Συγκεκριμένα αναφέρει: "Κανείς ούτε και το ΚΚΕ δεν τολμά να εισηγηθεί μια ριζικά διαφορετική μορφή της κοινωνικής οργάνωσης που θα οδηγούσε σταδιακά σε μια καλύτερη, πιο ελεύθερη και πιο χειραφετημένη κοινωνική πραγματικότητα". "Ως ΚΚΕ - σε άλλο σημείο γράφει - δίχως όμως την επαναστατική επαγγελία της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής και την προστατευτική ομπρέλα του Συμφώνου της Βαρσοβίας", αναφέρεται "σε πολιτικά προτάγματα και σχήματα που δεν μπορούν, αλλά ούτε και επιδιώκουν, να μετουσιωθούν σε άμεσες και συγκεκριμένες πολιτικές πράξεις". Και σε άλλο σημείο γράφει: "Ολα τα κόμματα συμφωνούν επίσης ότι οι θεμελιακές δομές της κοινωνικής οργάνωσης θα πρέπει να στηρίζονται στην οικονομία την αγοράς".

Η στρατηγική επιδίωξη όμως του ΚΚΕ, όπως διατυπώθηκε στο 15ο Συνέδριο, είναι: "Η επαναστατική κατάκτηση της εξουσίας απ' την εργατική τάξη σε συνεργασία με τους συμμάχους της. Η κοινωνικοποίηση των βασικών μέσων παραγωγής. Ο σοσιαλιστικός σχεδιασμός". (Πρόγραμμα του ΚΚΕ, έκδοση της Κεντρικής Επιτροπής 1996 σελ. 43). Στην επόμενη σελίδα προβλέπει: "Ανεξάρτητα τη μορφή που θα πάρει το σοσιαλιστικό κράτος, από την άποψη της ταξικής ουσίας θα είναι επαναστατική εξουσία της εργατικής τάξης, η δικτατορία του προλεταριάτου" (ο. π. σ. 44)

Ενδεχόμενα ο Κ. Τ., με την αναφορά στο Σύμφωνο της Βαρσοβίας, εννοεί ότι η στρατηγική επιδίωξη του ΚΚΕ είναι εξωπραγματική. Ομως, πρέπει να έχουμε υπ' όψη ότι οι κοινωνικές εξελίξεις είναι περίπλοκες. Μην ξεχνάμε ότι ο ίδιος ο Β. Ι. Λένιν, σε διάλεξή του στη Ζυρίχη, ένα μήνα περίπου πριν γίνει η Επανάσταση του Φλεβάρη του 1917 στη Ρωσία είπε: "Εμείς οι ηλικιωμένοι (ήταν 47 χρόνων τότε), ίσως να μη ζούμε ως τις αποφασιστικές μάχες αυτής της επανάστασης που έρχεται" (Β. Ι. Λένιν, Απαντα τόμ. 30 σελ. 328).

Ομως δε φτάνει αυτό. Ο Κ. Τ. αναφέρει πως "όλα τα κόμματα δέχονται ότι η Ελλάδα δεν μπορεί παρά να παραμείνει ενταγμένη στα ευρύτερα κοινωνικοπολιτικά, ευρωπαϊκά πλαίσια". "Επιπλέον λόγοι εθνικής ασφάλειας επιτάσσουν την παραμονή της χώρας σε ευρύτερα αμυντικά σύμφωνα". (Το ΝΑΤΟ βέβαια δεν είναι αμυντικό σύμφωνο, ήταν και είναι επιθετικό). Αυτά είναι ανακριβή. Καθένας που παρακολουθεί τις συγκεντρώσεις του ΚΚΕ βλέπει ότι έχουν ως κεντρικό σύνθημα το: "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ πολέμου συνδικάτο". Αλλά και στο πρόγραμμά του ορίζεται συγκεκριμένα: "Στις βασικές προγραμματικές κατευθύνσεις και στόχους πάλης εντάσσονται:

- Η αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ενωση.

- Η αποχώρηση απ' το ΝΑΤΟ και τη Δυτικοευρωπαϊκή Ενωση".

Ετσι είναι ολοφάνερο ότι ο ισχυρισμός του Κ. Τ. είναι αβάσιμος, δεν ευσταθεί.

Τέλος, ο Κ. Τ. σημειώνει: "Στο μέτρο που κανένα από τα κόμματα της Αριστεράς δεν προτείνει μια συγκεκριμένη συνολική εναλλακτική πολιτική ούτε ως προς θεμελιώδεις οικονομικές επιλογές (ΟΝΕ)... ούτε και ως προς τις βασικές επιλογές, τα ζητήματα της Παιδείας, Αποκέντρωσης, Υγείας και Υποδομών, τότε κινήσεις όπως π.χ. η καταψήφιση της Συνθήκης του Αμστερνταμ ή της Εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης παραμένουν περισσότερο συμβολικές παρά ουσιαστικές".

Στα πλαίσια, αυτά το ΚΚΕ αγωνίζεται στη βάση ενός μίνιμουμ προγράμματος σε οργάνωση και κινητοποίηση των μαζών (Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, μέτωπο μικρομεσαίων αγροτών, αγωνιστικό μέτωπο των μαθητών για την Παιδεία κλπ.) για να αποκρούσει τις καταθλιπτικές συνέπειες απ' την ενοποίηση, για να συγκεντρώσει τις αναγκαίες δυνάμεις, για να αλλάξει τους πολιτικούς συσχετισμούς, ώστε να "φουντώσει η πάλη για τον σοσιαλισμό" (Β. Ι. Λένιν, Απαντα τόμος 30, σελ. 386).

Κ. ΚΑΠΠΟΣ