Η αυλαία του 13ου Συνεδρίου της ΕΕΔΥΕ, που έπεσε την Κυριακή το απόγευμα, σηματοδοτεί τις νέες "πρεμιέρες" αγώνων, συνέχεια του μεγάλου αντιπολεμικού - αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, που αναπτύχθηκε όλο το προηγούμενο διάστημα. Αναμφισβήτητα το Συνέδριο αυτό συμπύκνωσε και προώθησε τον προβληματισμό, τις πολύμορφες και πολύτιμες εμπειρίες των χιλιάδων μαχητών του οργανωμένου κινήματος ειρήνης, της ΕΕΔΥΕ, που βγήκαν στο δρόμο του αγώνα, απαίτησαν και απαιτούν μια άλλη πορεία για τη χώρα και τον τόπο, που θα ανοίγει το δρόμο της απελευθέρωσης από τα δεσμά της εξάρτησης και των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου, ντόπιου και ξένου.

Ιδιαίτερα σήμερα που αποκαλύφθηκε πλήρως το εγκληματικό πρόσωπο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ απαιτείται πιο αποφασιστική συνέχιση του αγώνα του κινήματος ειρήνης, στην ίδια πάντα κατεύθυνση. Ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τους μηχανισμούς του, υπέρ της ανάπτυξης της διεθνούς συνεργασίας και του συντονισμού δράσης των κινημάτων, που θέλουν να παλέψουν για την εδραίωση της ειρήνης και της συνεργασίας των λαών και δεν αποδέχονται την "ειρήνη" με το πιστόλι στον κρόταφο, σήμερα του γιουγκοσλάβικου λαού, αύριο κάποιου άλλου.

Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι στο κίνημα ειρήνης έχουν θέση όλοι, όσοι θέλουν και είναι διατεθειμένοι να αγωνιστούν ενάντια στις αιτίες των πολέμων, της δυστυχίας και της φτώχειας. Και βέβαια, σήμερα, πάλη υπέρ της ειρήνης δεν μπορεί να νοηθεί, χωρίς πάλη ενάντια στο ΝΑΤΟ. Σήμερα το φιλειρηνικό κίνημα δεν μπορεί να νοηθεί, γενικά και αφηρημένα, αλλά μόνο σαν παράγοντας ενεργητικής παρέμβασης, που δε θα φοβάται να καταδείξει τους υπαίτιους των άδικων πολέμων, που θα τους καταγγέλλει και θα καλεί το λαό να αντισταθεί και να ανατρέψει την εξουσία τους. Σήμερα, είτε οι 19 κυβερνήτες - μακελάρηδες ηγέτες του ΝΑΤΟ, είτε το νέο διευθυντήριο του ιμπεριαλισμού, η ομάδα G-8, που άλλωστε δεν είναι τίποτε άλλο από το πιο ευέλικτο σχήμα του, είτε η ΕΕ της ολοκλήρωσης του κεφαλαίου, πρέπει καθημερινά και χωρίς υπεκφυγές να κατονομάζονται σαν οι σύγχρονοι εγκληματίες - ναζί, εκφραστές της ίδιας της εξέλιξης του ιμπεριαλισμού, που συνυπάρχει με τον πόλεμο και την καταστροφή, την ανεργία και τη φτώχεια.

Στο κίνημα ειρήνης, που είναι κίνημα ζωής και καθημερινού αγώνα για τα μικρά και τα μεγάλα, χωράει κάθε αναζήτηση και διάθεση προσφοράς σε αυτή την κατεύθυνση. Η κάθε Επιτροπή Ειρήνης χρειάζεται να συνεχίσει και να διευρύνει την παρέμβασή της στο χώρο δράσης της, τη συνοικία, τη γειτονιά, το χώρο δουλιάς. Η ύπαρξη και η δράση του ΝΑΤΟ, η παρουσία του στα Βαλκάνια με κράτη - ΝΑΤΟικά προτεκτοράτα, μόνο νέες συμφορές μπορούν να φέρουν στους λαούς, αν έγκαιρα δεν ξεσηκωθούν.

Η Ελλάδα σε ρόλο τοποτηρητή στην περιοχή δεν μπορεί να είναι το μέλλον του λαού μας. Στη συντριπτικά μεγάλη του πλειοψηφία, μόνο ζημιωμένος θα βγει από το πλιάτσικο που συντελείται στις πλουτοπαραγωγικές πηγές των γειτονικών χωρών από τη λεγόμενη "ανασυγκρότηση των Βαλκανίων". Παραπέρα, οι διευθετήσεις που φαίνονται στον ορίζοντα για Κυπριακό και Ελληνοτουρκικά μόνο θετικές δεν μπορεί να θεωρούνται, υπό τη δαμόκλειο σπάθη των Αμερικανών και του ΝΑΤΟ. Για όλα αυτά η συσπείρωση γύρω από την ΕΕΔΥΕ - το μόνο κίνημα ειρήνης στην πράξη και όχι στα λόγια και τις διακηρύξεις - αποκτά σήμερα πρωταρχική σημασία για το γιγάντωμα του φιλειρηνικού, αντιιμπεριαλιστικού λαϊκού αγώνα που απαιτεί η εποχή.