Η απόφαση του υπηρεσιακού προέδρου του Μπανγκλαντές Ιατζουντίν Αχμεντ να αναθέσει στο στρατό την «τήρηση του νόμου και της τάξης» στη χώρα, 45 μέρες πριν από τις εκλογές που επαναπρογραμματίστηκαν για την 23η Γενάρη, όξυνε περαιτέρω τα πνεύματα στη χώρα, εν μέσω των κινητοποιήσεων της αντιπολίτευσης που απαιτεί αναβολή της ψηφοφορίας, μεταρρύθμιση της διαδικασίας και καθαίρεση πολλών μελών της εκλογικής επιτροπής και συνεχίζει να οργανώνει μαζικές - και αιματηρές - κινητοποιήσεις στις μεγαλύτερες πόλεις της χώρας. Είναι πολύ πιθανό, σύμφωνα με τον Φάριντ Αχμεντ, ανταποκριτή του ειδησεογραφικού πρακτορείου IPS, η εξέλιξη αυτή να οδηγήσει την 14μελή συμμαχία των κομμάτων της αντιπολίτευσης υπό την ηγεσία της Λαϊκής Ενωσης (Awami League, AL) της πρώην πρωθυπουργού Σεΐχ Χασίνα να απόσχει από την ψηφοφορία. Είναι χαρακτηριστικό το ότι, τη Δευτέρα που πέρασε, τέσσερα μέλη της υπηρεσιακής κυβέρνησης της οποίας ηγείται ο πρόεδρος παραιτήθηκαν, εκφράζοντας τη διαμαρτυρία τους για την ανάπτυξη του στρατού στη χώρα - το πρώην Ανατολικό Πακιστάν, που ανεξαρτητοποιήθηκε μετά από έναν ιδιαίτερα αιματηρό εμφύλιο το 1971 και έχει στενάξει επανειλημμένως υπό στρατιωτικά καθεστώτα στη σύντομη σύγχρονη ιστορία της. Εξάλλου, το μεγαλύτερο κόμμα του Μπανγκλαντές, το Εθνικιστικό (BNP), υπήρξε δημιούργημα του πρώην στρατιωτικού δικτάτορα, υποστρατήγου Ζιαούρ Ραχμάν. Μετά τη δολοφονία του στρατηγού από άλλους πραξικοπηματίες το 1981, ο έλεγχος του BNP πέρασε στη χήρα του: τη Χαλέντα Ζία, η οποία, αυτόν τον Οκτώβρη, ολοκλήρωσε την πενταετή θητεία της ως πρωθυπουργός της χώρας και - όπως καταγγέλλει η αντιπολίτευση - προαλείφεται ήδη για την επανεκλογή της έχοντας «κλέψει» στο μοίρασμα της τράπουλας, δηλαδή τη σύνθεση της εκλογικής επιτροπής.

Η Σεΐχ Χασίνα «κληρονόμησε» την ηγεσία της Λαϊκής Ενωσης μετά το θάνατο του πατέρα της, ιδρυτικής μορφής του Μπανγκλαντές και πρώτου προέδρου της χώρας, Σεΐχ Μάτζιμπαρ Ραχμάν, ο οποίος δολοφονήθηκε το 1975, στην πορεία ενός πραξικοπήματος, στο οποίο, όπως η ίδια έχει υποστηρίξει επανειλημμένως, είχε ανάμειξη και ο Ζιαούρ Ραχμάν. Η προσωπική αντιπαλότητα των δύο αυτών ηγετικών μορφών της πολιτικής σκηνής στο Μπανγκλαντές - που κατά μια παράδοξη συγκυρία είναι γυναίκες - είναι μια από τις διαστάσεις του σημερινού πολιτικού αδιεξόδου στη χώρα αυτή της νοτιοανατολικής Ασίας, που έχει γίνει γνωστή για τις άθλιες εργασιακές συνθήκες στη σημαντικότερη εξαγωγική βιομηχανία της, αυτήν των υφασμάτων και του ρουχισμού.

Σε ανακοίνωσή της όσον αφορά την ανάθεση αστυνομικού ρόλου στο στρατό, η οργάνωση Human Rights Watch (HRW, Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων) σημείωσε ότι «η πρότερη εμπειρία όσον αφορά την ανάπτυξη του στρατού από ηγέτες του Μπανγκλαντές εγείρει για μας σοβαρούς λόγους ανησυχίας». Το 2002, στη διάρκεια της πιο πρόσφατης ανάπτυξης του στρατού σε τέτοιο ρόλο, εξήγησε, «πάνω από 50 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους μετά τις συλλήψεις τους από στρατιώτες». Πρόσθεσε ότι τα μέλη των ενόπλων δυνάμεων που προβαίνουν σε ωμές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα απολαμβάνουν «σχεδόν πλήρους ατιμωρησίας για τα εγκλήματά τους στο παρελθόν». Και πρόσθεσε ότι είναι ένα μεγάλο ερώτημα το αν ο στρατός θα σεβαστεί το νόμο που κλήθηκε να τηρήσει.

Η αντιπολίτευση επιχείρησε να κεφαλαιοποιήσει τις παραιτήσεις της περασμένης Δευτέρας, καλώντας εκ νέου τον πρόεδρο - ο οποίος συνδέεται στενά με το BNP - να παραιτηθεί ώστε να αναλάβει μια «ουδέτερη» μεταβατική κυβέρνηση, ικανή να διεξαγάγει «ελεύθερες και δίκαιες εκλογές». Κατηγόρησε τον Αχμεντ ότι παραβιάζει το Σύνταγμα διατάσσοντας την ανάπτυξη των ενόπλων δυνάμεων της χώρας, καθώς και ότι εξακολουθεί να «λαμβάνει διαταγές» από την Χαλέντα Ζία και άλλα κορυφαία στελέχη του BNP. Ο ίδιος ο υπηρεσιακός πρόεδρος - τον οποίο διόρισε η Ζία - κάθε άλλο παρά προσπαθεί να αποδείξει την υποτιθέμενη ουδετερότητά του: Πριν από δύο βδομάδες διόρισε στην εκλογική επιτροπή τον Μαντάμπιρ Χοσάιν Τσάντουρι, ένα πρώην στέλεχος του στρατού που κατηγορείται ότι είχε διατάξει και συμμετάσχει σε ομαδικούς φόνους και βιασμούς στη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου. Το γεγονός προκάλεσε επικριτικά δημοσιεύματα ακόμη και σε «ουδέτερες» αστικές εφημερίδες, όπως η New Age και η Daily Star, που, αντίστοιχα, έκαναν λόγο για «αμφιλεγόμενο σχεδιασμό» και «μονομερείς κινήσεις που εντείνουν την κρίση αντί να την αποκλιμακώνουν».

Η παραλυτική σύγκρουση - με την αντιπολίτευση να προχωρά σε διαδηλώσεις και αποκλεισμούς δρόμων και τη συμπολίτευση να διοργανώνει αυτήν τη βδομάδα μια αντιδιαδήλωση που χαρακτηρίστηκε από το BBC ως επίδειξη ισχύος, με άλλον ένα νεκρό να προστίθεται στους δεκάδες, από την έναρξη των ταραχών - πλήττει περισσότερο τους φτωχότερους πολίτες, αυτό το 50% των 140 εκατ. κατοίκων του Μπανγκλαντές που ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. «Ολοι θέλουν να μάθουν τι μας περιμένει, αν οι εκλογές θα γίνουν όπως έχει προγραμματιστεί», λέει ο Σίχαμπ Ουντίν, καθηγητής σε ιδιωτικό εκπαιδευτικό ίδρυμα, εκφράζοντας την εντεινόμενη ανησυχία και της μέσης τάξης, του μάλλον επίζηλου, για την πλειοψηφία του πληθυσμού, στρώματος του εγχώριου πληθυσμού.

Το χάσμα παραμένει αγεφύρωτο, με την Χασίνα να αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο αποχής από την επικείμενη εκλογική διαδικασία και την κυβερνητική πλευρά να διαμηνύει, διά στόματος του γενικού γραμματέα του ΒΝΡ Αμπντουλ Μάναν Μπουιγιάν, ότι «αν ένα κόμμα αποφύγει τις εκλογές, αυτό δε σημαίνει ότι οι εκλογές χάνουν την αξιοπιστία τους». Την Πέμπτη που πέρασε, για άλλη μια φορά, διαδηλωτές και από τα δύο κόμματα συγκρούστηκαν στην Ντάκα και άλλες πόλεις του Μπανγκλαντές - σε άλλη μια κλιμάκωση της έντασης, που δεν αναμένεται να κοπάσει έως την 23η Γενάρη, τη μέρα για την οποία «αναβλήθηκαν» οι εκλογές. Σχολιάζοντας τα τελευταία γεγονότα, το ΚΚ Μπανγκλαντές (CPB) εξέφρασε «σοβαρή ανησυχία για τα πραγματικά κίνητρα της ανάπτυξης του στρατού με την αστεία δικαιολογία της τήρησης του νόμου και της τάξης», ενώ άφησε να εννοηθεί ότι δεν αποκλείεται να υπάρξει πραξικόπημα, κάνοντας λόγο για κίνδυνο «διακοπής της πολιτικής διαδικασίας». Επισήμανε, ακόμη, ότι η μεταβατική κυβέρνηση δείχνει προκατειλημμένη «υπέρ εγκληματιών πολέμου και αυταρχικών δυνάμεων», καθώς και τους «ελιγμούς του προέδρου» που προκαλούν αγανάκτηση στο λαό της χώρας.