Ακόμη και αν υλοποιήσει στο ακέραιο τις προεκλογικές δημαγωγικές υποσχέσεις, που μοίρασε ο πρωθυπουργός, με δηλώσεις που έκανα μετά τη συνεδρίαση της κυβερνητικής επιτροπής και όσα εξήγγειλε από το βήμα της Διεθνούς Εκθεσης Θεσσαλονίκης, στην προσπάθειά του να εξωραϊσει την αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική, οι εργαζόμενοι σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να εφησυχάσουν. Κι αυτό, γιατί είναι δεδηλωμένο ότι η κυβέρνηση θα συνεχίσει την ίδια σκληρή αντιλαϊκή πολιτική, προκειμένου να επιτευχθούν τα κριτήρια της ΟΝΕ. Αλλωστε, κανείς δεν είναι τόσο αφελής, ώστε να πιστέψει ότι η παροχή κάποιων ψίχουλων, που ανακοινώθηκαν χτες, μπορεί να απαλύνει την τραγική οικονομική κατάσταση, στην οποία έχει οδηγηθεί η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Και όλα αυτά, διότι, η εξαγγελία αυτών των "παροχών" αποτελεί ένα δημαγωγικό προεκλογικό κεφάλαιο στην πολιτική, αφού η παροχολογία γίνεται σε μια περίοδο, που επιταχύνεται η διάλυση και η παράδοση της παραγωγικής βάσης της χώρας στα χέρια του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου.

Πρωταρχικό ζήτημα της κυβέρνησης αυτή την περίοδο είναι η λεγόμενη "αναδιάρθρωση" της οικονομικής βάσης της χώρας, με κυριότερο στόχο, την ικανοποίηση των απαιτήσεων του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου. Επιτακτική απαίτησή του είναι, η παράδοση στα χέρια του, όχι μόνο των κερδοφόρων δημοσίων επιχειρήσεων, αλλά και όλης της δημόσιας υποδομής που έχει δημιουργηθεί με τα λεφτά του ελληνικού λαού.Ηδη το μεγάλο κεφάλαιο καρπώνεται αυτή τη στιγμή τα κέρδη πολλών επιχειρήσεων, που γιγάντωσε με τα λεφτά του ο ελληνικός λαός, (ΕΛ. ΠΕ, ΟΤΕ, ΙΟΝΙΚΗ κ.ά.), ενώ η επέλαση στο αμέσως επόμενο διάστημα αναμένεται να είναι ραγδαία. Στα χέρια του, έχει ανακοινωθεί ότι, θα περάσουν και μια σειρά έργων υποδομής (δρόμοι, αεροδρόμια, λιμάνια κ.ά.). Συνεπώς προκύπτει το ερώτημα: Αφού η παραγωγική βάση της χώρας παραδίδεται στα χέρια του ιδιωτικού κεφαλαίου πως είναι δυνατόν να υπάρχει αντίκρισμα σ' αυτές τις εξαγγελίες, όταν η απασχόληση έχει μειωθεί δραστικά, ανεβάζοντας το ποσοστό της ανεργίας στο 11% και η απώλεια των εσόδων του δημοσίου να πολλαπλασιάζεται;

Το "επιχείρημα" της κυβέρνησης στηρίζεται στη λογική του "μικρότερου κράτους", που επιτάσσει το μεγάλο κεφάλαιο, για να επιτευχθούν τα κριτήρια σύγκλισης στον τομέα της οικονομίας. Ωστόσο, όμως, η πραγματικότητα είναι διαφορετική, αφού στόχος του κεφαλαίου είναι να περάσουν στα χέρια του μεγάλου κεφαλαίου τα οικονομικά "φιλέτα" της χώρας. Δηλαδή, στο να παραδοθούν από την κυβέρνηση ο συνολικός πλούτος του ελληνικού λαού - άσχετα με τις συνέπειες για το κοινωνικό σύνολο - στα χέρια του μεγάλου κεφαλαίου.

Οι συνέπειες της αθρόας, πλην επιλεκτικής, εκποίησης του δημόσιου πλούτου(πρόκειται μόνο για τις κερδοφόρες) είναι πολλαπλά αρνητικές για τον ελληνικό λαό. Οι επιχειρήσεις αυτές έχουν στηριχτεί με τα λεφτά του ελληνικού λαού και το αποτέλεσμα είναι τα κέρδη τους να περνάνε στα χέρια μιας χούφτας επιχειρηματιών. Από την άλλη δίνεται και ένα μεγάλο πλήγμα στην απασχόληση.

Εκτός από μια σειρά παραγωγικές - και όχι μόνο - επιχειρήσεις του δημοσίου που ξεπουλήθηκαν μερικά ή ολικά σε ιδιώτες (τσιμεντοβιομηχανίες ΑΓΕΤ και ΧΑΛΚΙΔΟΣ, Ναυπηγεία Ελευσίνας και Σύρου, ΟΤΕ, όμιλος κρατικών επιχειρήσεων πετρελαίου και φυσικού αερίου, οι τράπεζες Ιονική, Κρήτης, Γενική κλπ.) η κυβέρνηση έχει θέσει σαν στόχο για το αμέσως επόμενο διάστημα, την εκποίηση της ΔΕΗ, η οποία είναι η μεγαλύτερη δημόσια επιχείρηση της χώρας καθώς και άλλων ΔΕΚΟ. Ηδη από μέρα σε μέρα αναμένεται να κατατεθεί για ψήφιση στο Θερινό Τμήμα της Βουλής το νομοσχέδιο για την απελευθέρωση - διάλυση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, που θα ανοίξει το δρόμο για τη μετοχοποίηση της ΔΕΗ και την παράδοση, σε πρώτη φάση, πάνω από το 30% της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας στους ιδιώτες. Στον τομέα δε, του φυσικού αερίου, η κυβέρνηση έχει μετατραπεί σε εξισορροπιστή των διαπλεκομένων συμφερόντων, ενώ σύντομα θα ανακοινωθεί και η παράδοση και νέου πακέτου μετοχών (και κερδών) του κρατικού ομίλου εταιριών Ελληνικά Πετρέλαια, (πρώην ΔΕΠ) στα χέρια του μεγάλου κεφαλαίου.

Στη σειρά μπήκαν και εταιρίες Υδρευσης Αθήνας και Θεσσαλονίκης, ο νέος Ιππόδρομος, η Διώρυγα της Κορίνθου (στην οποία μάλιστα το Δημόσιο θα προχωρήσει σε επενδύσεις εκσυγχρονισμού, ύψους 25 δισ. δραχμών), η "Ολυμπιακή"(ήδη παραδόθηκε σε ξένη αεροπορική εταιρία) τα Καταστήματα Αφορολόγητων Ειδών κλπ. Επίσης, τα δύο μεγάλα λιμάνια της χώρας, του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης έχουν μετατραπεί σε Ανώνυμες Εταιρίες, ενώ πρόσφατα ανακοινώθηκε η εκποίηση σε ιδιώτες του λιμανιού του Αστακού Αιτωλοακαρνανίας και μαζί του η Ναυτική Βιομηχανική Περιοχή (ΝΑΒΙΠΕ Αστακού). Δηλαδή, οι πιο δυναμικές επιχειρήσεις της ελληνικής οικονομίας βγήκαν ή βγαίνουνστο"σφυρί", βορά στις αρπακτικές διαθέσεις του κεφαλαίου. Παράλληλα, περισσότερες από 1.750 υπηρεσίες του Δημοσίου και Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου, είτε θα μετατραπούν σε Ανώνυμες Εταιρίες, είτε θα καταργηθούν. Στην περίπτωση που καταργηθούν, το έργο που επιτελούν θα περάσει φυσικά στα χέρια των ιδιωτών. Ακόμα και η ΔΕΘ - από το βήμα της οποίας μίλησε χτες ο πρωθυπουργός - έχει ανακοινωθεί δημόσια ότι πρόκειται να ιδιωτικοποιηθεί.

Μαζί, όμως, με τις επιχειρήσεις του ευρύτερου δημόσιου τομέα, "πωλητήριο" μπαίνει και στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, από τα μεγαλύτερα της χώρας και της Ανατολικής Μεσογείων, στη ΛΑΡΚΟ, που είναι η μοναδική επιχείρηση του είδους της στην Ευρώπη, ενώ έχει προηγηθεί η σκανδαλώδης πώληση της μεγαλύτερης χαρτοβιομηχανίας της χώρας, της ΣΟΦΤΕΞ, και μιας σειράς μικρότερων ή μεγαλύτερων επιχειρήσεων, πολλές από τις οποίες, στρατηγικής σημασίας.

Εκτός από την οικονομική ζημιά που έχει το ελληνικό Δημόσιο από το ξεπούλημα των δημοσίων επιχειρήσεων, τραγικές συνέπειες έχει και για την απασχόληση. Αξίζει να σημειώσουμε ότι από τις 40 επιχειρήσεις που το 1988 η καθεμία απασχολούσε περισσότερους από 1.000 εργαζόμενους και στο σύνολό τους 77.000 εργαζόμενους, μέσα σε μια δεκαετία οι θέσεις εργασίες αυτές έχουν "πέσει" στις 39.000. Δηλαδή μέσα σε 10 χρόνια, στις ίδιες επιχειρήσεις το προσωπικό μειώθηκε ακριβώς στο μισό! Από αυτές τις 40 επιχειρήσεις, οι 6 έβαλαν λουκέτο, ενώ 11 από αυτές δε συγκαταλέγονται πλέον στις 40, που ο αριθμός των εργαζομένων σ' αυτές ξεπερνάει τους 1.000. Φυσικά, αυτός ο αριθμός είναι πολλαπλάσιος, αν καταγράψουμε το σύνολο των επιχειρήσεων που στο ίδιο διάστημα μείωσαν το προσωπικό τους, ή έβαλαν λουκέτο. Ο παραπάνω αριθμός αναφέρεται ενδεικτικά, για να επισημανθεί το μέγεθος του προβλήματος. Μερικές από τις πιο μεγάλες επιχειρήσεις που ανήκαν στο Δημόσιο και είτε ξεπουλήθηκαν είτε έβαλαν λουκέτο (εκτός από αυτές που αναφέραμε πιο πάνω) είναι και τα Μεταλλεία πρώην Σκαλιστήρη, η Πειραϊκή Πατραϊκή, η κλωστοϋφαντουργία Αιγαίον, κλπ.

Αυτά είναι μερικά μόνο από τα αποτέλεσμα της εκσυγχρονιστής κυβερνητικής πολιτικής, που, βλέποντας τη λαϊκή κατακραυγή, η κυβέρνηση επιχειρεί να εξαπατήσει δημαγωγώντας τον ελληνικό λαό. Επειδή όμως το ψέμα, - όπως λέει ο λαός μας - "έχει κοντά ποδάρια", οι εργαζόμενοι, εκτός από τους αγώνες τους, θα απαντήσουν και με την ψήφο τους στις ερχόμενες εκλογές και ο καιρός είναι πολύ σύντομα μικρός.