρτήματα της ταξικής συνείδησης. Κινητήρια δύναμη ήταν η άγρια και στυγνή εκμετάλλευση της νεαρής εργατικής τάξης που δούλευε 12 έως 16 ώρες την ημέρα σε συνθήκες άθλιες, με χαμηλά εισοδήματα, με ανθρωποθυσίες στο βωμό του κέρδους. Εδώ στο Λαύριο πραγματοποιήθηκε η μεγάλη απεργία των μεταλλωρύχων, το 1896, που πήρε τη μορφή εργατικής εξέγερσης με θύματα απεργούς εργάτες και φύλακες της γαλλικής εταιρείας που ήταν κράτος εν κράτει.

Γι' αυτό και αποτελεί προσβολή για την ιστορία του Λαυρίου, και τη θέση που κατέχει στην ιστορία του εργατικού κινήματος της χώρας μας, η τοποθέτηση του αγάλματος του εκμεταλλευτή και θύτη των εργατών, του Σερπιέρι. Ενας εργατικός ανδριάντας αξίζει σε αυτή την πόλη και μόνο αυτός».

Αμέσως μετά στην αναφορά της για τη Μακρόνησο των ηρώων επισήμανε: «Απέναντί μας, μια ανάσα θαλάσσιο δρόμο, βρίσκεται ένα από τα μεγαλύτερα μνημεία της θυσίας και του αγώνα του ελληνικού λαού, των κομμουνιστών, το Μακρονήσι. Είναι μια ολόκληρη ιστορία, αποτελεί για εμάς ένα είδος Ακρόπολης για τους ανυπότακτους αγωνιστές με διαχρονική σημασία. Μπορεί το Μακρονήσι να αντιπροσωπεύει ιστορίες μαρτυρίου, απίστευτων βασανιστηρίων, ιστορίες πόνου και φρίκης, όμως αυτό που αναβλύζει απ' την ιστορία του είναι η δύναμη του αγωνιστή ανθρώπου απέναντι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα».

Τέλος, τόνισε πως «εδώ, στο Μακρονήσι, όπως και σε άλλους τόπους μαχών και μαρτυρίου, αποδεικνύεται ότι η πίστη στο δίκιο της εργατικής τάξης, στο δικαίωμα του κάθε λαού να αποφασίζει για την τύχη του, το δικαίωμα του κάθε λαού να υπερασπίζεται τα σύνορά του, το δικαίωμα του κάθε λαού να καταργήσει την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, είναι η ανώτερη μορφή συνείδησης, η ανώτερη μορφή ανιδιοτέλειας, είναι αξία διαχρονική και αδιαπραγμάτευτη».