Κυριακή 1 Απρίλη 2007
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 11
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Αντεπίθεση για μια νέα κατάσταση στην Παιδεία και την κοινωνία

Στο χρόνο που μεσολάβησε από την προηγούμενη Συνάντησή μας ούτε η ΕΕ, ούτε οι κυβερνήσεις των χωρών - μελών έχασαν τον καιρό τους.

Το Σεπτέμβρη του 2006, η ΕΕ σε συνέχεια των μέτρων για την προώθηση της διά βίου μάθησης καθόρισε ένα πλαίσιο «βασικών ικανοτήτων» που πρέπει να αποκτούν όλοι οι μαθητές σαν «προετοιμασία για τη ζωή του ενήλικα», σαν προπόνηση, δηλαδή, για το μέλλον του πειθαρχικού και ευέλικτου απασχολήσιμου, που οι καπιταλιστές επιφυλάσσουν στους περισσότερους νέους.

Στην απόφαση αυτή, ούτε λίγο ούτε πολύ ως γενική Παιδεία της εποχής μας ορίζεται η συρραφή στοιχειωδών γνώσεων, χρηστικών δεξιοτήτων και κανόνων «καλής» διαγωγής πάνω στους ακόλουθους 8 άξονες: Επικοινωνία στη μητρική γλώσσα, επικοινωνία σε ξένες γλώσσες, χρηστικά μαθηματικά, ορισμένα στοιχεία φυσικών επιστημών και τεχνολογίας, χειρισμός Η/Υ, επιχειρηματικότητα - νομιμοποίηση δηλαδή των εκμεταλλευτικών σχέσεων με τη θεωρία του ικανού και «επιτυχημένου» - μεθοδολογία μάθησης, εξοικείωση, με άλλα λόγια, με την ιδέα της διά βίου περιπλάνησης μεταξύ κατάρτισης και ανεργίας και τέλος, αγωγή του «ενεργού» πολίτη, του πολίτη που όχι μόνο θα αποδέχεται, αλλά και δραστήρια θα υποστηρίζει το σύστημα της εκμετάλλευσής του.

Σφοδρή η επίθεση αποδιοργάνωσης και ελέγχου της σκέψης των μαθητών

...Τα νέα αναλυτικά προγράμματα και βιβλία της υποχρεωτικής εκπαίδευσης, που σχεδιάστηκαν από το ΠΑΣΟΚ και ολοκληρώθηκαν από την κυβέρνηση της ΝΔ κρύβουν τη σφοδρότερη, τα τελευταία χρόνια, επίθεση αποδιοργάνωσης και ελέγχου της σκέψης των μαθητών. Η διδασκαλία της γλώσσας περιορίζεται σε μια επιφανειακή επικοινωνιακή λειτουργία...
...Τα νέα αναλυτικά προγράμματα και βιβλία της υποχρεωτικής εκπαίδευσης, που σχεδιάστηκαν από το ΠΑΣΟΚ και ολοκληρώθηκαν από την κυβέρνηση της ΝΔ κρύβουν τη σφοδρότερη, τα τελευταία χρόνια, επίθεση αποδιοργάνωσης και ελέγχου της σκέψης των μαθητών. Η διδασκαλία της γλώσσας περιορίζεται σε μια επιφανειακή επικοινωνιακή λειτουργία...
Στη χώρα μας, βέβαια, όπως και στις περισσότερες στην ΕΕ έχει ήδη δρομολογηθεί η εφαρμογή αυτής της κατεύθυνσης. Τα νέα αναλυτικά προγράμματα και βιβλία της υποχρεωτικής εκπαίδευσης, που σχεδιάστηκαν από το ΠΑΣΟΚ και ολοκληρώθηκαν από την κυβέρνηση της ΝΔ κρύβουν τη σφοδρότερη, τα τελευταία χρόνια, επίθεση αποδιοργάνωσης και ελέγχου της σκέψης των μαθητών. Η διδασκαλία της γλώσσας περιορίζεται σε μια επιφανειακή επικοινωνιακή λειτουργία.

Τα βιογραφικά σημειώματα, οι οδηγίες χρήσης οικιακών συσκευών, οι συνταγές μαγειρικής, τα SMS και τα διαφημιστικά σλόγκαν «ξεσπίτωσαν» τις ανώτερες μορφές λόγου όπως η λογοτεχνία, η ποίηση και γενικότερα κάθε τι που θα μπορούσε να προκαλέσει βαθύτερες σκέψεις και συναισθήματα στους μαθητές.

Η διδασκαλία των μαθηματικών, αντί να βοηθά το μαθητή να σχηματίσει επιστημονική αντίληψη της πραγματικότητας και των νομοτελειών της, καλλιεργεί τη σύγχυση και την αβεβαιότητα, μέσα από τη χαοτική διάταξη της ύλης, την υποβάθμιση των κανόνων, την εμμονή σε χοντρικούς υπολογισμούς.

Η μεταμοντέρνα διδασκαλία της Ιστορίας, στο όνομα της εξάλειψης των αντιθέσεων μεταξύ των λαών, με σκοπό την υποταγή τους στην παντοδυναμία του κεφαλαίου, προσπαθεί να διαγράψει από τη μνήμη του λαού μας κάθε ωφέλιμο στοιχείο της ιστορικής πορείας του, όπως είναι ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας του 1821.

Οι αντιεπιστημονικές και θεολογικές ερμηνείες των κοινωνικών και φυσικών φαινομένων κατακτούν όλο και μεγαλύτερο έδαφος στη σχολική ύλη, ενώ θεμελιακές επιστημονικές θεωρίες όπως η θεωρία του Δαρβίνου και η ατομική θεωρία της Χημείας περιθωριοποιούνται.

Το Αμερικανικό Πεντάγωνο, η CIA, οι οικονομικές δοσοληψίες και οι εμπορικές συναλλαγές, τα ευρώ και τα δολάρια, τα φαστ φουντ, τα εμπορικά κέντρα και τα πολυκαταστήματα, αυτός είναι ο θαυμαστός κόσμος των νέων σχολικών βιβλίων και προγραμμάτων, που έρχονται να συνδέσουν τάχα το σχολείο με τη ζωή.

«Διαθεματικός» κατακερματισμός και αποσπασματικότητα

Η αποθέωση όμως της αποσπασματικότητας και του κατακερματισμού της σκέψης των μαθητών έρχεται στο όνομα της αντιμετώπισής της, με την αποκαλούμενη «διαθεματική» προσέγγιση της γνώσης και τον περιορισμό της διδασκαλίας των διακριτών μαθημάτων. Σύμφωνα με τη θεωρία της διαθεματικότητας, οι μαθητές αντί να διδάσκονται συστηματικά και ολοκληρωμένα τη Γλώσσα, τη Φυσική, τα Μαθηματικά κλπ., θα αποκτούν μια κάποια ιδέα για όλα αυτά, για να τα ξαναπιάσουν στη συνέχεια περιστασιακά μέσα από την επεξεργασία ενός θέματος, που εξετάζεται δήθεν «σφαιρικά», από τη σκοπιά διαφόρων μαθημάτων.

Οι διαθεματικές δραστηριότητες, στις οποίες συμβάλλει απλόχερα και η ΕΕ με τα διάφορα προγράμματα - αγωγές (αγωγή καταναλωτή, αγωγή περιβάλλοντος, αγωγή υγείας, κυκλοφοριακή αγωγή κλπ.) είναι βέβαια το ευνοϊκότερο πεδίο για την ιδεολογική χειραγώγηση. Γι' αυτό, άλλωστε, αποτελούν τον εκπαιδευτικό παράδεισο των κάθε είδους επιχειρήσεων - χορηγών που εισβάλλουν από παντού στα σχολεία, για να εκπέμψουν ελεύθερα και ξετσίπωτα τα αντιδραστικά τους μηνύματα για την ανταγωνιστικότητα, την επιχειρηματικότητα, την ταξική συνεργασία, την ατομική υπευθυνότητα, το ρατσισμό.

Ανισοτιμία επαγγελματικής - γενικής εκπαίδευσης

Οταν, όμως, η γενική Παιδεία δέχεται τέτοιου είδους κακομεταχείριση καταλαβαίνετε πόσο χειρότερα είναι τα πράγματα στην επαγγελματική εκπαίδευση, που από τη φύση της είναι στενότερα συνδεδεμένη με την καπιταλιστική παραγωγή και τις επιχειρήσεις. Στον τομέα αυτό συντελούνται σοβαρότατες αλλαγές, που θα επιδράσουν καθοριστικά στις δομές και το περιεχόμενο της εκπαίδευσης συνολικά. Αλλαγές που, δυστυχώς, περνούν απαρατήρητες, γιατί αφορούν πρώτα και κύρια τα παιδιά των φτωχότερων λαϊκών στρωμάτων, τα παιδιά που εξοντωμένα από το άγχος της επιβίωσης δεν έχουν το χρόνο και το κουράγιο να καταπιαστούν με την εκπαίδευσή τους.

Το πρόβλημα στην επαγγελματική εκπαίδευση δεν είναι μόνον η ανισότιμη θέση της σε σχέση με τη γενική εκπαίδευση στο διπλό δίκτυο της ανώτερης δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Ούτε το γεγονός ότι μοναδική διέξοδος των αποφοίτων αυτής της πρόωρης και υποβαθμισμένης εκπαίδευσης είναι μια σύντομη, ληξιπρόθεσμη και υποτυπώδης κατάρτιση σε ιδρύματα εκτός εκπαιδευτικού συστήματος, που τα περισσότερα είναι ιδιωτικά. Στις μέρες μας, ακόμη και αυτού του είδους η κατάφωρα υποβαθμισμένη κατάρτιση, θεωρείται μεγάλη παραχώρηση, καθώς η πολιτική της ΕΕ για τη διά βίου μάθηση επιβάλλει να αναγνωρίζεται πλέον, σαν ισότιμη με την οργανωμένη σε κατάλληλα εκπαιδευτικά ιδρύματα «τυπική εκπαίδευση», η αποκαλούμενη «άτυπη εκπαίδευση», η εμπειρία δηλαδή που μπορεί να αποκτήσει κανείς περιστασιακά και ακούσια μέσα από δραστηριότητες της καθημερινής ζωής και κυρίως στην εργασία. Με λίγα λόγια, η πολυδιαφημισμένη κοινωνία της γνώσης μάς επιστρέφει στη μαθητεία. Για το σκοπό μάλιστα αυτό, αποφασίστηκε στην ΕΕ η δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Πλαισίου Προσόντων με 8 επίπεδα, στα οποία θα μπορεί να κατατάσσεται κανείς μετά από πιστοποίηση των προσόντων του ανεξάρτητα από τον τρόπο και τον τόπο που αυτά αποκτήθηκαν (σε σχολεία, σε σχολές κατάρτισης, σε σεμινάρια και ημερίδες, εμπειρικά στο χώρο δουλιάς κλπ.).

Είναι, μάλιστα, χαρακτηριστικό ότι στη σχετική απόφαση «ζητείται επιτακτικά να αλλάξει η μέχρι τώρα αυτόματη κατάταξη όσων κατέχουν πτυχίο Μπάτσελορ, Μάστερ και διδακτορικό στα τρία ανώτερα επίπεδα (6, 7 και 8) του Πλαισίου Προσόντων», με προφανή σκοπό η κατάταξη αυτή να γίνεται κατόπιν εξετάσεων πιστοποίησης, στις οποίες μπορούν να συμμετέχουν και εκείνοι που δεν έχουν πτυχίο, αλλά μια σχετική επαγγελματική εμπειρία! Ακόμη και πτυχίο πανεπιστημίου δηλαδή θα μπορεί να δίνει η εμπειρία στις επιχειρήσεις. Τέτοια εκτίμηση έχουν οι εμπνευστές αυτών των σχεδίων στην επιστήμη και την επιστημονική οργάνωση των σπουδών! Η διασύνδεση, μάλιστα, μεταξύ των διάφορων επιπέδων εκπαίδευσης και διαφορετικών μορφών μάθησης θα γίνεται - όπως διαφαίνεται - με το σύστημα των πιστωτικών μονάδων.

Ο στόχος αυτών των αλλαγών δεν είναι μόνο η απαξίωση της συστηματικής εκπαίδευσης και των τίτλων που απονέμει, αλλά πάνω απ' όλα η υπαγωγή του συνόλου της εκπαίδευσης από το νηπιαγωγείο ως το διδακτορικό στην άμεση εποπτεία του κεφαλαίου. Οι εκπρόσωποι των εργοδοτών θα κατασκευάζουν τα επαγγέλματα, θα καθορίζουν τις ειδικότητες, θα επιβάλλουν τα απαιτούμενα γι' αυτές θνησιγενή προσόντα ανάλογα με τις ευκαιριακές ανάγκες τους και στο τέλος θα τα αξιολογούν και θα τα πιστοποιούν, ανεξάρτητα από τους τίτλους σπουδών που χορηγεί το επίσημο εκπαιδευτικό σύστημα. Με άλλα λόγια, αυτοί θα αποφασίζουν άμεσα όχι μόνο για το τι και πώς σπουδάζουμε, αλλά και για το ποιος έχει δικαίωμα να εργαστεί.

Στη χώρα μας, έχουν ήδη ξεκινήσει οι πρώτες εφαρμογές αυτού του σχεδίου στο επίπεδο της επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης. Σύμφωνα, μάλιστα, με τις αποφάσεις του Μπέργκεν δεν αργεί η ώρα που ένα αντίστοιχο σύστημα θα εφαρμοστεί και για τις ανώτατες σπουδές, ώσπου οι δύο τομείς, της επαγγελματικής εκπαίδευσης - κατάρτισης και της ανώτατης εκπαίδευσης, τελικά να συνδεθούν για να αποτελέσουν το απόλυτα ελεγχόμενο από τα μονοπώλια ενιαίο σύστημα της διά βίου μάθησης.

Αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στα πανεπιστήμια

Ταυτόχρονα, στο επίπεδο της ανώτατης εκπαίδευσης και ενόψει και της νέας Συνάντησης των υπουργών Παιδείας στο Λονδίνο στις 16 - 18 Μάη, επιταχύνονται οι ενέργειες των κυβερνήσεων για την προώθηση της διαδικασίας της Μπολόνια. Για το σκοπό, μάλιστα, αυτό η Κομισιόν εξέδωσε σχετική ανακοίνωση με τίτλο «Ατζέντα για τον εκσυγχρονισμό των πανεπιστημίων», με την οποία καλεί τα κράτη - μέλη να αναγορεύσουν σε εθνική προτεραιότητα την αντιδραστική αναδιάρθρωση των πανεπιστημίων και μέχρι το τέλος του 2007 να έχουν ολοκληρώσει τις υποδείξεις της ανακοίνωσης για την επιχειρηματική και ανταγωνιστική λειτουργία τους.

Σύμφωνα με την «Ατζέντα» καλό πανεπιστήμιο είναι αυτό που όλη η ευφυία και η δημιουργικότητα του επιστημονικού δυναμικού δε θα αναλώνεται στην επιστήμη, αλλά στο κυνήγι του χρήματος και στην εμπορική εκμετάλλευση των αποτελεσμάτων της έρευνας, για το καλό πάντα των επιχειρήσεων και της ανταγωνιστικότητας της ευρωπαϊκής οικονομίας. Αυτός είναι ο στόχος και του 7ου πλαισίου για την έρευνα, που επίσης ψηφίστηκε στην ΕΕ τούτη τη χρονιά.

Οι συμφωνημένες προθεσμίες της ΕΕ και το άγχος των κυβερνήσεων να τις προλάβουν εξηγούν το λόγο που η κυβέρνησή μας έσπευσε πριν δύο βδομάδες να ψηφίσει το νέο νόμο - πλαίσιο για τη λειτουργία των ανώτατων ιδρυμάτων, το νόμο που αποτελεί την καρδιά της αναδιάρθρωσης της ανώτατης εκπαίδευσης, παρά την οξύτατη αντίδραση φοιτητών και πανεπιστημιακών, που από πέρυσι το Μάη αδιάλειπτα, μαζικά και αποφασιστικά διαδηλώνουν, απαιτώντας την απόσυρσή του.

Τόσο ο νόμος αυτός, όσο και η αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματός μας, που απαγορεύει την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, ένα στόχο έχουν. Τα δημόσια ανώτατα ιδρύματα να λειτουργήσουν σαν ιδιωτικά: με μάνατζερ, επιχειρησιακό σχέδιο, δίδακτρα, τυποποιημένη ταχύρυθμη διδασκαλία, αυταρχισμό και πάνω απ' όλα με τις επιχειρήσεις να παρεμβαίνουν άμεσα και να υπαγορεύουν το περιεχόμενο των σπουδών και της έρευνας.

Το θέμα της Παιδείας αναδείχνει την αναγκαιότητα και την επικαιρότητα του σοσιαλισμού

Βέβαια, ελάχιστοι θα ήταν εκείνοι που στη χώρα μας θα είχαν μια κάποια ιδέα για όλα αυτά τα ανοσιουργήματα, αν στο χώρο της εκπαίδευσης δεν είχαν εκδηλωθεί οι παρατεταμένοι, μαχητικοί και πολύμορφοι αγώνες, που αγκάλιασαν όλη τη χώρα, όλες τις βαθμίδες και όλους τους εμπλεκόμενους στην εκπαίδευση (φοιτητές, μαθητές, εκπαιδευτικούς, πανεπιστημιακούς, γονείς), συντονισμένα ή εναλλασσόμενα.

Οι κινητοποιήσεις αυτές ξεκίνησαν αμέσως μετά την πρώτη μας Συνάντηση, το Μάη του 2006, σαν άμεση επιβεβαίωση της κοινής εκτίμησής μας ότι οι αγώνες και οι αντιστάσεις θα ενταθούν, και συνεχίζονται μέχρι σήμερα, κόντρα στον κυβερνητικό αυταρχισμό, στην προσπάθεια σπίλωσής τους και την αστυνομική βία. Σήμερα, και παρά την ψήφιση του νόμου για τα ΑΕΙ, οι αγώνες συνεχίζονται και όλα δείχνουν πως θα συνεχιστούν μέχρι την κατάργησή του. Ηδη, η Σύγκλητος του μεγαλύτερου τεχνολογικού πανεπιστημίου της χώρας μας, του Πολυτεχνείου της Αθήνας, αποφάσισε τη μη εφαρμογή του νόμου παρά τις ποινές που επισείονται ενάντια σε όποιο ίδρυμα δεν πειθαρχήσει, όπως ο οικονομικός αποκλεισμός.

Στα ποιοτικά κι ελπιδοφόρα στοιχεία αυτών των αγώνων μαζί με τη μαζικότητα, τον παλμό, την ένταση, το σωστό προσανατολισμό, θα πρέπει να προσθέσουμε και το ότι, για πρώτη φορά στα μεταπολιτευτικά χρόνια, φορείς εργαζομένων συμπορεύονται στους εκπαιδευτικούς αγώνες με προκήρυξη ακόμη και απεργιών για την Παιδεία. Αυτό το νέο ποιοτικό στοιχείο είναι καρπός κύρια της αντίληψης και της προσπάθειας του ΠΑΜΕ να προσλάβουν οι αγώνες κατά της αντιλαϊκής και αντιεκπαιδευτικής πολιτικής πανεργατικά - παλλαϊκά χαρακτηριστικά. Και αυτά είναι η αρχή, καθώς ως κόμμα φιλοδοξούμε το θέμα της Παιδείας να μείνει σταθερά στο επίκεντρο της πολιτικής δράσης μας, σαν ένα κατ' εξοχήν θέμα που αναδείχνει την αναγκαιότητα και την επικαιρότητα του σοσιαλισμού.

Αλλωστε, είναι ολοφάνερο ότι η αντίσταση μπορεί να είναι αποτελεσματική μόνον όταν συνδυάζεται με αντεπίθεση, με την προβολή θέσεων και διεκδικήσεων που να κλονίζουν την κοινωνική βάση αυτής της εκπαίδευσης. Να κινητοποιήσουμε τις μάζες της νεολαίας και του λαού στην πάλη για μια νέα κατάσταση στην Παιδεία, αλλά και για μια νέα κατάσταση στην κοινωνία, αυτό είναι το δικό μας χρέος. Είμαστε υπέρ του νεοτερισμού και ενάντια στις ανανεώσεις! Και αν ψάξουμε βαθύτερα, στην ουσία της αντιπαράθεσης που γίνεται σήμερα, θα δούμε ότι αυτή βρίσκεται στο σκοπό της εκπαίδευσης. Η αστική τάξη θέλει η Παιδεία να προετοιμάζει ανθρώπους που πειθήνια και παθητικά θα προσαρμόζονται σε έτοιμες κοινωνικές μορφές. Εμείς θέλουμε Παιδεία που θα διαμορφώνει ανθρώπους ικανούς να αλλάζουν τον κόσμο, να τον κάνουν καλύτερο.

Πρόγραμμα πάλης για την Παιδεία των σύγχρονων λαϊκών αναγκών

Στη βάση αυτή θεωρούμε ότι ένα σύγχρονο και φιλολαϊκό πρόγραμμα πάλης πρέπει να περιλαμβάνει τους παρακάτω βασικούς άξονες:

  • Την κατάργηση της ιδιωτικής εκπαίδευσης κάθε βαθμίδας σαν βασική προϋπόθεση μιας ενιαίας, δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης, που θα ολοκληρώνει το μορφωτικό της έργο για όλους, με ιδιαίτερη μέριμνα για τα παιδιά των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, των μεταναστών και των μειονοτήτων.
  • Τη θέσπιση δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής μέσα από κρατικό δίκτυο παιδικών κέντρων.
  • Τη δημιουργία Ενιαίου Δωδεκάχρονου Υποχρεωτικού Σχολείου για τη διεύρυνση της βασικής εκπαίδευσης, χωρίς τον ξεπερασμένο διαχωρισμό σε πρωτοβάθμια, κατώτερη, και ανώτερη δευτεροβάθμια και χωρίς την ταξική και αντιπαιδαγωγική διάκριση της δευτεροβάθμιας σε γενική και επαγγελματική, για να μη γίνεται πρόωρη επαγγελματική επιλογή, πριν τη συμπλήρωση του σύγχρονου μορφωτικού έργου του σχολείου και την ενηλικίωση του νέου ανθρώπου. Ενα σχολείο που δε θα παράγει εξαρτήματα για τη μηχανή της ανταγωνιστικότητας, αλλά θα διαμορφώνει ολόπλευρα την ανθρώπινη προσωπικότητα με κρίση, συναίσθημα, συνείδηση των δικαιωμάτων της στην κοινωνία και βούληση για να τα επιβάλλει.
  • Την οικοδόμηση συστήματος δημόσιων επαγγελματικών σχολών που θα παρέχεται στους νέους μετά την ηλικία των 18 χρόνων και αφού έχουν ολοκληρώσει τη γενική τους εκπαίδευση. Σχολές που θα παρέχουν ουσιαστική ειδίκευση για την ολοκληρωμένη άσκηση του επαγγέλματος και ο απόφοιτός τους δε θα χρειάζεται καμιά άλλη πιστοποίηση, που αμφισβητεί και απαξιώνει το πτυχίο και τις σπουδές του.
  • Την αναδιαμόρφωση μιας αληθινά Ενιαίας Ανώτατης Εκπαίδευσης, με ισότιμα ιδρύματα, που θα αγωνίζονται για την πρόοδο και όχι για την υπεροχή. Ανώτατη εκπαίδευση που θα διαφυλάσσει την ενότητα του επιστημονικού αντικειμένου και θα εξασφαλίζει την επιστημονική ειδίκευση σε όλους τους νέους, χωρίς τον αντιεπιστημονικό διαχωρισμό των προπτυχιακών σπουδών σε κύκλους, για ενιαίες προπτυχιακές σπουδές, και ενιαίες μεταπτυχιακές σπουδές που θα οδηγούν σε διδακτορικό δίπλωμα.
  • Την αύξηση των κρατικών δαπανών για να καλυφθεί το σύνολο των αναγκών της δημόσιας εκπαίδευσης και να σταματήσει η αφαίμαξη των λαϊκών νοικοκυριών.
ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
Με μετρήσιμους δείκτες για αύξηση της κερδοφορίας(2007-06-03 00:00:00.0)
Και με νόμο η διά βίου αμάθεια(2005-06-25 00:00:00.0)
Διαχειριστική πρόταση για δύο τύπους λυκείων(2005-03-17 00:00:00.0)
Το λεγόμενο «φινλανδικό μοντέλο» εκπαίδευσης αυτοαποκαλύπτεται(2004-10-24 00:00:00.0)
ΑΤΙΤΛΟ(1999-09-12 00:00:00.0)
Κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των πολυεθνικών(1997-01-28 00:00:00.0)

Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ