Οι εξαγγελίες για φορολογικές "ελαφρύνσεις", στις οποίες προσέφυγε η κυβέρνηση, στην προσπάθειά της να ενισχύσει το... "κοινωνικό" πρόσωπο του κυβερνώντος κόμματος, ενόψει των επερχόμενων εκλογών, δεν είναι ικανές ούτε να σταθούν από μόνες τους ως ρυθμίσεις κοινωνικού χαρακτήρα, ούτε να ρετουσάρουν την ακραία φορομπηχτική πολιτική, σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, που επιβλήθηκε σε όλη την περίοδο διακυβέρνησης της χώραςαπό το ΠΑΣΟΚ. Διότι μια από τις πλευρές της πολιτικής σκληρής λιτότητας που εφαρμόζει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, από το 1993 που ανέλαβε τα "ηνία" μέχρι σήμερα, εκδηλώθηκε μέσα από μια άνευ προηγουμένων και σταδιακά αυξανόμενη φορολογική επιβάρυνση των μισθωτών, των συνταξιούχων και των ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων της χώρας.

Η παραπάνω διαπίστωση απορρέει από την επεξεργασία των ίδιων των επίσημων στοιχείων, που είναι δημοσιευμένα στην ετήσια έκθεση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, σχετικά με τη φορολογική επιβάρυνση που υπέστησαν στο διάστημα από το 1993 μέχρι το 1998 οι διάφορες κατηγορίες φορολογούμενων και τα οποία αποδεικνύουν ότι το βάρος της επίτευξης των κριτηρίων "σύγκλισης" για την ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ, το σήκωσαν κυρίως - όπως επέλεξε η κυβέρνηση - οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι και οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες.

Οπως φαίνεται και από το σχετικό πίνακα, κατά την εξαετία 1993 - 1998 διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑΣΟΚ:

• Το μέσο δηλωθέν εισόδημα του συνόλου των φορολογούμενων ανήλθε σε 3,3 εκατ. δραχμές από 2 εκατ. δρχ. που ήταν το 1993, αυξήθηκε δηλαδή κατά 88,3%. Την ίδια περίοδο ο μέσος φόρος του συνόλου των φορολογούμενων αυξήθηκε κατά 179,3%, αφού από 88.300 δρχ. που ήταν το 1993, ανήλθε σε 246.700 δρχ. το 1998! Αυτό είχε ως αποτέλεσμα μια σημαντική φορολογική επιβάρυνση ως προς το ποσοστό του δηλωθέντος εισοδήματος για το σύνολο των φορολογούμενων. Συγκεκριμένα, αν το 1993 το μέσο δηλωθέν εισόδημα των φορολογούμενων επιβαρύνονταν φορολογικά κατά 4,2%, το ποσοστό αυτό ανήλθε το 1998 σε 7,6%, αυξήθηκε δηλαδή κατά 3,4 ποσοστιαίες μονάδες.
• Το κύριο βάρος, ωστόσο, της συγκεκριμένης ασκούμενης από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ "φορομπηχτικής" πολιτικής το σήκωσαν οι μισθωτοί, των οποίων η μέση φορολογική επιβάρυνση στην ίδια περίοδο υπερδιπλασιάστηκε. Αν το 1993 ένας μισθωτός σε κάθε 1.000 δραχμές που δήλωνε στην εφορία πλήρωνε τις 36 δραχμές για φόρους, το ποσό αυτό αυξήθηκε μέχρι το 1998 κατά 102,8%, αφού τη χρονιά αυτή πλήρωνε στην εφορία 73 δραχμές φόρο για κάθε 1.000 δραχμές δηλωθέντος εισοδήματος. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο μέσος φόρος των μισθωτών από 89.100 δρχ. που ήταν το 1993 ανήλθε 293.000 δρχ. το 1998, αυξήθηκε δηλαδή κατά 228,8% (!), ενώ την ίδια περίοδο το μέσο δηλωθέν οικογενειακό εισόδημα των μισθωτών αυξήθηκε μόλις κατά 60,6%. Ανάλογα συμπεράσματα προκύπτουν και για την κατηγορία των συνταξιούχων, των οποίων ο μέσος φόρος στην ίδια περίοδο αυξήθηκε κατά 90%, σχεδόν διπλασιάστηκε δηλαδή, ενώ η μέση φορολογική επιβάρυνση ανήλθε σε 5,3% του δηλωθέντος εισοδήματος από 3,7%, που ήταν το 1993. Ειδικά για τη συγκεκριμένη κατηγορία φορολογουμένων, αξίζει να επισημανθεί και ο εξαιρετικά χαμηλός, σε σχέση με τις υπόλοιπες κατηγορίες φορολογουμένων, ρυθμός αύξησης του μέσου δηλωθέντος εισοδήματος (αυξήθηκε μόλις κατά 32%), λόγω των αυξήσεων "πείνας" που έδινε στις συντάξεις η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ όλα τα προηγούμενα χρόνια.
• Εκείνοι που σίγουρα πάντως βίωσαν όσο καμία άλλη κατηγορία φορολογούμενων τις θλιβερές συνέπειες των σταθεροποιητικών προγραμμάτων "σύγκλισης" για την ένταξης της χώρας στην ΟΝΕ, όλα τα προηγούμενα χρόνια, ήταν οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες και οι ελεύθεροι επαγγελματίες της χώρας, για την οριστική σύνθλιψη των οποίων η κυβέρνηση θέσπισε το 1994 το περίφημο σύστημα "αντικειμενικών" κριτηρίων φορολόγησής τους. Στο διάστημα 1993 - 1998, μέσα στο οποίο θεσπίστηκε και εφαρμόστηκε το φορομπηχτικό αυτό σύστημα, ο μέσος φόρος των ελεύθερων επαγγελματιών αυξήθηκε κατά 255,2% αφού από 284.200 δρχ. το 1993 ανήλθε σε...1.009.600 δρχ. το 1998 (!), ενώ η μέση φορολογική επιβάρυνση αυτής της κατηγορίας αυξήθηκε στην ίδια περίοδο κατά 6,3 ολόκληρες εκατοστιαίες μονάδες!

Η θέσπιση των "αντικειμενικών" κριτηρίων, το πάγωμα των αφορολόγητων ορίων, η μη τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας, σε συνδυασμό με την εισοδηματική πολιτική "πείνας" που εφαρμόστηκε όλα τα προηγούμενα χρόνια, αποτελούν το υλικό που συνέθεσε την παραπάνω ιδιαίτερα ζοφερή εικόνα στην οποία βρίσκονται σήμερα οι κατηγορίες φορολογούμενων, που απαρτίζουν τα λαϊκά στρώματα της χώρας. Και συνιστά κατάφωρο εμπαιγμό σε βάρος τους, η προσπάθεια του πρωθυπουργού να διαγράψει απώλειες χρόνων, μέσα από τις πρόσφατες εξαγγελίες, που με τη σειρά τους και αφ' εαυτές θα συνιστούν, ούτως ή άλλως "ψυχία".

Αλλωστε, να μην ξεχνάμε ότι το όριο φτώχειας για μια μέση ελληνική οικογένεια έχει προ πολλού ξεφύγει από τα εισοδήματα των 2 εκατομμυρίων δραχμών το χρόνο, ενώ τα βάρη που καλούνται να σηκώσουν οι φορολογούμενοι για την ανατροφή και την εκπαίδευση των παιδιών τους (λόγω της συνεχούς μείωσης των αντίστοιχων δαπανών του δημοσίου) δεν αντιμετωπίζονται ούτε με 10 ούτε με 20, αλλά ούτε και με 100.000 δραχμές φοροαπαλλαγή το χρόνο! Τέλος, σε ό,τι αφορά την κατάργηση των "αντικειμενικών κριτηρίων" για τους ελεύθερους επαγγελματίες, τους βιοτέχνες και τους εμπόρους, μένει κανείς να δει με τι θα αντικατασταθούν...

Βάσω ΜΠΑΡΜΠΑ