Το Μεξικό είναι μια από τις χώρες της Λατινικής Αμερικής, όπου η φλόγα της αντίστασης «καίει» δυνατά, ιδιαίτερα στην εξεγερμένη εδώ και μισό χρόνο, περιοχή της Οαχάκα. Στη χώρα πραγματοποιήθηκαν στις 2 Ιούλη, προεδρικές εκλογές όπου με ξεκάθαρη νοθεία κέρδισε ο εκλεκτός των ΗΠΑ, εκπρόσωπος της αστικής τάξης Φελίπε Καλντερόν, έναντι του άλλου αστού υποψηφίου Αντρές Μανουέλ Λόπεζ Ομπραδόρ, που επιχειρεί να καπηλευτεί τη λαϊκή αγανάκτηση. Σε αυτό το σκηνικό οι ριζοσπαστικές λαϊκές δυνάμεις συσπειρώνονται στη συμμαχία της «Αλλης Καμπάνιας», που δε συμμετείχε στις εκλογές και καλούν τα λαϊκά στρώματα να αυτοοργανωθούν και συντονισμένα να αντιπαλέψουν το σύστημα. Το Κόμμα των Κομμουνιστών του Μεξικού, που ανασυστήθηκε το 2003, βρίσκεται στην πρωτοπορία αυτού του αγώνα, μαζί με τον Εθνικοαπελευθερωτικό Στρατό των Ζαπατίστας που είχε την πρωτοβουλία της δημιουργίας της ριζοσπαστικής συμμαχίας, στην οποία συμμετέχουν χιλιάδες οργανώσεις και συλλογικότητες, στο Μεξικό των πάνω των 100 εκατομμυρίων κατοίκων, όπου η συντριπτική πλειοψηφία ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας.

Για την εμπειρία αυτή, και τους στόχους του Κόμματος Κομμουνιστών του Μεξικού, συζητάμε με τον Φερνάντο Ακόστα Εσκιβέλ, που απάντησε γραπτά στις ερωτήσεις μας.

- Μιλήστε μας για τη συμμετοχή του κόμματός σας στην «Αλλη Καμπάνια» και ποια η εξέλιξη αυτής της πολύ σημαντικής για το λαϊκό κίνημα πρωτοβουλίας;

- Η Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος των Κομμουνιστών του Μεξικού αποφάσισε να υπογράψει την 6η Διακήρυξη της Ζούγκλας της Λακαντόνα (περιοχή στη νότια επαρχία της χώρας, Τσιάπας, όπου από την εξέγερση του 1994 έχουν δημιουργηθεί αυτοδιοικούμενες κοινότητες), που κάλεσε ο Εθνικοαπελευθερωτικός Στρατός των Ζαπατίστας, τον Ιούλη του 2005, πράγμα που επιβεβαιώθηκε και στο 2ο Εθνικό Συνέδριο του κόμματος το 2006. Συμμετείχαμε στις προπαρασκευαστικές συναντήσεις στην περιοχή Τσιάπας, στις ολομέλειες και στην περιοδεία του Υποδιοικητή Μάρκος σε όλη τη χώρα.

Συμφωνούμε στα περισσότερα με τις προτάσεις των Ζαπατίστας και στο κυριότερο ότι το βασικό πρόβλημα των λαών μας είναι το σύστημα που βασίζεται στην εκμετάλλευση, την κλοπή, την απαξίωση, τον ρατσισμό και την καταπίεση, και αυτό το σύστημα έχει όνομα: είναι ο καπιταλισμός.

Και με τη μεγάλη περιοδεία σε όλη τη χώρα επιβεβαιώθηκε ότι για το Μεξικό των καταπιεσμένων και της Αριστεράς, για τους εργάτες, τους ιθαγενείς, τις γυναίκες, τους νέους, όχι μόνο αναγνωρίζουν τον κοινό αντίπαλο αλλά αρχίζουν να οργανώνουν τον αγώνα τους για το πώς θα τελειώσουν με τον καπιταλισμό: με την απαλλοτρίωση των μέσων παραγωγής που τώρα έχουν οι καπιταλιστές και την αλλαγή που θα έρθει με την ανατροπή της κυβέρνησης μέσα από μια μεγάλη αντικαπιταλιστική εξέγερση.

- Ποιο είναι σήμερα το πολιτικό σκηνικό μετά τη νοθεία στις εκλογές στις 2 Ιούλη, ποια η προοπτική σήμερα. Το παράδειγμα της εξεγερμένης Οαχάκα

- Η «Αλλη Καμπάνια», είναι μια δυναμική πρωτοβουλία, που προτείνει συγκεκριμένες προτάσεις. Μια σημαντική ήταν, η στάση στις εκλογές. Ηταν απαραίτητο να αποκαλύψουμε τη δήθεν προοπτική που σήμαινε η υποψηφιότητα του Αντρές Μανουέλ Λόπεζ Ομπραδόρ (ΑΜΛΟ), που είναι ένας νεοφιλελεύθερος με μια φρασεoλογία προοδευτική. Φυσικά εδώ και πολλά χρόνια η ανεξαρτησία της εργατικής τάξης, θυσιάστηκε για να γίνουν συμμαχίες με την εθνική αστική τάξη, η οποία τελικά προσαρμόστηκε και συμβιβάστηκε με τον ιμπεριαλισμό. Αυτή η τακτική επαναλαμβανόταν κάθε 6 χρόνια με ρεφορμιστική λογική, που ακύρωσε το χαρακτήρα της τάξης σε πολλούς επαναστατικούς σχηματισμούς, που τελικά απορροφήθηκαν από το σύστημα.

Βάζοντας και πάλι το ζήτημα της ανεξαρτησίας της τάξης και της ρήξης με το σύστημα διακρίνονται και σήμερα οι πολιτικές δυνάμεις. Από τη μία πλευρά ένας ριζοσπαστικός ταξικός πόλος ενάντια στην αστική τάξη και αυτές που στηρίζουν το σύστημα.

Είναι αλήθεια ότι υπάρχει ο παράγοντας της εκλογικής νοθείας. Τα εκατομμύρια των Μεξικανών που ψήφισαν τον ΑΜΛΟ σήμαιναν μια τελευταία ευκαιρία για το σύστημα. Σήμερα βέβαια η αντιπαράθεση που γίνεται δείχνει ότι ο ΑΜΛΟ είναι ένας άνθρωπος του συστήματος και τα όρια του μετεκλογικού κινήματος εξαντλούνται στην προσπάθεια των συμφωνιών που η αστική τάξη, μπορεί να κάνει για να μπορεί να κυβερνήσει. Αυτό το κίνημα τελείωσε την 1η Δεκέμβρη, για να δώσει τη θέση του σε ένα νέο σχήμα εκλογικό, το λεγόμενο Ευρύ Προοδευτικό Μέτωπο, που προβλέπει να μπει στους θεσμούς και να περιμένει τις εκλογές του 2012, αγνοώντας τη λαϊκή απαίτηση για ριζικές αλλαγές.

Την ίδια στιγμή η νέα κυβέρνηση Καλντερόν, υπολογίζει ότι με την ένταση της καταστολής θα οδηγήσει στην ήττα το λαϊκό κίνημα και το μήνυμα αυτό έχει αποδέκτη, πρώτα, την εξεγερμένη Οαχάκα. Ο Φελίπε Καλντερόν, πριν πάει στη Βουλή είχε φροντίσει να έχει τη στρατιωτική ηγεσία ως τον μόνο εγγυητή για να αναλάβει την προεδρία. Ετσι πρώτο μέτρο που πήρε ήταν το κύμα βίας ενάντια στη Λαϊκή Συνέλευση της Οαχάκα, με βαριές συνέπειες, νεκρούς και σήμερα πάνω από 100 συντρόφους που έχουν εξαφανιστεί και εκατοντάδες είναι στις φυλακές.

Η Λαϊκή Συνέλευση της Οαχάκα, είναι μια εμπειρία της λαϊκής πάλης με μεγάλη σημασία. Πολλά διδάγματα μπορούν να βγουν. Είναι ταυτόχρονα ένα σύμπτωμα της εποχής. Και όποιος παρακολουθεί την εξέλιξη του κινήματος, την πολιτική σκηνή στο Μεξικό, θα καταλάβει ότι εμπεριέχει ξεκάθαρα στοιχεία εξέγερσης.

- Μαθαίνουμε ότι δημιουργήθηκε ο χώρος Αντικαπιταλιστικών Οργανώσεων στο Μεξικό, ποια είναι η θέση του ΚΚ του Μεξικού;

- Πρέπει να πούμε ότι η «Αλλη Καμπάνια», συσπειρώνει εκτός από τους ιθαγενείς, κοινωνικά κινήματα, προσωπικότητες, οργανώσεις της Αριστεράς που συμμετείχαν στην 6η Διακήρυξη. Εκεί εμφανίστηκε και η ανάγκη ύπαρξης χώρου που να εκφράσει την αντικαπιταλιστική Αριστερά, για να συντονιστεί η κοινή δράση. Εγιναν 4 διασκέψεις σε όλη τη χώρα με θέματα σχετικά. Για τον χαρακτηρισμό της κατάστασης στη χώρα, στη Λατινική Αμερική, για τον Διεθνισμό με τους κάτω και την Αριστερά, για την ιστορία της λαϊκής πάλης, για τον αντικαπιταλιστικό αγώνα σήμερα.

Ταυτόχρονα έγιναν εκδηλώσεις αλληλεγγύης με την Οαχάκα, στις 3 και 20 Νοέμβρη.

Φυσικά εμείς οι κομμουνιστές προτείνουμε τον σοσιαλισμό ως την επαναστατική διέξοδο και δίνουμε προσοχή στο κεντρικό ζήτημα που θα μπορούσαμε να πούμε, την αντικαπιταλιστική ταυτότητα: μέχρι τώρα η συμφωνία είναι ότι πρέπει να καταστραφεί το σύστημα, αυτό συσπειρώνει τους από κάτω και προτρέπει ότι πρέπει να είναι ο ίδιος ο λαός που θα αποφασίσει, όταν θα έχει καταστραφεί το σύστημα που τον καταπίεζε, πως θα πάμε πέρα από το κεφαλαιοκρατικό σύστημα. Βεβαίως εμείς προτείνουμε τη διέξοδο που πηγάζει από τις δικές μας Μαρξιστικές Λενινιστικές αρχές.

- Τι σημαίνει «ριζοσπαστικοποίηση της πάλης» όπως το αναφέρεται στα ντοκουμέντα σας;

- Οι κομμουνιστές μόλις πρόσφατα πραγματοποιήσαμε την τρίτη ολομέλεια της ΚΕ. Σε αυτή διατυπώθηκαν οι θετικές εκτιμήσεις αυτής της πρώτης φάσης της «Αλλης Καμπάνιας», εξετάστηκε αυτό που είχε βάλει και σαν ερώτημα ο υποδιοικητής Μάρκος «ή θα ξεσηκωθεί ο καθένας από την πλευρά του ή όλοι μαζί θα προωθήσουμε τη λαϊκή εξέγερση». Ο μεξικάνικος λαός αρχίζει να αποφασίζει ότι φτάνει πια. Γι' αυτό απαιτείται ένα επαναστατικό κόμμα που θα θέσει σε εφαρμογή τους βαθιούς μετασχηματισμούς που θα πραγματοποιήσουν οι μάζες, ως το συλλογικό υποκείμενο της ιστορίας. Απαιτείται σε αυτή τη διαδικασία οι κομμουνιστές να τα δώσουμε όλα.

Η Μαρξιστική - Λενινιστική οργάνωση πρέπει να λειτουργεί στο 100% και να είναι προετοιμασμένη για όποια εξέλιξη, και πρώτα και κύρια να αντιμετωπίσει την αντίδραση χωρίς να χάσει στιγμή τον επιθετικό χαρακτήρα, που η λαϊκή πάλη θέτει. Οταν μιλάμε για τη ριζοσπαστικοποίηση της πάλης του λαού, εννοούμε ότι πέρα από τις δραματικές συνθήκες της ζωής που προκαλεί ο καπιταλισμός, πρέπει να συνειδητοποιηθεί ότι πρέπει να πάμε στη ρίζα του προβλήματος, να συγκρουστούμε με το σύστημα και να το καταστρέψουμε.

- Πείτε μας λίγα λόγια για τον ρόλο της διεθνιστικής αλληλεγγύης στον αγώνα του μεξικάνικου λαού.

- Δεν υπάρχει αγώνας που μπορεί να δοθεί χωρίς τη βοήθεια, την κατανόηση και τη διεθνιστική αλληλεγγύη άλλων λαών. Το Μεξικό και ο λαός του, με τα καλύτερα παιδιά του έχει προσφέρει τη διεθνιστική αλληλεγγύη στη Δημοκρατική Ισπανία, όπου πολλοί εργαζόμενοι ανάμεσά τους και ο κομμουνιστής Νταβίντ Αλφαρο Σικέιρος και αργότερα μετά την ήττα οι Δημοκρατικοί ως αδέλφια μας, βρήκαν καταφύγιο στη χώρα μας. Επίσης η αλληλεγγύη στη Νικαράγουα, το Ελ Σαλβαδόρ, τη Γουατεμάλα και φυσικά η αλληλεγγύη που εκφράζεται καθημερινά με τη σοσιαλιστική Κούβα.

Αλλά σήμερα ο μεξικάνικος λαός έχει ανάγκη από αλληλεγγύη. Η 22η Δεκέμβρη προγραμματίζεται ως εθνική και διεθνής μέρα αλληλεγγύης στην εξεγερμένη Οαχάκα. Η διεθνιστική αλληλεγγύη είναι μια ανώτερη και απαραίτητη αξία για την αντικαπιταλιστική πάλη.

• Η συνέντευξη πάρθηκε κάποιες μέρες πριν τις εκδηλώσεις αλληλεγγύης στην εξεγερμένη Οαχάκα την Παρασκευή 22/12. Την ημέρα αυτή πραγματοποιήθηκε στην ίδια την Οαχάκα - όπως και σε άλλες πόλεις - νέα μεγάλη διαδήλωση που διοργάνωσε η Λαϊκή Συνέλευση παρά τα μέτρα καταστολής που πήρε η τοπική κυβέρνηση του φασίστα κυβερνήτη Ουλίσες Ρουίς. Και φυσικά, ένα απο τα κύρια αιτήματα του λαϊκού κινήματος είναι η παραίτηση του κυβερνήτη, η απελευθέρωση των δεκάδων φυλακισμένων και η αποκατάσταση των κοινωνικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.