"Να βάλουμε όλοι πλάτη", προκειμένου να επιταχυνθούν οι ρυθμοί επιβολής των στόχων του Μάαστριχτ και της ΟΝΕ, αδιαφορώντας για τις καταστροφικές επιπτώσεις στα λαϊκά στρώματα και "υπερνικώντας" τις λαϊκές κινητοποιήσεις. Αυτό ήταν το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξαν οι ομιλητές στη χτεσινή εκδήλωση του Ινστιτούτου "Κ. Καραμανλής", με θέμα "Η πορεία προς την ΟΝΕ, οι προοπτικές της οικονομίας".

Χαρακτηριστική ήταν η ομιλία του υπουργού Παιδείας Γερ. Αρσένη,ο οποίος αφού είπε ότι οι στόχοι του Μάαστριχτ αποτελούν εθνική στρατηγική, στράφηκε εναντίον όσων αντιστέκονται, λέγοντας ότι "πρέπει να παρακάμψουμε ή να υπερνικήσουμε την αδράνεια και τη γενική απροθυμία της κοινωνίας να απορροφήσει τις αναγκαίες τομές και μεταρρυθμίσεις". Χαρακτήρισε εντυπωσιακή την πρόοδο που έχει επιτευχθεί στην ονομαστική σύγκλιση και πρόσθεσε ότι αν δε χαλαρώσουμε, θα ανταποκριθούμε στο χρονοδιάγραμμα. Επιχειρώντας να περισώσει το "αριστερό προφίλ" επανέλαβε τα περί δημοκρατικού ελλείμματος στην ΕΕ και επικαλέστηκε και το γεγονός ότι οι εθνικές κυβερνήσεις στερούνται των αρμοδιοτήτων να ασκήσουν εθνική δημοσιονομική πολιτική.

Ο Γ. Βαρβιτσιώτης,πρόεδρος του ΔΣ του Ινστιτούτου "Κ. Καραμανλής", ξεκινώντας από το ότι έχουν επικρατήσει παγκοσμίως οι φιλελεύθερες απόψεις, αυτό που αναζητείται πλέον είναι τρόποι για αποτελεσματικότερη διακυβέρνηση, με κυρίαρχη προτεραιότητα τη μεταρρύθμιση και τον περιορισμό του δημόσιου τομέα. Συμπλήρωσε, ωστόσο, ότι αποτελεί πρόκληση να υπάρξει μια ισορροπία ανάμεσα στον κρατικίστικο σοσιαλισμό και ακραίες μορφές νεοφιλελευθερισμού.

Ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ, Γ. Παπαθανασίου,τόνισε πως "το αισιόδοξο είναι ότι μπροστά στον κίνδυνο να μείνουμε εκτός ΟΝΕ, φαίνεται να έχουν ενεργοποιηθεί τα αποθέματα της βούλησης του πολιτικού κόσμου". Χαρακτήρισε υπερβολικές τις αντιδράσεις στην εφαρμοζόμενη πολιτική, οι οποίες, όπως ισχυρίστηκε, "δεν έχουν κοινωνική αποδοχή και εν πάση περιπτώσει δεν είναι δυνατόν συντεχνιακά συμφέροντα να τίθενται υπεράνω του γενικού συμφέροντος".

Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Χρ. Πολυζωγόπουλος κινήθηκε στη λογική της προσαρμογής στους στόχους της ΟΝΕ, εκφράζοντας μόνο ορισμένες αντιρρήσεις για την προοπτική να μεταφερθούν τα βάρη εξ ολοκλήρου στις πλάτες των εργαζομένων και ζήτησε σε βραχυχρόνιο επίπεδο το βάρος της προσαρμογής να το καταβάλλουν οι κάθε λογής κατέχοντες από την υψηλή κερδοφορία, τη μεγάλη ακίνητη περιουσία και τη φοροδιαφυγή.