Οι αγώνες που αναπτύχθηκαν στη Νάουσα από τους απολυμένους κλωστοϋφαντουργούς, με μπροστάρη την ταξική πλειοψηφία του Εργατικού Κέντρου, έφεραν στην επιφάνεια δυνατότητες, επιτυχίες και αδυναμίες.

Οι κομματικές δυνάμεις αντιπαρατέθηκαν με ιδεολογήματα που πρόβαλλε ο αντίπαλος: Τη λογική να ενισχυθεί με δάνεια και άλλες επιδοτήσεις ο βιομήχανος, την ένταξη στη Δ' Ζώνη ανάπτυξης, την αποδοχή των οικειοθελών απολύσεων.

Αναδείχτηκε στην πράξη ότι είναι δυνατόν και σε στιγμές όξυνσης της πάλης, να υιοθετηθεί το πλαίσιο πάλης του ΠΑΜΕ, να αντιμετωπιστούν οι λογικές της ηττοπάθειας, της στήριξης της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων.

Μετά το οριστικό κλείσιμο των εργοστασίων, μέσα από σταθερές εβδομαδιαίες συνελεύσεις οργανώθηκαν μαζικές κινητοποιήσεις τοπικά, η συμμετοχή των απολυμένων σε πανελλαδικές κινητοποιήσεις του ΠΑΜΕ. Εκφράστηκε έμπρακτα και με κλείσιμο καταστημάτων, η αλληλεγγύη από τους μικρούς και αυτοαπασχολούμενους εμπόρους.

Το Κόμμα κέρδισε την εκτίμηση πολλών εργαζομένων, αλλά και ευρύτερα κατοίκων της περιοχής. Γεγονός που εκφράστηκε και με τη συμμετοχή απολυμένων εργατών στα αγωνιστικά ψηφοδέλτια που στήριξε το ΚΚΕ στο Δήμο Νάουσας και τη Νομαρχία Ημαθίας, αλλά και με τη σημαντική ενίσχυση του εκλογικού ποσοστού.