"Η ΕΕ χρειάζεται ως ένα στοιχείο ενός πολυκεντρικού κόσμου. Δεν πρέπει να πάμε σε έναν κόσμο μονοπολικό, ούτε μπορούμε να γυρίσουμε φυσικά σε έναν κόσμο διπολισμού, με δυο πυρηνικές δυνάμεις, ο οποίος είχε οδηγήσει στο χείλος της καταστροφής. Σε έναν πολυκεντρικό κόσμο η Ευρώπη είναι ένας χώρος που μπορεί να αναδείξει και να εκθρέψει μια δύναμη ειρήνης απέναντι στις ΗΠΑ." (Α. Αλαβάνος, "Αυγή" 30/5/99).

• Η ηγεσία του ΣΥΝ συγκαλύπτει από το λαό αυτό που έχουν συνειδητοποιήσει ακόμη και οι πέτρες. Οτι αν διατηρήθηκε η ειρήνη 50 χρόνια μετά το Β' παγκόσμιο πόλεμο αυτό οφείλεται όχι σ' αυτό που ονομάζει διπολικό κόσμο, βάζοντας στο ίδιο τσουβάλι τον ιμπεριαλισμό με το σοσιαλισμό, αλλά στην ύπαρξη και δράση του σοσιαλιστικού συστήματος, της ΕΣΣΔ και του Συμφώνου της Βαρσοβίας, που αποτελούσαν το αντίπαλο δέος στο ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ και την ΕΕ, στον ιμπεριαλισμό γενικότερα. Που απέτρεπαν τις πολεμικές επεμβάσεις σε άλλα κράτη. Που μπορούσαν να βάζουν φρένο στην παραβίαση του διεθνούς δικαίου και των κανόνων συμβίωσης μεταξύ των κρατών. Που προστάτευαν όσο μπορούσαν το δικαίωμα κάθε λαού να καθορίζει μόνος του τις εξελίξεις στη χώρα του και το δρόμο ανάπτυξης που θα ακολουθήσει.
• Στη διατήρηση της ειρηνικής συμβίωσης του κόσμου όλα αυτά τα χρόνια συνέβαλε το γεγονός ότι ο σοσιαλισμός σαν σύστημα κατάργησε την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, ο χαρακτήρας του κράτους και της οικονομίας δεν ήταν εκμεταλλευτικός, δε λειτουργούσαν για τα κέρδη των λίγων, αλλά για την ευημερία των λαών. Αρα από τη φύση του δεν μπορούσε να ήταν επιθετικός. Αντίθετα, η ΕΕ είναι καπιταλιστική Ενωση δηλαδή, εκμεταλλευτική, φιλοπόλεμη, ενάντια τους λαούς. Οσο για τους εξοπλισμούς, οι ΗΠΑ ξεκίνησαν την κούρσα του θανάτου με τα ατομικά όπλα από τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, αργότερα η Γαλλία, με στόχο όχι μόνο την απειλή κατά του σοσιαλισμού, αλλά και την καταστροφή του, όπως και όλων των λαϊκών κινημάτων, προκειμένου ο ιμπεριαλισμός να κυριαρχήσει παγκόσμια. Αν και ο σοσιαλισμός δεν εξοπλιζόταν για την άμυνά του, η σημερινή πραγματικότητα της σφαγής των λαών θα είχε έρθει πολύ πιο νωρίς.
• Το δίλημμα μονοπολικός κόσμος ή πολυκεντρικός με την ΕΕ πόλο ειρήνης, είναι κάλπικο. Η ΕΕ είναι Ενωση καπιταλιστών για την πιο στυγνή εκμετάλλευση των λαών στα κράτη - μέλη της, αλλά και άλλων λαών. Γι' αυτό συμμετέχει στον πόλεμο, για να πάρει μέρος στο μοίρασμα της λείας. Ταυτόχρονα ανταγωνίζεται τις ΗΠΑ σε ό,τι αφορά την ενίσχυση των μονοπωλίων της Ευρώπης. Αυτός ο ανταγωνισμός εξασφαλίζεται μόνο με τη βία και την εκμετάλλευση ενάντια στους λαούς, που οδηγεί στον πόλεμο.
• Αυτή η Ενωση δεν μπορεί να μετατραπεί σε φιλολαϊκή. Σαν ένωση καπιταλιστικών κρατών ενισχύει τη δύναμη των μονοπωλίων και της εξουσίας σε κάθε κράτος - μέλος της. Επομένως πρέπει να αρχίσει το ξήλωμά της, με την ανατροπή της πολιτικής και της εξουσίας των μονοπωλίων σε κάθε κράτος - μέλος της, για να οικοδομήσουν οι λαοί μια Ευρώπη όχι της εκμετάλλευσης του ανταγωνισμού και του πολέμου, αλλά της ειρήνης της φιλίας και της συνεργασίας ανάμεσα στα κράτη, με τους λαούς στην εξουσία. Σήμερα ο συσχετισμός δυνάμεων δεν ευνοεί για άμεση τέτοια εξέλιξη, μπορούν όμως οι λαοί με την αντίστασή τους ενάντια στην ΕΕ να δημιουργούν προϋποθέσεις για το δικό τους δρόμο, για μια Ευρώπη χωρίς ΕΕ. Επομένως η πάλη του λαού μας πρέπει να στρέφεται ενάντια στην αντιδραστική ΕΕ, αλλά και στις δυνάμεις που εφαρμόζουν ή ανέχονται πολιτική στην Ελλάδα στα πλαίσια της.
• Η ΕΕ δεν μπορεί να γίνει φιλολαϊκή με τη σοσιαλδημοκρατία, την υποτίθεται "αριστερή", με την οποία η ηγεσία του ΣΥΝ προτείνει εναλλακτική λύση στα πλαίσιά της, δηλαδή "κεντροαριστερή" διέξοδο. Μα αυτή, που θεωρήθηκε από την ηγεσία του ΣΥΝ ως πανάκεια για την προώθηση φιλολαϊκής πολιτικής στα πλαίσια της ΕΕ, με τη συμμετοχή της στον πόλεμο, αποκάλυψε τον πραγματικό της χαρακτήρα σαν πολιτική δύναμη υπέρ των μονοπωλίων και ενάντια στους λαούς. Ο λαός μας δεν έχει τίποτε το θετικό να περιμένει από πολιτική διέξοδο που πατά σε δυο βάρκες, και με τους επιχειρηματίες και με τους εργαζόμενους, μέσα στην ΕΕ.