Ενα απ' τα επόμενα βήματα στην πορεία της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης θα είναι η προσπάθεια φορολογικής εναρμόνισης στα κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ομως, πολλοί αναλυτές, θιασώτες της ευρωπαϊκής καπιταλιστικής ολοκλήρωσης, εκτιμούν ότι η προσπάθεια αυτή είναι καταδικασμένη να αποτύχει, ενώ σημειώνουν ότι αν οι ιθύνουσες δυνάμεις επιμείνουν στην εφαρμογή της, θα προκληθούν επικίνδυνοι κραδασμοί στο συνολικό οικοδόμημα. Εξ άλλου, αυτή την περίοδο βρίσκεται σε εξέλιξη μια σκληρή διαμάχη με επίκεντρο το φορολογικό καθεστώς στη Βρετανία. Εν ολίγοις, Γερμανία και Γαλλία απειλούν θεούς και δαίμονες (μεταξύ αυτών και τον Τόνι Μπλερ), επειδή οι Βρετανοί "εταίροι", προσφέροντας ένα φορολογικό "παράδεισο" για τις πολυεθνικές, προσελκύουν όλο και περισσότερες επενδύσεις εις βάρος των δικών τους συμφερόντων. Μάλιστα, ο υπουργός οικονομικών της Γερμανίας Οσκαρ Λαφονταίν έφτασε στο σημείο να απειλήσει την "ομογάλακτη", σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση της Βρετανίας με οικονομικές κυρώσεις αν επιμείνει στη διατήρηση αυτού του φορολογικού καθεστώτος. Μια ακόμη απόδειξη για την ένταση του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού που παρακολουθεί την πορεία της ΟΝΕ.

Ενώ, όμως, η προσπάθεια φορολογικής εναρμόνισης δημιουργεί κινδύνους για την ίδια τη συνοχή της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αποτελεί ταυτόχρονα αναγκαιότητα για την οικονομική καπιταλιστική ολοκλήρωση. Δεν μπορούν, δηλαδή, να επιτευχθούν οι στόχοι για τη διαμόρφωση μιας "κοινής" οικονομικής πολιτικής, που περιλαμβάνει το κοινό νόμισμα και την κοινή νομισματική - πιστωτική πολιτική χωρίς κοινή φορολογική πολιτική. Δείγμα κι αυτό των αντιφάσεων που χαρακτηρίζουν το εγχείρημα της ΟΝΕ.

Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση έχει ήδη στα χέρια της μια σειρά μηχανισμών για την άσκηση αυτού του ελέγχου. Εχει, παραδείγματος χάριν, το σύστημα της πολυμερούς εποπτείας, σύμφωνα με το οποίο κάθε κράτος - μέλος, όπως και τα κοινοτικά όργανα, μπορούν ανά πάσα στιγμή να ζητήσουν λογαριασμό και εξηγήσεις για την πορεία της οικονομικής πολιτικής οποιουδήποτε άλλου κράτους - μέλους. Υπάρχουν ακόμη οι διαδικασίες συστάσεων προς τα κράτη - μέλη, που παρουσιάζουν παρέκκλιση από τους "κοινούς" στόχους. Οι συστάσεις αυτές έχουν σε αρκετές περιπτώσεις υποχρεωτικό χαρακτήρα για την "παρεκκλίνουσα" χώρα, ενώ έχουν θεσπιστεί και ποινές για τις περιπτώσεις "υποτροπής". Εξάλλου, όπως ορίζει, το Σύμφωνο Σταθερότητας ο προϋπολογισμός κάθε κράτους - μέλους πρέπει να εγκριθεί πρώτα από το Συμβούλιο υπουργών της ΕΕ και μετά από το εθνικό κοινοβούλιο, όπως και ότι το Συμβούλιο και η Επιτροπή ασκούν τακτικό έλεγχο στην υλοποίηση του προϋπολογισμού. Τέλος, όσον αφορά στον κρίσιμο τομέα της νομισματικής και πιστωτικής πολιτικής η "κοινή" πορεία εξασφαλίζεται από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα που αποφασίζει εν λευκώ.

Τώρα, λοιπόν, πάει να επιδράσει καταλυτικά και στο σκέλος των εσόδων του προϋπολογισμού σ' όλα τα κράτη - μέλη. Θα επιδρά με τέτοιο τρόπο, ώστε το σύνολο του προϋπολογισμού να βρίσκεται κάτω από τον απόλυτο έλεγχο των κοινοτικών οργάνων. Ας πάρουμε για παράδειγμα τον ΦΠΑ. Σύμφωνα με τη φορολογική εναρμόνιση η είσπραξη του ΦΠΑ, πλέον, θα γίνεται στη χώρα καταγωγής και όχι στη χώρα κατανάλωσης του προϊόντος. Αυτό θα έχει οδυνηρές συνέπειες για χώρες όπως η Ελλάδα, όπου θα δημιουργηθεί ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα στο ελλειμματικό εμπορικό ισοζύγιο.