"Το ΚΚΕ έχει πολιτική πρόταση με οικονομική και κοινωνική βάση. Αυτή δε γίνεται αποδεκτή από την κυβέρνηση και τα άλλα πολιτικά κόμματα. Αυτό δε σημαίνει ότι η πρότασή μας είναι ανεδαφική. Απλώς έχει άλλη πολιτική κατεύθυνση, στηρίζεται στη λογική της ρήξης με τα βάθρα και τα στηρίγματα αυτής της κοινωνίας. Η ρεαλιστικότητά της στηρίζεται στον αγώνα για την αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων. Εμείς, δουλεύουμε για να πείσουμε το λαό για τη ρεαλιστικότητα και την αναγκαιότητα της ρήξης με τα συμφέροντα της κεφαλαιοκρατίας, για την αναγκαιότητα αντίθεσής του με τα μονοπώλια.

Δεν μπορούμε να μπούμε στη λογική της προσαρμογής στη σημερινή τάξη πραγμάτων. Από εκεί και πέρα, βεβαίως, είναι θέμα της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού να επιλέξει.

Οταν λέμε ότι το χάσμα του πλούτου και της φτώχειας βαθαίνει σε ολόκληρη την Ευρώπη, ακόμα και στις πιο αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες της ηπείρου αυτής, είναι αλήθεια ή ψέματα;

Εμείς δεν έχουμε δικά μας στοιχεία, τα στοιχεία της ΕΕ και του ΟΗΕ χρησιμοποιούμε, που, αν και μαγειρεμένα, παρ' όλα αυτά δεν μπορούν να αλλοιώσουν την πραγματικότητα.

Οταν λέμε ότι η ΕΕ και το ΝΑΤΟ δεν εγγυώνται την ειρήνη και την ασφάλεια στην περιοχή, δεν εγγυώνται τα ελληνικά σύνορα, λέμε αλήθεια ή ψέματα;

Οταν λέγαμε ότι είναι μύθος η άποψη ότι η παραγωγικότητα και ανταγωνιστικότητα εξασφαλίζουν από μόνες τους την ευημερία σε μια χώρα και την απαλλάσσουν από την οικονομική κρίση και την αστάθεια, λέγαμε αλήθεια ή ψέματα;

Μιλούσαμε αναχρονιστικά, όταν σας λέγαμε ότι οι περίφημες τίγρεις της Νοτιοανατολικής Ασίας θα καταρρεύσουν, ότι δεν αποτελούν μοντέλο και όραμα ανάπτυξης;

Δώστε εξήγηση πού οφείλεται η κρίση της Ιαπωνίας, της χώρας με τη μεγάλη παραγωγικότητα και ανταγωνιστικότητα, με τον τεχνολογικό εκσυγχρονισμό, την περίφημη εργασιακή πειθαρχία, με τις απεργίες που γίνονται με τα λευκά περιβραχιόνια.

Δώστε μια εξήγηση, γιατί σήμερα οι διεθνείς οργανισμοί αγωνιούν για την κρίση που έχει ξεσπάσει στις ΗΠΑ, τη χώρα - πιλότο για το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα.

Δώστε μια εξήγηση, γιατί στη Γερμανία φουντώνει η ανεργία, σε μια χώρα που θεωρείται επίσης πιλότος για την ευρωπαϊκή πολιτική.

Δώστε μια εξήγηση, γιατί οι οικονομολόγοι επιστήμονες, τα διεθνή ινστιτούτα ομολογούν αυτό που εμείς λέγαμε και εσείς γελάγατε, ότι δεν πρόκειται για κρίση στις χρηματαγορές, αλλά για κρίση που αφορά το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα.

Σας θυμίζω ότι υποστηρίζατε πως οι επενδύσεις δημιουργούν θέσεις εργασίας και αντιμετωπίζουν την ανεργία. Και στην Ελλάδα και παντού αποδείχτηκε ότι αυτό το δίδυμο δε στέκει, επενδύσεις μπορεί να γίνονται, αλλά η ανεργία μεγαλώνει.

Μας είπατε πολλές φορές ότι η αύξηση των μισθών φέρνει πληθωρισμό και ο πληθωρισμός φέρνει ανεργία, άρα πρέπει να πέσει ο πληθωρισμός για να χτυπηθεί η ανεργία.

Παντού - και στην Ελλάδα - υπάρχει το φαινόμενο: Να μειώνεται ο πληθωρισμός και να ανεβαίνει η ανεργία.

Εξηγήστε στον ελληνικό λαό τι κερδίζει από την αύξηση του ΑΕΠ, από τις τοποθετήσεις ξένων κεφαλαίων στην Ελλάδα, από τη φυγή κεφαλαίων και κερδών στο εξωτερικό, από τις επενδύσεις Ελλήνων κεφαλαιοκρατών στις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες.

Από όποια πλευρά και να εξετάσει κανείς τα διάφορα σχέδια της ΕΕ, τα προγράμματά της, τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς, θα βγει το συμπέρασμα ότι καμία υπόσχεση δε δικαιώθηκε. Δικαιώθηκαν οι υποσχέσεις στο μεγάλο κεφάλαιο".

"Το θέμα είναι να ξεκινήσει από τώρα η μεγάλη λαϊκή προσπάθεια που θα κάνει δυνατή την ανάδειξη μιας νέας κυβερνητικής εξουσίας, μιας λαϊκής κυβέρνησης, που θα εκπροσωπεί αποκλειστικά και μόνο τα λαϊκά στρώματα, θα συγκρούεται με τις δυνάμεις του μεγάλου κεφαλαίου, με τα μονοπώλια, τις πολυεθνικές, που θα επιχειρήσει βαθιές αλλαγές και ρήξεις με τη σημερινή κατάσταση. Αυτή η ανάγκη ωριμάζει σήμερα σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Η κοινωνικοπολιτική λαϊκή συσπείρωση πρέπει να έχει ως αφετηρία της σήμερα τον αγώνα κατά της ΟΝΕ. Η ΟΝΕ αποτελεί για μας τη βασική γραμμή συσπείρωσης του ελληνικού λαού, τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στα κόμματα στο πολιτικό επίπεδο σήμερα.

Εμείς παλεύουμε για να μπει η Ελλάδα σε ένα δρόμο ανάπτυξης που κριτήριο της παραγωγής δε θα είναι το καπιταλιστικό κέρδος, αλλά η ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Οπου τα επιτεύγματα της ανώτατης τεχνικής και της τεχνολογίας, της επιστήμης, θα ανήκουν στο λαό, επομένως δε θα μετατρέπονται σε εργαλεία και όπλα εκμετάλλευσης και χειραγώγησής του.

Εμείς παλεύουμε για μια Ελλάδα που συμμετέχει πολύ ενεργά στις διεθνείς σχέσεις, προσπαθώντας αυτές να οικοδομηθούν, με κριτήριο το αμοιβαίο συμφέρον, την ισοτιμία, και όχι με βάση το δίκαιο του ισχυρού και του "διαίρει και βασίλευε".

Εμείς παλεύουμε, για να μπει η Ελλάδα σε ένα δρόμο ανάπτυξης που θα αντιμετωπίζει ριζικά τα πιο βασανιστικά προβλήματα, που βιώνει σήμερα ο εργαζόμενος εδώ και στην Ευρώπη, την ανεργία και την υποαπασχόληση, την εργοδοτική και κρατική τρομοκρατία, την ανασφάλεια και την αβεβαιότητα για το αύριο, την υποτίμηση και περιφρόνηση του ρόλου και της προσωπικότητας, την παραβίαση των δικαιωμάτων και της ελευθερίας του.

Αυτός ο δρόμος είναι ασυμβίβαστος με τη σημερινή πολιτική, είναι ασυμβίβαστος με την υποταγή και συμμόρφωση στην ΟΝΕ. Αυτός ο δρόμος, για να γίνει ρεαλιστικός, για να δημιουργήσει προϋποθέσεις σταθερών και βιώσιμων κατακτήσεων, απαιτεί συνεχή και σχεδιασμένη, μελετημένη αλλά πάντα αποφασιστική αντιπαράθεση, με τους φορείς και τα κόμματα του μεγάλου κεφαλαίου, εντός Ελλάδας και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Πρόκειται για έναν αγώνα, που θα έχει τη βάση του μέσα στην Ελλάδα, αλλά θα απλώνει τη δράση του πέρα από τα σύνορά της, θα συντονίζεται με κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις των ευρωπαϊκών χωρών, και ακόμα πιο πέρα, με κάθε σκίρτημα και δράση που αναπτύσσεται στα Βαλκάνια, στις χώρες της μεσογειακής λεκάνης.

Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι δεν είναι καθόλου εύκολο, η Ελλάδα να αλλάξει τροχιά όσο είναι δεσμευμένη τυπικά και ουσιαστικά μέσα στο παγκόσμιο σύστημα καταμερισμού εργασίας, που βασίζεται εκτός των άλλων και σε ένα σύστημα αποικιοκρατικών σχέσεων. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η αποδέσμευση της χώρας από τις λεόντειες συμφωνίες και δεσμεύσεις δεν είναι μια απλή υπόθεση, γιατί οι διεθνείς μηχανισμοί επιβάλλουν τις επιλογές τους και σε χώρες που δεν είναι ενταγμένες σε διεθνείς οργανισμούς. Δεν έχουμε αυταπάτες ότι μπορεί η Ελλάδα να αποτελέσει μια νησίδα λαϊκής ευημερίας και λαϊκής κυριαρχίας - εξουσίας μέσα σε μια Ευρώπη που ηγεμονεύεται από την ΕΕ, σε μια Ευρώπη της ΟΝΕ, των προγραμμάτων σύγκλισης και σταθερότητας, της συνθήκης του Αμστερνταμ σήμερα και ποιος ξέρει ποιας άλλης συνθήκης αύριο.Επομένως η διεθνής διάσταση της πάλης, η ενοποίηση των προσπαθειών σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ενάντια στην ΕΕ, για τη διάλυση αυτού του κλαμπ των καπιταλιστών, είναι αναγκαία και ζωτική".