Πραγματικό σχολείο αγώνα, συνέπειας στα ιδανικά της εργατικής τάξης και της υπόθεσης του σοσιαλισμού, ήταν πάνω από όλα η ζωή της συντρόφισσας Σοφίας Λουκίσα,που κηδεύτηκε χτες στο Νεκροταφείο Αργυρούπολης. Κοντά της, πέρα από την οικογένειά της, βρέθηκαν οι σύντροφοι της ΚΟΒ Αργυρούπολης και σύντροφοι και συντρόφισσες απ' τα διάφορα μετερίζια του αγώνα που δόθηκε ολόψυχα.

Από πολύ νεαρή ηλικία, η Σοφία Λουκίσα, από τη Ζάκυνθο, μπήκε ενεργά στο επαναστατικό κίνημα, οργανώθηκε στην ΟΚΝΕ και πήρε μέρος στην Αντίσταση, στην ΕΠΟΝ και το ΕΑΜ και το 1945, σε ηλικία 18 χρονών, έγινε μέλος του ΚΚΕ. Είχε την τύχη όλων των αγωνιστών της ηρωικής αυτής γενιάς, πέρασε από τα στρατοδικεία, τις διώξεις και τις φυλακίσεις και στάθηκε αταλάντευτη και μαχητική. Συμμετείχε στην ΕΔΑ και ενεργά στο αγώνα κατά της χούντας και έκανε 4 χρόνια στις φυλακές Αβέρωφ. Μετά τη μεταπολίτευση, λάμπρυνε με την παρουσία της το συνδικαλιστικό κίνημα στον κλάδο του Ιματισμού από τη Διοίκηση του Σωματείου Ετοίμων Ενδυμάτων και ως γραμματέας της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργατών Ιματισμού. Τελευταία συμμετείχε στο συνδικαλιστικό κίνημα των Συνταξιούχων και την Αντίσταση.

Ολοι οι σύντροφοι και συντρόφισσες, που αποχαιρέτησαν την ακριβή συντρόφισσα, με αποφασιστικότητα, παρά τη θλίψη τους, έδωσαν όρκο ότι θα τιμήσουν την κληρονομιά που άφησε, συνεχίζοντας τους σημερινούς σκληρούς ταξικούς αγώνες. Την αποχαιρέτησαν, από την ΚΟΒ Αργυρούπολης οΣτ. Σαράντος,από το Παράρτημα ΠΕΑΕΑ ο Ιορδ. Μασμανίδης,από το ΚΣ της ΠΕΑΕΑ ο Ν. Καλοπίτας,ενώ το "στερνό αντίο" της είπαν επίσης οι συναγωνίστριες - συγκρατούμενες στις φυλακές Αβέρωφ και εκ μέρους του Συνδικάτου Αθήνας Κλωστοϋφαντουργίας Ιματισμού - Δέρματος,η πρόεδρός του Χρ. Τσεντούρου.