Οι αναφορές του Αλ. Παπαδόπουλου στην αρχή και στο τέλος των δηλώσεων στον ιδρυτικό νόμο του ΕΣΥ το 1397/1993, δεν μπόρεσαν να μειώσουν ούτε στο ελάχιστο το σκληρό πυρήνα των νεοφιλελεύθερων επιλογών της κυβέρνησης στο χώρο της υγείας, όπου παρουσίαζε το ΕΣΥ -που ποτέ βέβαια δεν ολοκληρώθηκε- ως γνήσιο τέκνο του ΠΑΣΟΚ.

Ηρθε άλλωστε η ΝΔ -χτες και προχτές- και δήλωσε με ικανοποίηση ότι η κυβέρνηση υιοθέτησε τις πολλές πάγιες δικές της θέσεις. Πιο αποκαλυπτικός ήταν ο υπουργός Τύπου Δ. Ρέππας που δήλωσε: «Βασική αρχή είναι ο διαχωρισμός ανάμεσα σε αυτόν που παράγει τις υπηρεσίες υγείας και σε αυτόν που τις έχει ανάγκη και τις αγοράζει».

Αυτή η αρχή της αγοραπωλησίας των υπηρεσιών υγείας διαπερνά από την αρχή ως το τέλος τους άξονες της διαβόητης μεταρρύθμισης, με αποτέλεσμα -αν υλοποιηθούν- το ΕΣΥ να μετατραπεί σε Επιχειρηματικό Σύστημα Υγείας και να μη θυμίζει σε τίποτε το -έστω και ανολοκλήρωτο- Εθνικό Σύστημα Υγείας.

Το υπουργικό συμβούλιο είπε ο υπουργός Υγείας Αλ. Παπαδόπουλος ενέκρινε τους άξονες της εισήγησής του. Ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης είπε -σύμφωνα με πληροφορίες- ότι πρέπει να στηριχτεί η μεταρρύθμιση και να γίνει σταδιακή εφαρμογή.

Αμέσως μετά το υπουργικό συμβούλιο ο Αλ. Παπαδόπουλος παρουσίασε τους οχτώ άξονες, από τους οποίους σε γενικές γραμμές προκύπτουν τα εξής:

• Γίνεται διάσπαση του δημόσιου συστήματος υγείας -σε πρωτοβάθμιο και δευτεροβάθμιο επίπεδο- σε Περιφερειακά Συμβούλια Υγείας (ΠεΣΥ), που θα είναι μεν ΝΠΔΔ, αλλά τη διαχείριση θα την έχουν ανώνυμες εταιρίες.

Τα ΠεΣΥ αυτά δεν έχουν καμία σχέση με εκείνα του 1397/83, που ποτέ, βέβαια δε λειτούργησαν - αλλά η πρόβλεψη ήταν να αποτελούν έκφραση των μαζικών φορέων της περιφέρειας.

• Η μέχρι τώρα μορφή των νοσοκομείων και σε επίπεδο λειτουργίας, αλλά και διοίκησης καταργείται και στη θέση τους μπαίνουν οι μάνατζερ.

Σε αυτά τα πλαίσια λειτουργίας προβλέπεται η συγχώνευση, η μεταφορά και η αλλαγή της λειτουργίας ορισμένων νοσοκομείων.

Τόσο από τα ΠεΣΥ, όσο και από τα νοσοκομεία καταργούνται οι εκπρόσωποι των κοινωνικών φορέων και διαμορφώνεται ένας αυταρχικός τρόπος διοίκησης.

Η ίδια αυταρχική νοοτροπία εκφράζεται και σε επιστημονικό επίπεδο, καθώς καταργούνται οι επιστημονικές επιτροπές στα νοσοκομεία.

• Επιχειρείται να δοθεί έμφαση στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, ενώ εξοβελίζεται ακόμα και ως έννοια ο οικογενειακός γιατρός.

Ετσι δημιουργείται ενιαίος χρηματοδοτικός φορέας από τους κλάδους υγείας των βασικών ταμείων (ΙΚΑ, ΤΕΒΕ, ΟΓΑ, Δημόσιο και άλλα) -στον οποίο θα προστίθενται και τα «άλλα έσοδα»- για να «αγοράζει υπηρεσίες πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας φροντίδας από το ΕΣΥ και τον ιδιωτικό τομέα».

Ετσι πριμοδοτείται κατευθείαν ο επιχειρηματική δραστηριότητα στον τομέα της υγείας.

Αντί του οικογενειακού γιατρού προβλέπεται ο προσωπικός γιατρός που μεταξύ των άλλων θα περιορίζει και τη νοσηλεία, καθώς χωρίς την έγκρισή του ο ασθενής δε θα μπορεί να νοσηλευτεί σε μονάδα της επιλογής του.

• Το ΙΚΑ διχοτομείται, καθώς τα πολυιατρεία του θα μετονομαστούν, μαζί με ορισμένα μικρά νοσοκομεία σε Κέντρα Υγείας Αστικού Τύπου, ενώ ο υπουργός αν και εξήγγειλε τη δημιουργία νέων, δεν είπε και πόσα θα γίνουν.
• Επιτρέπεται πια το ιδιωτικό ιατρείο μέσα στα νοσοκομεία από μια μερίδα γιατρών, με επιβάρυνση των ασθενών ή των ταμείων τους.

Οσον αφορά την κάλυψη των κενών ο Αλ. Παπαδόπουλος είπε ότι μέχρι το 2003 θα καλυφθούν όλες οι κενές θέσεις ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού και ανέβασε το προς πρόσληψη νοσηλευτικό προσωπικό σε 10.000-12.000 άτομα.

• Οσον αφορά τη χρηματοδότηση -εκτός από τα ασφαλιστικά ταμεία και την κρατική επιχορήγηση- η κυβέρνηση προσβλέπει στην εξοικονόμηση πόρων και από τη «νέα πολιτική συνεργασίας με τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες».

Ετσι τα προς ανακαίνιση κρεβάτια στα νοσοκομεία θα πάνε για υπενοικίαση στις ασφαλιστικές εταιρίες.

Προσθέτοντας τις ανάλογες δόσεις κοινωνικού διαλόγου (20 Αυγούστου μέχρι τέλος Σεπτέμβρη) αλλά και δείχνοντας αποφασιστικότητα απέναντι σε δογματισμούς γύρω από ψευτοϊδεολογήματα, ο Αλ. Παπαδόπουλος παρουσίασε τα βασικά στάδια της μεταρρύθμισης με την ψήφιση εντός έξι μηνών όλων των σχετικών νομοθετημάτων, τη συγκρότηση των ΠεΣΥ το 2001, τη σταδιακή έναρξη λειτουργίας του προσωπικού γιατρού από το 2002 και τη συγκρότηση του ΟΔΙΠΥ μέχρι το τέλος του 2001.