Η παραδοχή αυτή του κ. Ράλλη έχει τη σημασία της, ιδιαίτερα στη σημερινή συγκυρία. Αποδεικνύει ότι η λαϊκή πίεση μπορεί να εξαναγκάσει κυβερνήσεις να συνταυτιστούν - έστω και προσωρινά ή ακόμα και για να εξασφαλίσουν "τα μέγιστα" - με κάποια λαϊκή θέση και απαίτηση. Επομένως δηλοί ότι αν αναπτυχθεί κι άλλο το αντιΝΑΤΟικό και αντιιμπεριαλιστικό κίνημα στη χώρα μας και αυξηθεί η λαϊκή πίεση, μπορεί να έχει ακόμα πιο θετικά αποτελέσματα για το λαό και τη χώρα. Αποδείχνει, έστω και αρνητικά, ότι η όποια αντίσταση όχι μόνο δεν πάει χαμένη, αλλά μπορεί, με πιο συνειδητό και οργανωμένο μαζικό αγώνα, με σωστό προσανατολισμό και αποφασιστικότητα, να επιβάλει θετικές αλλαγές, να βάλει στην πάντα αυταπάτες και ψευτιές των αστικών πολιτικών δυνάμεων και να οδηγήσει το λαό ακόμα και στην εγκαθίδρυση μιας λαϊκής εξουσίας ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό...