Του Ηλία Μακρή από την «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»

Να ασχοληθούμε μ' ένα μόνο κείμενο - το πρώτο στη βάση της σελίδας:

1. Ανωνυμία: Σημαίνει φοβάμαι, βγάλτε εσείς το φίδι από την τρύπα, εγώ δεν αναλαμβάνω το κόστος. Αλλά, ποιος άλλαξε τους όρους της ζωής του χωρίς να παλέψει και ποιος αγώνας δεν έχει και κόστος; Γιατί ανώνυμος κι όχι συνδικαλισμένος;

2. Αγορά εργασίας: Αρχικά ο εργάτης πήγαινε γυμνός κι ο αφέντης πάνοπλος επέβαλλε την τιμή αγοράς της εργατικής δύναμης. Τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν όταν οι εργάτες άρχισαν να αρνούνται το ξεπούλημα και ακόμα καλύτερα όταν άρχισαν να παλεύουν για να κάνουν δικά τους τα μηχανήματα. Κάποιος πρέπει να το ξαναπεί αυτό στους εργάτες, αντί να κλαίει μαζί τους.

3. Οι κραυγές ακούγονται, όταν υπάρχουν. Οχι όταν οι εργάτες πάνε και φιλάνε κατουρημένες ποδιές. Αυτές οι ποδιές έχουν και χρώμα και όνομα, στη δική μας περίπτωση: Είναι μπλε και πράσινες, είναι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Οταν ο εργάτης ψηφίζει το κόμμα του αφεντικού του υπογράφει τη δική του καταδίκη. Κι όποιος δε δείχνει τον ένοχο και με το όνομα της πολιτικής του εκπροσώπησης ήδη δουλεύει για τον αντίπαλο.

4. Η «κοινωνία» δεν είναι υπερκαταναλωτική. Πρώτον, γιατί δεν είναι ενιαία - μία η κοινωνία. Οι 3.700.000 που «ζουν» με κάτω από 1.000 ευρώ δεν καταναλώνουν. Οσα δάνεια κι αν πάρουν, άσε που αυτοί δεν παίρνουν δάνεια. Δε φταίμε «εμείς» όλοι μαζί. Φταίει το οικονομικό πολιτικό σύστημα που ονομάζεται καπιταλισμός κι είναι μια καλή αρχή να το πούμε με το όνομά του.

5. Το πτυχίο από μόνο του δεν είναι κριτήριο για την τιμή πώλησης της εργατικής δύναμης. Είναι σα να λες ότι δικαίως ένας αγράμματος εργάτης παίρνει 700 ευρώ ενώ ένας πτυχιούχος πρέπει να πάρει περισσότερα. Είναι διαίρεση και υποχώρηση. Οποιος προβάλλει αυτόν τον ισχυρισμό ήδη δουλεύει για τον αντίπαλο. Αλλο το «όλοι υψηλότερους μισθούς» και μετά συζητάμε για ειδικά προσόντα.

6. Οποιος δέχεται να δουλεύει χωρίς να πληρώνεται ήδη δουλεύει για τον αντίπαλο. Γιατί κλαίγεται μετά; Οταν δεν έχεις να χάσεις τίποτα περισσότερο από τις αλυσίδες σου, γιατί να μην είσαι όλη μέρα παρκαρισμένος στο κέντρο της πλατείας Συντάγματος; Τι χειρότερο θα πάθεις από το να δουλεύεις τζάμπα; Απλήρωτη δουλιά σημαίνει σακάτεμα κι αύριο δε θα μπορείς καν να πουλήσεις μια σακατεμένη εργατική δύναμη.

7. Κανείς δεν αναγκάζεται να σιωπά. Αλλο η κατανόηση των λόγων που κάνουν έναν εργάτη να υποτάσσεται κι άλλο να παρουσιάζεται σαν φυσικό φαινόμενο. Ναι, να παλέψουμε για να αποκτούν αυτοπεποίθηση οι εργάτες, αλλά όχι χάιδεμα στην πλάτη.

8. Οι άνεργοι δεν είναι απειλή. Ο άλλος εργάτης δεν είναι αντίπαλος. Διδάσκει υποταγή η προβολή της άποψης ότι από την καθόλου δουλιά καλύτερη είναι η μερική - χωρίς δικαιώματα δουλιά. Που σημαίνει πως είτε βγαίνεις στην αγορά εξαρχής ζητώντας, είτε είσαι καταδικασμένος. Και γι' αυτό έχεις προσυμφωνήσει.

Ο ποιητής το είπε απλά: Χρέος με τα χέρια σου να σηκωθείς!