Μπορεί να φαντάζει μακάβριο, αλλά δεν είναι. Μπορεί να φαίνεται σαν ένας άθλιος κυνισμός, αλλά, δυστυχώς, είναι κάτι πολύ χειρότερο. Η αναζήτηση, εκ μέρους των κυβερνώντων, μιας αναβαθμισμένης θέσης στην κλίμακα της "νέας τάξης", η "επιχειρηματική διείσδυση" στη Βαλκανική, η "προσφορά βοήθειας για την ανοικοδόμηση", αποτελούν την κλιμάκωση μιας εγκληματικής πολιτικής, που έχει αναχθεί σε φιλοσοφία και θέση αρχής. Είναι η άλλη όψη της φονικής πραμάτειας του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στα Βαλκάνια. Είναι το επιζητούμενο αντάλλαγμα για την τυφλή συμφωνία και συμμετοχή στα σχέδια εκείνων που μακελεύουν τους λαούς της περιοχής.

Από την πρώτη βδομάδα των βάρβαρων βομβαρδισμών, τότε που η ανατριχίλα και η αγανάχτηση από τη νέα ιμπεριαλιστική επιδρομή κορυφώνονταν από λεπτό σε λεπτό, εμφανίστηκαν οι πρώτες φωνές που καλούσαν την αφρόκρεμα της αστικής τάξης να "λάβει θέσεις" για το επερχόμενο φαγοπότι. Το φαγοπότι της"ανοικοδόμησης" των γκρεμισμάτων, που προκαλούν τα αεροσκάφη και οι πύραυλοι του ΝΑΤΟ. Και από αυτή την άποψη, εύλογο να θεωρήσει κανείς ότι όσο μεγαλύτερες οι καταστροφές, τόσο αποδοτικότερο θα αποδειχτεί το μέλλον της ...βοήθειας που θα προσφερθεί προς την οικονομία της πληγωμένης Γιουγκοσλαβίας. Αυτό που κάποιοι μεμονωμένα έλεγαν εκείνες τις μέρες, έχει ήδη προσλάβει τα χαρακτηριστικά της επίσημης κυβερνητικής πολιτικής. Μια πολιτική που δεν ασκείται στο παρασκήνιο, αλλά "φόρα παρτίδα". Με φιέστες και μαζώξεις, συνέδρια και συνεντεύξεις, συναντήσεις και διαλέξεις. Τέτοια ξεδιαντροπιά.

Το δόγμα τους είναι απλό: Η επίσημη Ελλάδα - αυτό δηλαδή, που εκπροσωπούν η κυβέρνηση και οι παντοιοτρόπως κερδίζοντες μεγαλοεπιχειρηματίες - αποτελεί ΜΕΡΟΣ της ΟΜΟΦΩΝΙΑΣ στα αρπαχτικά σχέδια του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Εβαλαν υπογραφές, προσέφεραν λιμάνια, "βούλιαξαν" πόλεις στα ΝΑΤΟικά στρατεύματα, παρέδωσαν οδικές αρτηρίες, έκαναν ό,τι τούς ζητήθηκε. Τώρα, που οι"επιχειρήσεις στο Κόσσοβο" βρίσκονται σε μια προχωρημένη φάση εξέλιξης, τώρα είναι καιρός να κουβεντιάσουν για τα "τριάκοντα αργύρια". Για το αντίτιμο της εμπλοκής. Ως απίθανοι κομπάρσοι ενός δράματος, του οποίου καμώνονται πως δε γνωρίζουν το σενάριο, σαν θλιβερά όρνεα στην πραγματικότητα, αδιαφορούν για ό,τι συμβαίνει στην περιοχή. Προβάλλουν σαν αντίβαρο στο ματοκύλισμα των γειτονικών λαών τις "μπίζνες" που μπορεί να προσφέρει ο "μεγάλος αδελφός" στην ντόπια - όσο ντόπια μπορεί να θεωρηθεί - ολιγαρχία. Αντισταθμίζουν τη βίαιη ανατροπή των συνόρων, με κάποιες δεκάδες ή και εκατοντάδες δισεκατομμύρια που μπορεί να σουφρώσουν κάποιες οικογένειες της "δικής μας" πλουτοκρατίας.

Ταυτόχρονα, το μόνο που ενδιαφέρει τους κυβερνώντες είναι η εξασφάλιση ακόμα μεγαλύτερων κερδών για τους πάτρωνές τους. Εκείνων που τους στηρίζουν στους κυβερνητικούς θώκους. Η φιλοδοξία του περιφερειακού και... περιορισμένης ευθύνης χωροφύλακα των λαών της Βαλκανικής, που αποτελεί το μέγιστο όριο των οραμάτων της κυβέρνησης και των συνδαιτυμόνων της, είναι ένας στόχος ξένος και εχθρικός για τον ελληνικό λαό. Και δε θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, αφού και στο φόντο των τελευταίων δραματικών εξελίξεων, είναι ολοφάνερο ότι τα συμφέροντα της συντριπτικής πλειοψηφίας κινούνται στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση. Στην κατεύθυνση της κλιμάκωσης του αντιΝΑΤΟικού, αντιιμπεριαλιστικού κινήματος. Του συντονισμού της καθημερινής δράσης για το στραπατσάρισμα των σχεδίων της ΕΕ και της ΟΝΕ. Της εξασφάλισης μιας ειρήνης στην περιοχή, που θα επιβάλλουν οι λαοί και όχι εκείνοι που στο μόνο που αποσκοπούν είναι η απομύζηση κερδών ακόμα και από τον πόλεμο που προκάλεσαν.