Η ξεδιαντροπιά τους μάλιστα είναι τέτοια, που όταν μιλούν για διοικήσεις, δεν εννοούν καν τους δικούς τους εκλεκτούς που «φύτεψαν» στα ΔΣ, αλλά κυρίως τους εκπροσώπους των εργαζομένων. Δηλαδή, τους συνδικαλιστές, αρκετοί από τους οποίους, έχοντας ξεκάθαρα ταξικά κριτήρια και προσανατολισμό, πασχίζουν με κάθε τρόπο και παράλληλα με όλες τις άλλες δραστηριότητές τους, να παρακολουθούν τι γίνεται και με τη διοίκηση των Ταμείων.

Ενδεικτικό της πρόκλησης που επιχειρεί η κυβέρνηση, είναι η περιγραφή και μόνο των όρων που ισχύουν για τα «περίπλοκα» ομόλογα και με βάση τους οποίους οι διοικήσεις πρέπει να πάρουν τις σχετικές αποφάσεις. Διαβάζει, λοιπόν, κανείς για το 12ετές ομόλογο 280 εκατ. ευρώ, που εκδόθηκε στις 22 του Φλεβάρη ανάμεσα στο δημόσιο και την J.P.MORGAN:

«Το επιτόκιο για τα 2 πρώτα έτη είναι σταθερό 6,25%.

Για τα επόμενα 10 έτη, το επιτόκιο ορίζεται ως εξής:

α) Στην περίπτωση που ισχύει η συνθήκη:

(10Υ EUR CMS - 2Y EUR CMS)<1%,

τότε το επιτόκιο θα οριστεί σύμφωνα με τον τύπο:

Max [ 5 * (10YEUR CMS - 2YEUR CMS), 0]

β) Στην περίπτωση που ισχύει η συνθήκη:

(10Υ EUR CMS - 2Y EUR CMS)>=1%,

τότε το επιτόκιο θα οριστεί σύμφωνα με τον τύπο:

3month EURIBOR+1,5%».