Η Δυτική Περιφερειακή Υμηττού, συνολικού μήκους 12,8 χιλιομέτρων, θα μείνει στην ιστορία ως ένα έργο που η κυβέρνηση έκανε το παν για να εξυπηρετήσει τους εργολάβους, παραβλέποντας κατάφωρα κάθε έννοια προστασίας του περιβάλλοντος. Πρόκειται για ένα έργο που ενώ ξεκίνησε το 1992 με έναν προϋπολογισμό που μόλις άγγιζε τα 5 δισ. δρχ., τώρα έχει "φουσκώσει" στα 60 δισ. δρχ. (σε τιμές 1994), δηλαδή σε σημερινές τιμές κάθε χιλιόμετρο θα έχει ένα κόστος που ξεπερνά τα 6 δισ. δρχ. Μπορεί και να πρόκειται για παγκόσμιο ρεκόρ! Και παρ' όλα αυτά, κυβέρνηση και εργολάβοι, αρνούνται να κατασκευάσουν ένα τμήμα της Λεωφόρου σε σήραγγα (1.300 μέτρα), όπως ζητούν οι φορείς και οι κάτοικοι της περιοχής για να μην καταστραφούν χιλιάδες δέντρα, με πρόσχημα ότι θα... αυξηθεί υπέρμετρα το κόστος!

Να σημειώσουμε ότι το έργο είχε ανατεθεί για πρώτη φορά το 1992 από την τότε κυβέρνηση της ΝΔ, σταμάτησε όμως κάτω από την κατακραυγή των γύρω δήμων και των κατοίκων, με απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας. Είναι χαρακτηριστικό ότι τότε στις κινητοποιήσεις πρωτοστατούσαν ορισμένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που όταν όμως έγιναν κυβέρνηση ανέκρουσαν πρύμναν και έγιναν υπέρμαχοι της κατασκευής του. Τι άλλαξε τη γνώμη τους; Προφανώς το γεγονός ότι η Δυτική Περιφερειακή Υμηττού εντάχτηκε στο πακέτο της λεωφόρου Ελευσίνας - Σταυρού - Σπάτων, συνολικού κόστους 600 δισ. δρχ., που ανατέθηκε στην κοινοπραξία "Αττική Οδός" στην οποία μετέχουν 14 από τις μεγαλύτερες τεχνικές εταιρίες της χώρας, με επικεφαλής την "Ακτωρ" του Μπόμπολα...

Στη συνέχεια η Περιφερειακή Υμηττού επανασχεδιάστηκε και προωθείται με μια αστεία περιβαλλοντική μελέτη, που για να "περάσει" χρειάστηκε να ενταχθεί στο νομοσχέδιο της σύμβασης των Σπάτων που κυρώθηκε από τη Βουλή. Ο"φιλοπεριβαλλοντικός" αυτός επανασχεδιασμός στοίχισε - με βάση τα επίσημα στοιχεία του ΥΠΕΧΩΔΕ - 22 δισ. δρχ. παραπάνω, ποσό με το οποίο θα μπορούσαν να δεντροφυτευτούν όλα τα καμένα δάση της Αττικής. Μόνο αποτέλεσμα του επανασχεδιασμού αυτού ήταν να εκτιναχτεί το κόστος του έργου στα 60 δισ. δρχ. σε τιμές 1994. Παρ' όλα αυτά τόσο οι εργολάβοι, όσο και η κυβέρνηση, εξακολουθούν να αρνούνται τη λύση της σήραγγας, ώστε να μειωθούν οι επιπτώσεις στο περιβάλλον, κραδαίνοντας μάλιστα διάφορες "περιβαλλοντικές" μελέτες που έγιναν επί παραγγελία και οι οποίες ούτε λίγο ούτε πολύ υποστηρίζουν ότι η λύση της σήραγγας θα έχει πιο πολλές περιβαλλοντικές επιπτώσεις στο οικοσύστημα!

Γιατί, όμως αυτή η επιμονή κατά της σήραγγας, αφού όπως υποστηρίζουν θα έχει μεγαλύτερο κόστος και άρα μεγαλύτερα κέρδη για τους εργολάβους; Οι λόγοι είναι προφανείς: Οι εργολάβοι περιμένουν να βγάλουν πολύ περισσότερα από την εκμετάλλευση των παρόδιων εμπορικών και άλλων εγκαταστάσεων που - δεν ομολογούν τώρα ότι - θα φτιάξουν καταστρέφοντας ακόμη περισσότερο τον Υμηττό, αλλά και από τους σταθμούς διοδίων που φτάσουν στου Παπάγου, δηλαδή στις παρυφές της Αθήνας! Η κυβέρνηση σπεύδει να τους εξυπηρετήσει.

Το μόνο που μπορεί να δώσει ένα τέρμα στις άνομες ορέξεις τους, είναι η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας και οι κινητοποιήσεις των κατοίκων.