Η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων δεν είναι διατεθειμένη να αποδεχτεί μοιρολατρικά τις κυβερνητικές επιλογές, των οποίων κοινός παρονομαστής είναι η ολομέτωπη επίθεση ενάντια σε κάθε είδους καταχτήσεις και δικαιώματα των εργαζομένων. Το συμπέρασμα αυτό προκύπτει αβίαστα από τη δημοσκόπηση που πραγματοποίησε στις αρχές του μήνα η εταιρία ΔΗΜΕΛ για την κατάσταση στο μαζικό κίνημα της χώρας, το πρώτο μέρος της οποίας δημοσιεύτηκε στο "Ριζοσπάστη της Κυριακής".

Σύμφωνα με τις απαντήσεις που έδωσαν οι 1.280 ψηφοφόροι όλων των κομμάτων στις δύο εκλογικές περιφέρειες της Αθήνας και του Πειραιά, το 62,2% των ερωτηθέντων, ανεξάρτητα από την πολιτική τους τοποθέτηση, απαντούν ότι "η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο και πρέπει να αντιδράσουμε". Αξίζει να σημειωθεί ότι, όπως φαίνεται και από το σχετικό πίνακα, η πλειοψηφία εκείνων που ρωτήθηκαν προβάλλουν την άποψη της ανάγκης αντίστασης, σε αντιδιαστολή με την επιδίωξη τής με κάθε τρόπο προσωπικής ανέλιξης, αλλά και με την επιλογή της "λούφας", να ακολουθήσει, δηλαδή, κανείς το ρεύμα, προκειμένου να επιβιώσει.

Σχετικά με τα αποτελέσματα της δημοσκόπησης που αφορούν τα ποσοτικά δεδομένα του μαζικού κινήματος, οι ειδικοί επιστήμονες - εκείνοι που γνωρίζουν να διαβάζουν ολοκληρωμένα τα στοιχεία τέτοιων ερευνών - εξηγούν πως ιδιαίτερη σημασία έχει το γεγονός ότι και ανάμεσα στους ψηφοφόρους του κυβερνώντος κόμματος τουλάχιστον το 55,9% δηλώνει πως η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί μπορεί να αντιμετωπιστεί μέσω της λαϊκής αντίδρασης. Το στοιχείο αυτό σε συνδυασμό με τη χαμηλή δημοτικότητα της επιλογής "να ανέλθουμε με κάθε τρόπο", αποτελεί για τους ειδικούς "ποσοτικό δεδομένο ενδεχόμενων λαϊκών αντιδράσεων". Με δυο λόγια, η κυβερνητική πολιτική και οι αρνητικές της συνέπειες, έχει προκαλέσει τέτοιου είδους προβλήματα στην πλειοψηφία των ψηφοφόρων, που ανεξάρτητα από την πολιτική τους τοποθέτηση αποτελούν πλέον ένα εν δυνάμει μέτωπο, το οποίο ανά πάσα στιγμή είναι έτοιμο να ξεσπάσει προκειμένου να επιχειρήσει να βάλει φραγμό στις αντιλαϊκές επιλογές της κυβέρνησης.

Σημασία έχει να προσέξει κανείς και τα επιμέρους - αναλυτικά ποσοστά για τον τρόπο που η αγωνιστική επιλογή του 62,2% παρουσιάζεται τόσο σε κάθε μία από τις τέσσερις εκλογικές περιφέρειες, όσο και μεταξύ των ψηφοφόρων των κομμάτων. Από αυτή την άποψη δεν είναι τυχαίο ότι τα ποσοστά είναι μεγαλύτερα στις θεωρούμενες λαϊκές συνοικίες της Αθήνας (65,6%) και του Πειραιά (65,5%). Χαρακτηριστικό επίσης ότι αν εξαιρεθούν οι απαντήσεις που έδοσαν οι οπαδοί των δύο μεγάλων κομμάτων, το ποσοστό είναι μεγαλύτερο από το μέσο όρο στα υπόλοιπα κόμματα. Ενδεικτικό - και αναμενόμενο χάρη στη συνεπή αγωνιστική στάση του Κόμματος - ότι την επιλογή της αντίστασης και αντίδρασης επιλέγει περίπου το 90% των ψηφοφόρων του ΚΚΕ και ακολουθούν αρκετά πιο πίσω οι οπαδοί του ΔΗΚΚΙ (74,7%), των "λοιπών κομμάτων" (72,1%) και του ΣΥΝ (69,1%).

Οι επιλογές να "ενδιαφερθούμε για τα κοινά προβλήματα" και να "μείνουμε πιστοί σε πολιτικά ιδανικά", που αποτελούν τον κορμό για τη διερεύνηση των ποιοτικών χαρακτηριστικών του μαζικού κινήματος, συγκεντρώνουν το 96,1% ανάμεσα στους ψηφοφόρους του Κόμματάς μας. Σ' αυτή τη δέσμη των ερωτήσεων είναι χαρακτηριστική η περιφρόνηση που επιδεικνύει η πλειοψηφία των ψηφοφόρων απέναντι στα ιδανικά το "εύκολου κέρδους" και του "προσωπικού συμφέροντος", μια περιφρόνηση που είναι πιο έντονη στις λαϊκές περιοχές της Αθήνας και του Πειραιά.