Κάποιοι οικονομικοί παράγοντες έλεγαν πριν από καιρό ότι «ακόμη και αν δε μας έδινε η ΔΟΕ τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, έπρεπε να τους εφεύρουμε». Τη ρήση αυτή φαίνεται πως ενστερνίζεται απόλυτα και η κυβέρνηση, η οποία, με πρόσχημα τη διοργάνωσή τους, προσπαθεί να δικαιολογήσει όσα μέτρα διαθέτει στη φαρέτρα της και σκοπεύει να εκτοξεύσει εναντίον των συμφερόντων του λαού. Είτε πρόκειται για την επαναφορά των εργασιακών σχέσεων στο Μεσαίωνα, είτε για την καταβαράθρωση του Ασφαλιστικού, είτε για το μπαράζ των ιδιωτικοποιήσεων, είτε για την πλήρη παράδοση της χώρας μας στο άρμα των Αμερικανών. Σ' αυτό, άλλωστε, δεν αποσκοπούσε η κινδυνολογία του ίδιου του πρωθυπουργού, όταν πριν από λίγες βδομάδες έθετε τη χώρα «σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης», με την επίκληση του φόβου να χάσουμε - τάχα - τους Ολυμπιακούς; «Τα κεφάλια μέσα», μας είπε ουσιαστικά, «μην αντιδράτε για τίποτε. Κινδυνεύει η νέα ...Μεγάλη Ιδέα»!

Και, βέβαια, είναι πολλαπλοί οι στόχοι και τα συμφέροντα, που θέλει η κυβέρνηση να εξυπηρετήσει, με τη διοργάνωση και υλοποίηση της Ολυμπιάδας του 2004. Μέσα από τον τεράστιο προϋπολογισμό των Ολυμπιακών Αγώνων - και το «μεγάλο φαγοπότι» που προδιαγράφεται - αναμένεται να συνεχιστεί η πολιτική των «μεγάλων έργων», που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματική ανάπτυξη της χώρας και, κυρίως, της περιφέρειας. Αντίθετα, επιδιώκεται να επιταχυνθεί η μετατροπή της πρωτεύουσας σε ένα τεράστιο μητροπολιτικό κέντρο υπηρεσιών, με «νησίδες - γκέτο» για τους πλούσιους στις περιοχές - «φιλέτα», όπως οι ακτές του Σαρωνικού, το Ελληνικό κλπ. Οι «πληβείοι» από κει θα αποκλείονται, όχι με νόμο, αλλά επειδή δε θα μπορούν καν να πλησιάσουν οικονομικά... Αλλά και πώς αλλιώς, άραγε, παρά με την επίκληση των Ολυμπιακών, θα μπορούσαν να μετατραπούν οι τελευταίοι ελεύθεροι χώροι της Αττικής σε οικόπεδα;

Το «πακέτο», λοιπόν, αυτό του προϋπολογισμού των Ολυμπιακών Αγώνων σκαρφάλωσε, ήδη, στα 1,87 δισ. δρχ. από 850 δισ. δρχ. που προέβλεπε ο Φάκελος Διεκδίκησης. Και, μάλιστα, σε σημερινές τιμές που ξέρουμε όλοι πως δεν πρόκειται, παρά να ανέβουν ακόμη περισσότερο. Και δεν κινδυνεύει πια κανείς να χαρακτηριστεί ως «Κασσάνδρα», αν προβλέψει πως θα διατεθούν με όρους αδιαφάνειας. Το προανήγγειλε ο ίδιος ο υπουργός Πολιτισμού Θ. Πάγκαλος, μιλώντας για ...«περιορισμένες διαδικασίες»! Αφήστε, που υπάρχουν κι άλλοι που υποστηρίζουν πως περισσότερο θα μας στοιχίσουν αν ακολουθηθούν οι κανονικοί διαγωνισμοί, γιατί τότε θα αναγκαστούμε να πληρώσουμε δεκάδες δισ. δρχ. «πανωπροίκια» - γνωστά και από το μετρό της Αθήνας - ως «μέτρα επιτάχυνσης»!

Βολεύει, λοιπόν, αφάνταστα την κυβέρνηση το όλο σκηνικό δήθεν κινδύνου της Ολυμπιάδας, που στήθηκε επίτηδες. Και επειδή στη ζωή πάντα όταν κάποιος κερδίζει, κάποιος άλλος χάνει, στην περίπτωση αυτή, χαμένος θα είναι ο ελληνικός λαός, ο κάτοικος, πριν απ' όλα, της Αττικής. Ολος ο λαός, επίσης, που θα κληθεί στο τέλος - ή και από την αρχή - να πληρώσει τα σπασμένα. Γι' αυτό και σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να παρακολουθήσει αμέτοχος αυτό το «χονδρό παιχνίδι» που παίζεται σε βάρος του και να δεχτεί τον πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό και περιβαλλοντικό ακρωτηριασμό του. Οσο ακόμη υπάρχει καιρός - και πραγματικά υπάρχει - θα πρέπει να οργανώσει την πάλη και την αντίστασή του και να αποκρούσει τις συνέπειες και όλα τα αντιλαϊκά μέτρα και τις επιπτώσεις που συνδέονται με τους Ολυμπιακούς Αγώνες.