Από την ώρα που πέρασα τα σίδερα της αυλής του Πανεπιστημίου Αθηνών έκανα την επιλογή μου. Στάθηκα δίπλα σε εκείνους που κήρυξαν και πίστεψαν στην "πανανθρώπινη φιλία και το κοινό συμφέρον". Ημουν έτοιμος ψυχολογικά και πολιτικά όταν άκουσα την απόφαση στην Ολομέλεια των Δικηγορικών Συλλόγων(24/4/99) για την αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας στο λαό της Γιουγκοσλαβίας και δήλωσα συμμετοχή ως εκπρόσωπος του Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιώς. Συντρίβομαι όταν ακούω τις κυβερνητικές απόψεις ότι το ΝΑΤΟ επιφυλάσσει για την Επικράτειά μας μια καλή θέση στα Βαλκάνια και ένα καλό μερτικό στην αποζημίωση αποκατάστασης της ζωής στη Γιουγκοσλαβία. Σε ποιο νεκροτομείο θα γίνει η νεκροψία της νεκρής χώρας; Και θα πληρώσουμε, είναι σίγουρο, τα έξοδα της κηδείας της!

Ελληνικές σημαίες, επιγραφές: "Ανθρωπιστική βοήθεια" και συνθήματα αντιΝΑΤΟικά διαδήλωναν την ταυτότητά μας και το σκοπό της εξόρμησής μας. Το λεωφορείο καταπίνει τα χιλιόμετρα. Φτάνουμε βράδυ στη Θεσσαλονίκη. Στα προπύλαια των Δικαστηρίων, η ντουντούκα κραυγάζει "Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι". Είναι εκείνοι που μας υποδέχονται. Στο πρόγραμμα μια συμβολική πορεία προς το χώρο της παραλίας - Τελωνείου, όπου προστατεύονται με θρησκευτικό φανατισμό τα σύνεργα του εξανθρωπισμού του γιουγκοσλαβικού λαού (τανκς, κοντέινερς με πυρομαχικά κλπ. ).

Το νου μας τον οργώνουν βαθιές σκέψεις. Ο λογισμός των ανθρώπων στρέφεται γύρω από τους ισχυρισμούς των αναμορφωτών και δασκάλων της "νέας τάξης" που "υποβάλλονται σε ταλαιπωρίες και μεγάλες δαπάνες", για να βάλουν στο "σωστό" δρόμο το άτακτο και μικρό έθνος, αφού επί πολλά χρόνια το έχουν βάλει σε ασφυκτικό αποκλεισμό από τις διεθνείς συναλλαγές (εμπάργκο). Η συλλογιστική αυτή καταλήγει σε αδιέξοδο. Δε χωράει ο νους του ανθρώπου τον παραλογισμό να εμφανίζεται μια υπερδύναμη που της έχουν καταλογιστεί η γενοκτονία του λαού του Βιετνάμ και του Ιράκ και να επιτίθεται σε άλλον έναν λαό. Είναι υποκριτικοί, εγκληματικοί και απαράδεκτοι οι ισχυρισμοί των Αμερικανών, στους οποίους προσχώρησαν και οι προοδευτικοί Ευρωπαίοι. Δε θα υπέφερε όμως ο νους του ανθρώπου αν "έπιανε" τα πραγματικά αίτια της εξανθρωπιστικής μανίας των επιδρομέων. Απλά προσπαθούν να επιβάλλουν τη "Νέα Τάξη" με φωτιά και σίδερο, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά η αποκλειστική ικανοποίηση των συμφερόντων της.

Μπήκαμε στο Βελιγράδι. Η καρδιά μας φουσκώνει από αισθήματα οργής κατά των επιδρομέων. Είχαμε την τύχη να καθίσουμε δίπλα σε σπουδαίες προσωπικότητες. Αξιόλογοι άνθρωποι, οπλισμένοι με αποφασιστικότητα, μας έδωσαν να καταλάβουμε ότι δεν πρόκειται "να παραδώσουν εθελοντικώς τη μήτρα της γης, τη φάτνη της δημιουργίας τους, της ιστορίας και του πολιτισμού τους". Και εγώ θυμάμαι τα δικά μας. Λαέ βασανισμένε. Ολα όσα κατακτήσανε οι λαοί πεντακόσια χρόνια, τώρα τα καταπίνει ο "δεινόσαυρος της νέας τάξης". Ο λαός της πρωτεύουσας πόλης έζωσε κατά χιλιάδες το χώρο της πλατείας. Η έκφραση στα πρόσωπά τους φανέρωνε στωικότητα και προσμονή της ειρήνης.

Αργά τη νύχτα μας πήρε ο ύπνος στο ξενοδοχείο. Ο συναγερμός που είχε σημάνει νωρίς, διαρκούσε όλη τη νύχτα. Εληξε στις επτά το πρωί... Πέρασε η ώρα και αρχίζει η διαδικασία του αποχωρισμού. Σφίγγουμε τα χέρια και ανοίγουμε τις καρδιές μας. Οι όρκοι είναι σιωπηλοί. Με την καρδιά και το βλέμμα δίνουμε διαβεβαιώσεις. Μας εμπιστεύονται. Ακουμπάνε στο όρθιο ανάστημα του ελληνικού λαού και σε αυτό ακριβώς έγκειται η αξία της αποστολής μας.

Το να φύγει Ελληνας από το Βελιγράδι δεν είναι μια πράξη απλής κίνησης και αλλαγής περιβάλλοντος. Η αποχώρηση από το χώρο αυτό έχει βαθύ ψυχισμό. Είναι εκείνο το διεθνιστικό σάλπισμα, η ιδέα του Ρήγα Βελεστινλή: "Σε ανατολή και δύση... για την πατρίδα όλοι να 'χωμεν μια καρδιά, Βούλγαροι κι Αρβανίτες, Αρμένιοι και Ρωμιοί, στην πίστη του ο καθένας ελεύθερος να ζει". Η γη της Ελλάδας τον γέννησε, η γη της Σερβίας τον κρατεί στα σπλάχνα της.ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΓΕΩΡΓΑΤΟΣ